عزل "بني صدر" از فرماندهي كل قوا از سوي امام خميني (ره) (1360ش)

با انتخاب بني صدر به رياست جمهوري در بهمن 1358، مسأله انتخاب نخست وزير و تشكيل دولت مطرح گرديد كه در اين مورد بين رييس جمهور و مجلس شوراي اسلامي اختلاف نظر پديد آمد. پس از كشمكش‏هايي سرانجام در شهريور 1359، شهيد محمد علي رجايي به عنوان نخست وزير به مجلس معرفي شد و موفق به كسب رأي اعتماد گرديد و دولت خود را تشكيل داد. با اين كه مسأله مورد اختلاف، ظاهراً حل شده بود، اما كشمكش و اختلاف پنهاني و آشكار بين رييس جمهور و مخالفانش در مجلس و خارج از آن ادامه پيدا كرد. با آغاز جنگ، با اين كه اين مسأله، تمام توان و فكر مسؤولان را به خود مشغول كرده بود، اما در عين حال، اختلاف ميان سطح بالاي كشور ادامه يافت. در عرصه جنگ نيز، بني صدر در مقام فرماندهي كل قوا، معتقد به جنگيدن به شيوه اشكانيان بود يعني نيروي دشمن به درون مرز كشيده شده، سپس محاصره و نابود گردد. اين سياست نظامي، باعث اشغال نقاط وسيعي از اراضي ايران اسلامي توسط ارتش متجاوز بعث شد و بر اثر عدم ارسال مهمات و نيرو به خط مقدم، نيروهاي اسلام علي رغم جانفشاني‏ها و حماسه آفريني‏هاي مثال زدني، مجبور به عقب‏نشيني شدند. در نحوه اداره كشور نيز، كوشش‏هاي امام كه دو طرف را به رفع اختلاف و وحدت و تفاهم دعوت مي‏كرد بي‏ثمر ماند. در نتيجه حضرت امام خميني، در بيستم خرداد 1360، پس از مشورت با مسؤولان متعهد كشور، طي حكم كوتاهي، ابوالحسن بني صدر را از فرماندهي كل قوا كه به نيابت از ولي فقيه در اختيار داشت، عزل كرد و در پي آن، مجلس شوراي اسلامي، طرح عدم كفايت سياسي بني صدر را با اكثريت آرا در 31 خرداد آن سال، به تصويب رساند.

ورود "مسلم بن عقيل" نماينده‏ي امام حسين(ع) به كوفه(60 ق)

مسلم بن عقيل، نماينده و پسر عموي امام حسين(ع) به منظور دعوت ازمردم كوفه و آگاهي از ميزان وفاداري آنان به امام، وارد اين شهر شد. مردم كوفه، قبلاً با ارسال نامه‏هاي فراوان، خواستار عزيمت امام به اين شهر و رهبري آنان براي مبارزه با حكومت ستمكار اموي شده بودند. در بدو ورود مسلم به كوفه، وي نامه‏ي امام را كه حاكي از دعوت مردم كوفه به قيام بود، براي آنان قرائت كرد و دراندك زماني، حدود 18 هزار نفر با وي بيعت كردند. پس از آن، مسلم، بيعت گسترده‏ي اهالي كوفه را به اطلاع امام رساند. اما اندكي بعد، مردم كوفه تحت تأثير تبليغات و تهديد و تطميع ابن زياد، حاكم جديدِ كوفه، بيعت خود را با امام حسين(ع) ناديده گرفتند. آن‏ها حتي پا را فراتر گذاردند و گروهي از آن‏ها عازم جنگ با امام شدند. مسلم بن عقيل هم كه در كوفه تنها مانده بود، به دست ماموران اموي اسير شد و به شهادت رسيد.

تولد "خواجوي كرماني" شاعر و اديب شهير ايراني(679 ق)

ابوالعطاء كمال‏الدين محمود بن علي بن محمود، معروف به خواجوي كرماني در سال 679 ق در شهر كرمان به دنيا آمد. او در جواني در كرمان و فارس تحصيل كرد و از آن پس به مسافرت پرداخت. خواجو در اثناي مسافرت، با عده‏اي از مشايخ، سلاطين و وزرا ملاقات كرد و در پايان عمر، چندي نيز با حافظ شيرازي، شاعر بزرگِ غزل سراي قرن هشتم معاشرت داشت. ديوان قصيده‏ها، غزل‏ها و رباعي‏ها، مثنوي‏هاي هماي و همايون، گل و نوروز، كمال نامه، گوهر نامه و... از آثار خواجوي كرماني است. در غالبِ اين مثنوي‏ها، خواجو از نظامي پيروي كرده است. خواجو در غزل‏هاي خود، شيوه‏ي سعدي را اساس قرار داده و آن را با افكار عرفاني در آميخته است. روش ايجاد شده توسط خواجوي كرماني به همت حافظ شيرازي كامل شده است. اين اديب نامدار ايراني سرانجام در 753 ق در 74 سالگي درگذشت.

