آغاز دستگيري شخصيت هاي سياسي پيشين كشور از سوي دولت نظامي ازهاري(1357 ش)

دولت نظامي ازهاري ظاهراً براي تسكين افكار عمومي و راضي كردن مردم انقلابي و در واقع براي عوام فريبي، تعدادي از شخصيت‏هاي سياسي پيشين كشور را دستگير و زنداني نمود.بازداشت اين بلندپايگان به هيچ وجه ارتباطي باتصميم رييس دولت نداشت و اين فكر مربوط به شخص شاه بود كه بعضي از مشاورينش به او القا كرده بودند. شاه با دستگيري اين افراد، در اقدامي فريبكارانه كوشيد خود را تبرئه كرده، مقامات پيشين دولتي را مسؤول ستم‏ها، جنايت‏ها و فسادهاي اقتصادي و اخلاقي رژيم خود معرفي نمايد. اين بازداشت‏ها از نظر افكار عمومي نه تنها كوچك‏ترين اثر تسكيني نداشت، بلكه رسوايي رژيم را بيشتر كرد و سوژه مناسبي براي بحث و انتقاد درباره فساد رژيم در گذشته، به دست مطبوعات داد. بازداشت اميرعباس هويدا، كسي كه سيزده سال نخست وزير بوده يا توقيف ارتشبد نصيري رييس ساواك كه سيزده سال رياست اين سازمان مخوف را بر عهده داشت و نيز زنداني كردن افرادي كه عالي‏ترين نشان درباري را از شاه گرفته بودند جز دليل قاطع بر محكوميت رژيم شاه، علت ديگري نمي‏توانست داشته باشد. در پي اين بازداشت‏ها، امام اين اقدامات را فريب كاري دانسته و كار رژيم را تمام شده عنوان كردند.

صدور پيام امام خميني(ره) در محكوميت كشتار دانش ‏آموزان در 13 آبان توسط رژيم(1357 ش)

حضرت امام خميني(ره)به مناسبت كشتار دانش‏آموزان و دانشجويان مسلمان در سيزدهم آبان ماه 1357 طي پيامي فرمودند: "من از جناياتي كه اخيراً در دانشگاه‏ها با فرزندان اسلام نموده‏اند در سوگم. من از دانشجويان عزيز كه در راه اسلام و كشور، فدايي داده‏اند و در مقابل شاه با مشتي گره كرده ايستاده و او را محكوم كرده‏اند، تشكر مي‏كنم".

اولين روز امامت حضرت امام ‏مهدي(عج) پس از شهادت پدر بزرگوار ايشان(260 ق)

پس از شهادت يازدهمين اختر تابناك آسمان امامت، و ولايت، حضرت امام حسن عسكري(ع) در هشتم ربيع الاول سال 260 قمري، حضرت بقيه اللَّه الاعظم امام مهدي(عج) سكاندار امت مسلمان گرديد و به امر خداوند متعال از ديده‏ها پنهان گشت. نهم ربيع الاول سال 260 ه . ق، برابر با آغاز امامت آن امام بزرگ و اميد مستضعفان جهان مي‏باشد. او خواهد آمد و جهان را از عدل و داد پر خواهد كرد همان‏گونه كه از ظلم و جور، پُر شده است. شيعيان، اين روز را به عنوان عيد، جشن مي‏گيرند و در آن، به شادماني و عبادت مي‏پردازند.

تولد "آلبر كامو" نويسنده معروف فرانسوي (1913م)

