شهادت روحاني مبارز "سيدعبدالكريم هاشمي ‏نژاد" توسط منافقين كوردل (1360ش)
شهيد حجت‏الاسلام و المسلمين سيد عبدالكيم هاشمي‏نژاد در سال 1311 شمسي (1351 ق) در خانواده‏اي متدين در "بهشهر" مازندران ديده به جهان گشود و از 14 سالگي در محضر آيت‏اللَّه كوهستاني و سپس در قم به مدت چهارده سال نزد آيات عظام: سيد حسين بروجردي و امام خميني(ره) به تحصيل علوم ديني پرداخت. وي در دوران مبارزات اسلامي ملت ايران به رهبري امام خميني(ره) با خطبه‏ها و سخنراني‏هاي حماسي و آتشين خويش، در نشر افكار انقلابي اسلام و افشاي ماهيت رژيم پهلوي، تمامي توان خود را به كار برد و در اين راه متحمّل سختي‏ها و شكنجه‏هاي ايادي رژيم گرديد. وي از ابتداي مبارزه تا پيروزي انقلاب اسلامي، چندين بار دستگير و به زندان‏هاي طولاني مدت محكوم گرديد. اين مجاهد انقلابي پس از پيروزي انقلاب اسلامي، به عنوان نماينده استان مازندران در مجلس خبرگان قانون اساسي انتخاب شد، در تدوين قانون اساسي و به خصوص در جهت تثبيت اصل ولايت فقيه، زحمات بسياري كشيد. حجت‏الاسلام هاشمي نژاد پس از پايان دوره مجلس خبرگان و تدوين قانون اساسي، مقام دبيري حزب جمهوري اسلامي مشهد را به عهده گرفت و از اين پايگاه، حملات مداوم خود را متوجه نفاق حاكم بر بعضي مكان‏هاي دولتي و ارتجاع كرد و با ضد انقلاب به مبارزه سختي پرداخت. وي با شروع جنگ تحميلي، در جبهه‏هاي غرب و جنوب حضور يافت و با سخنراني‏هاي پرشور خود، در بالابردن روحيه رزمندگان، نقش بسزايي ايفا كرد. آن شهيد بزرگوار، پشتوانه محكمي براي انقلاب بود، از اين رو نقشه ترور وي طرح شد و در سالروز شهادت امام جواد(ع) در هفتم مهر 1360 در چهل‏ونه سالگي به دست يكي از منافقين كوردل، بر اثر انفجار نارنجك به شهادت رسيد. بدن پاره پاره اين شهيد عالي مقام پس از تشييع باشكوه مردم، در جوار مرقد منور امام رضا(ع) به خاك سپرده شد.

روز آتش نشاني و ايمني

هفتم مهرماه به نام «آتش نشانی و ایمنی» نامگذاری شده است. در واقع این روز بهانه ای است تا به گرامیداشت انسان هایی بپردازیم كه از جان و آسایش خود در راه حفظ جان و آسایش ما می گذرند تا بتوانیم در امنیت زندگی كنم. امید است گرامیداشت روز آتش نشان بهانه ای باشد برای تجلیل از آنان که در میان شعله های آتش، پیام آور ایستادن و سرخ زیستن هستند. ایمنی را مصونیت در برابر آسیب های ناشی از حوادث، اعم از طبیعی و غیرطبیعی معنا کرده اند. از آن جایی که نمی توان به ایمنی به صورت صد در صد دست یافت، کارشناسان معمولاً از اصلاحاتی نظیر «ارتقاء و ایمنی» و «سطح پیشرفت ایمنی» استفاده می کنند. سطح پیشرفت ایمنی رابطه تنگاتنگی با توسعه دارد، لذا در کشورهای پیشرفته، یکی از اهداف دولت ها، حداکثر کردن سطح پوشش ایمنی برای دست یابی به حداکثر توسعه است. هدف از نامگذاری این روز به عنوان روز ملی ایمنی و آتش نشانی، تبدیل ایمنی در کشور به یك فرهنگ میباشد. در کشور ما بیش از ۱۶۰ سال از تأسیس اولین ایستگاه آتش نشانی در شهر تبریز به سال ۱۲۲۱ شمسی و نزدیک به هشتاد سال از تأسیس آتش نشانی پایتخت می گذرد. پس از انقلاب اسلامی، با انحلال سازمان دفاع غیر نظامی، فلسفه وجودی آتش نشانی های کشور توسط بندهای ۱۴ و ۲۰ ماده ۵۵ قانون شهرداری تعریف گشت و از همین رو سازمان های آتش نشانی زیر مجموعه شهرداری ها قلمداد می شوند. بر اساس این قانون شهرداری ها ملزم هستند، برای حفظ شهرها از خطر سیل و حریق و دیگر مخاطرات تدابیر مؤثری اتخاذ نمایند.