رحلت "سيدجمال‏الدين حسيني اسدآبادي" متفكر و مصلح بزرگ جهان اسلام(1314 ق)

سيدمحمد بن سيد صفدر معروف به سيدجمال، انديشمند انقلابي، سخنور و از رهبران ضداستعماري ملل اسلامي است كه بنا به گفته‏ي بسياري از تاريخ‏نگاران، وي شيعه و ايراني و در سال 1254 قمري در اسدآباد همدان چشم به جهان گشود. پدرش او را به كابل برد و به تحصيل علوم متنوع از جمله: تاريخ، فقه، ادبيات، منطق، حكمت و رياضيات پرداخت. در 18 سالگي در بسياري از علوم متداوله به مقام عالي رسيد. سيدجمال‏الدين از آن پس، به هندوستان و حجاز و مكه مسافرت كرد. سپس به مصر رفت و در دانشگاه الازهر به تدريس منطق و فلسفه پرداخت و شيخ محمد عبده از محضر او استفاده نمود. از آن جا كه سيد، خود بنيانگذار اتحاد ملل اسلامي و وحدت شيعه و سني بود، تعمّداً مليت خود را مخفي نگه مي‏داشت. سيد با مسافرت به اكثر كشورهاي عربي و اسلامي و با ايراد خطابه‏هاي پرشور، از مسلمانان مي‏خواست با اتحاد و همبستگي در برابر مفاسد و حاكميت دست نشانده و استعماري اروپاييان ايستادگي كنند. در نتيجه، دولت‏هاي دست نشانده، تحمل چنين انديشه‏اي را در جامعه‏ي خويش نداشتند و چندين بار او را به هند، پاريس و لندن تبعيد كردند. سيدجمال‏الدين با همياري محمد عبده، 18 شماره از روزنامه‏ي عروةالوثقي را در پاريس منتشر كرد، ولي با كارشكني مقامات انگليسي، اين نشريه تعطيل شد. وي هم‏چنين به ايران و عثماني سفر كرد و ملاقات‏هايى با سران كشورهاي اسلامي از جمله ناصرالدين شاه قاجار داشت، تا بلكه حركت و رشد مسلمانانِ سرزمين‏هاي اسلامي را فراهم نمايد. اما دول استعماري سخت با او مخالفت كردند. پس از آن راهي استامبول شد و چون ناصرالدين شاه قاجار، توسط يكي از ياران سيد در شهر ري به قتل رسيد، امپراتور عثماني او را تحت نظر گرفت. سرانجام سيدجمال‏الدين اسدآبادي در پنجم شوال 1314 قمري مصادف با 18 اسفند 1275 در 60 سالگي ديده از جهان فرو بست و در گورستان شيخلَر تركيه به خاك سپرده شد.

كشف حلقه دور سياره زحل توسط گاليله، منجم و ستاره شناس ايتاليايي (1610م)

سياره زحل يا كيوان ششمين سياره از منظومه شمسي است كه فضايى حلقوي آن را احاطه كرده است. گاليلو گاليله ستاره شناس مشهور قرن هفدهم ايتاليا، در دهم ژوئن 1610م، براي اولين بار با تلسكوپ به مشاهده زحل پرداخت. او حلقه‏هايى را بر دور اين سياره ديد ولي نتوانست بفهمد چه هستند. اما در سال 1659م، يك فيزيك‏دان هلندي به نام كريستين هويگِنْسْ، ماهيت واقعي اين حلقه‏ها را دريافت. نظام حلقه‏اي مشخص كه دور زحل راگرفته مركب از آب يخ زده يا ماده‏اي با پوشش يخي است. حلقه اصلي، 275/000 كيلومتر قطر دارد و ضخامت سراسر آن از 16 تا 24 كيلومتر مي‏باشد. تصويرهاي ابتدايى از حلقه‏هاي زحل حاكي از اين بود كه حلقه‏هاي اصلي شامل هزاران حلقه كوچك جداگانه هستند. ولي اكنون به نظر مي‏رسد كه اين امر عمدتاً به دليل تاثير نور ناشي از تغييرات بازتابندگي است. فضاي بين حلقه داخلي و سياره را كه نسبتاً تيره است، حلقه تار مي‏گويند. سياره زحل به عنوان يكي از زيباترين سيارات، داراي هجده قمر شناخته شده است. زحل با سرعتي در حدود ده كيلومتر در ثانيه، هر ده ساعت و 14 دقيقه يك بار به دور خود و هر 29 سال، يكبار به دور خورشيد مي‏گردد. فاصله زحل از خورشيد بيش از يك ميليارد و چهارصد و شانزده ميليون كيلومتر تخمين زده شده است و با سيارت مشتري و اورانوس همسايه است.