آلبر كامو نويسنده فرانسوي در هفتم نوامبر 1913م در الجزاير و در خانواده‏اي فقير به دنيا آمد. كودكي كامو در فقر و تنگ‏دستي گذشت و در ميان طبقه كارگر بزرگ شد. وي دوران تحصيل را با نمرات درخشان به پايان رسانيد و سپس به تدريس و تحصيلات دانشگاهي نيز پرداخت. كامو چندي بعد به روزنامه‏نگاري و فلسفه علاقه‏مند شد و عشق فراواني به درام و درام‏نويسي پيدا كرد. از اين‏رو دريك گروه نمايشي سيار مشغول به كار شد و در ايفاي نقش‏هاي كلاسيك شركت جست. سپس، خود گروهي نمايشي تشكيل داد و آثار متعددي را آماده نمايش نمود. هرچند كامو در دوران تحصيل مبتلا به مرض سل شده بود، ولي مطالعه و نويسندگي را رها نكرد و پايان نامه دكتراي خود را در رشته مسيحيت و اعتقاد يوناني به رشته تحرير درآورد. وي سفرهايى به ايتاليا، استراليا و چكسلواكي نمود و چندين اثر بزرگ نگاشت. كامو در سال 1940م به پاريس رفت و نشريه كومبا را كه از انتشارات نهضت زيرزميني مقاومت ملي فرانسه در برابر نازي‏ها بود تأسيس كرد و چندي نگذشت كه همين روزنامه، ارگان رسمي و اساس نهضت مقاومت ملي شد. وي پس از جنگ جهاني دوم، نويسندگي را ادامه داد و با نگارش كتاب معروف طاعون به شهرت دست يافت و در سال 1957م موفق به اخذ جايزه ادبي نوبل شد. طاعون، رمزي است براي فرانسه اشغال شده از طرف آلمان و رمزي است براي وضع بشر به طور كلي. آلبركامو، به عنوان يكي از صاحب‏نظران بزرگ قرن بيستم ميلادي به شمار مي‏رود و آثار و شخصيت او، نماينده اختلافات بزرگ اين قرن است كه تمدن جهان غرب را متزلزل ساخته است. كامو در جست‏وجوي يك عقيده فلسفي يا ديني نبود، بلكه در جست‏وجوي يك راه زندگي بود كه در آن، منطق دل و احساس، با منطق انديشه و تفكر مورد احترام قرار گيرد و حدودي كه واقعيت بر افراد تحميل كرده است، در نظر گرفته شود. به همين جهت، كامو يك اگزيستانسياليست خوشبين است كه بر اصالت وجود و انسان‏گرايى عقيده دارد و درصدد پيدا كردن اخلاقي است كه بر پايه همبستگي و سعادت و عشق باشد. كامو را هم‏چنين از مردان مبارز و در عين حال پوچ‏انديش زمان خود دانسته‏اند كه مدت‏ها با نيش قلم خود، با ديكتاتوري‏هاي زمان به مبارزه پرداخت. كامو در عين حال كه در مجاورت نزديك امور واقعي و جاري كشورش به سر مي‏برد، پا را از وقايع فراتر مي‏نهاد تا به مسائل واقعي‏تر و والاتر دست يابد. شيوه بيان كامو به شيوه نگارش باب روز بستگي ندارد و از فصاحت و سادگي سبك كلاسيك برخوردار است. از كامو آثار متعددي بر جاي مانده كه سوء تفاهم، حكومت نظامي، درست‏كاران، پشت و رو، جشن‏ها و بيگانه از جمله نمايش‏نامه‏ها و آثار ادبي او مي‏باشند. آلبركامو سرانجام در چهارم ژانويه 1960م بر اثر برخورد اتومبيلش به درخت در چهل و هفت سالگي درگذشت.

واگذاري امتياز احداث راه آهن جلفا - تبريز به روسيه (1331 ق)

ي كه مذاكرات درباره مسير خط‌آهن سراسري ادامه داشت، روسيه براي جلوگيري از اتلاف وقت و نيز مقدمه‌اي براي خط‌آهن سراسري، با بهره گرفتن از نياز مالي ايران موفق به دريافت امتياز راه‌آهن جلفا ـ تبريز از دولت ايران شده بود (صفر 1331ه‍ ق/ فوريه 1913). به رغم عدم پيشرفت مذاكرات خط آهن سراسري، روسيه سريعاً كار ساخت راه‌آهن جلفا ـ تبريز را آغاز كرد. كار احداث اين خط با شاخة صوفيان ـ شرفخانه در اوايل رجب 1334ه‍ ق/م 1916 در حالي به پايان رسيد كه با آغاز جنگ جهاني موضوع راه‌آهن سراسري ايران و انجمن مطالعه آن عملاً پرونده‌اي راكد شده بود.