در روز 7 مهر 1359 وقتی که دشمن بعثی به پالایشگاه آبادان حمله هوایی کرد، آتش نشانان منطقه و شهر های اطراف برای مهار آتش به پالایشگاه رفتند که در حین عملیات خاموش کردن آتش مجدداً هواپیماهای دشمن اقدام به بمباران پالایشگاه می کنند که منجر به شهادت تعداد زیادی از آتش نشانان می شود. طرح تعیین روز آتش نشانی و ایمنی در سال 1379 توسط ستاد هماهنگی امور ایمنی و آتش نشانی کشور پیشنهاد و توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور تائید شد. این روز با هدف ترویج ایمنی و پیشگیری از حوادث در سطح کشور هم چنین یادآوری حماسه آفرینی ها و از خود گذشتگی های آتش نشانان میهن اسلامی در عرصه دفاع مقدس نامگذاری شده است. ایجاد زمینه های مناسب برای آموزش همگانی مردم در جهت پیشگیری از بروز حوادث مختلف و حفاظت از سرمایه های ملی نیز از دیگر اهداف نامگذاری این روز است.

 

رحلت آيت‏ اللَّه "سيدعلي حجت كوه كمره‏اي" از علما و فقهاي بزرگ شيعه (1360 ق)

آيت‏اللَّه سيد علي حجت كوه كمره‏اي از علما و دانشمندان بزرگ و از شاگردان مرحوم آيت‏اللَّه حاج ميرزا حبيب اللَّه رشتي، فاضل ايرواني و فاضل شربياني بود. وي پس از آن كه در نجف اشرف فارغ التحصيل شد، عازم ايران گرديد و مورد تجليل فوق‏العاده‏ي استاد خود، فاضل شريباني قرار گرفت؛ به طوري كه از طرف جمعي از طلاب و بزرگان علماء نجف تا كوفه مشايعت شد و جمعي بي‏شمار به او اقتداء كرده، پشت سرش نماز خواندند. پس از ورود به تبريز مورد استقبال و اقبال عموم مردم آن مكان واقع شده و مشغول همه‏گونه وظايف لازم و خدمات ديني گرديد. او بسيار بزرگوارانه زندگي نمود و در عظمت و شخصيت وي، گذشته از مقامات شامخ و فضايل عظيم، داشتن فرزندي چون آيت‏اللَّه سيدمحمد حجت كوه‏كمره‏اي (يكي از مراجع سه گانه پس از ارتحال آيت اللَّه شيخ عبدالكريم حائري يزدي) است. سرانجام آيت‏اللَّه سيدعلي حجت در 29 محرم الحرام 1360 ق در تبريز وفات نمود. جنازه‏اش را با تجليل فراوان از تبريز به قم منتقل كرده و پس از تشييعي با شكوه در راهرو صحن عتيق حرم حضرت معصومه(س) مدفون گرديد.

آغاز جنگ ايتاليا و عثماني براي تصاحب سرزمين ليبي (1911م)

كشور ليبي از اوايل قرن شانزدهم ميلادي بخشي از قلمرو امپراتوري عثماني بود و تا سال 1835م كه مستقيماً تحت نظارت دولت عثماني قرار گرفت فرمان‏روايان اين كشور، منصوب و مأموري خراج‏گيري دولت عثماني بودند. در اين ميانْ دولت استعمارگر ايتاليا كه از مدت‏ها قبل چشم طمع به شمال افريقا به ويژه ليبي دوخته بود از ضعف دولت عثماني استفاده كرد و با يورش به اين منطقه در 29 سپتامبر 1911م، آن را از دست امپراتوري عثماني خارج ساخت. اين جنگ منشأ تشكيل كشور ليبي گرديد و سرزميني كه تا آن زمان بيشتر به طرابْلُسِ غرب معروف بود، نام ليبي گرفت. ليبي در جريان جنگ جهاني اول تحت استعمار كامل ايتاليا واقع شد و پس از چهل سال، سرانجام در 24 دسامبر 1951، استقلال خود را اعلام كرد. (ر.ك: 1 سپتامبر و 24 دسامبر)