درگذشت شاعر معاصر "غلامرضا رشيد ياسمي" (1330ش)

غلامرضا رشيد ياسمي متخلص به رشيد در سال 1274 شمسي در كرمانشاه بدنيا آمد. پس از گذراندن تحصيلات ابتدائي در زادگاه خود و مدرسه سن لوئي تهران، بر اثر ذوق فطري و مؤانست با استادان فن خصوصاً ملك الشعراء بهار به سرودن شعر پرداخت و سپس به استادي دانشكده ادبيات و عضويت فرهنگستان ايران نائل آمد. او با همكاري ملك‏الشعراي بهار، اديب و شاعر آن زمان، مجله دانشكده را تأسيس كرد و آنگاه به عضويت انجمن ادبي ايران درآمد. رشيد ياسمي در اين مجله و در روزنامه‏هاي ديگر آن دوران همچون نوبهار، آينده و ارمغان آثار و نوشته‏هاي خود را منتشر مي‏كرد و به علت انتشار مقالات ادبي و انتقادي در روزنامه شفق سرخ، شهرت بسزايي يافت. وي با يادداشتن زبان‏هاي فرانسه، پهلوي، عربي و انگليسي كتب بسياري اعم از ترجمه و تأليف را به سرمايه فرهنگي كشور افزوده است كه از بين آنها مي‏توان به كتب تاريخ ملل و نحل، آيين نگارش و تاريخ ادبيات معاصر اشاره نمود. اين استاد توانا همچنين كتبي نظير ايران در زمان ساسانيان، تاريخ ادبيات ايران و تاريخ عمومي را ترجمه كرد. رشيد ياسمي، در شاعري، سبك قدما را به كار بسته و شعر را در نهايت سلامت مي‏سرود. وي مدتي در وزارت فرهنگ و دارايي، در پست‏هاي حساس بود و سپس در دانشكده ادبيات دانشگاه تهران به تدريس تاريخ پرداخت. استاد رشيد ياسمي در اسفند ماه 1327 ش در حين سخنراني دچار سكته ناقص گرديد و مدتي در بيمارستان بستري بود، تا اينكه در هجدهم ارديبهشت سال 1330ش، پس از يكسال بيماري، در 56 سالگي چشم از جهان فرو بست.

آزادسازي هويزه از دست مزدوران رژيم بعث عراق (1361 ش)

در جريان عمليات بزرگ بيت‏المقدس، رزمندگان اسلام با نزديك شدن به مرزهاي بين‏المللي و استقرار در 17 كيلومتري نوار مرزي، شهر هويزه را كه از ماه‏هاي آغازين جنگ، در اشغال نيروهاي بعث بود، به محاصره خود درآوردند. علي‏رغم مقاومت فراوان دشمن، زماني كه حلقه محاصره هويزه تنگ‏تر شد، نيروهاي عراقي خود را در مهلكه‏اي دشوار يافته، اقدام به فرار و عقب‏نشيني كردند. در اين حال رزمندگان سرافراز اسلام قدم به شهر ويران شده هويزه گذاشتند و به تعقيب دشمن بعثي پرداختند. با انتشار خبر فتح هويزه، سران بعث همچون دفعات قبل، فرار از هويزه را جزو پيروزي‏هاي خود به حساب آورده و آن را عقب‏نشيني تاكتيكي عنوان كردند.

روز جهاني صليب سرخ و هلال احمر (1864م)

صليب سرخ، عنوان سازماني بين‏المللي است كه براي تسكين آلام بشري و حفظ و پيشرفت بهداشت عمومي، بر طبق موافقتنامه ژنو در سال 1864م و خاصه در نتيجه مساعي شخصي به نام ژان هانري دونان سوئيسي، تشكيل يافت. او در سال 1862م پيشنهاد كرد كه خدمت به رنجوران و زخمي‏هاي نظامي، فعاليتي بي‏طرف محسوب شود. اين پيشنهاد با استقبال انجمن‏هاي امور خيريه مواجه شد و موافقتنامه كنفرانس بين المللي ژنو در سال 1864م براي بهبود وضع مجروحان نظامي تدوين گرديد. از آن پس جمعيت‏هاي ملي صليب سرخ به وجود آمده و گسترش پيدا كرد. هم‏چنين به پاس تلاش هانري دونان، روز هشتم مه، سال‏روز تولد وي به عنوان روز جهاني صليب سرخ تعيين شد. در سال 1963م، در 88 كشور جهان، جمعيت‏هاي ملي صليب سرخ به وجود آمد كه در مقاطع گوناگون با هدف كمك متقابل و همكاري و توسعه فعاليت‏هاي مربوطه، به ويژه در زمان صلح فعاليت مي‏كرد. فعاليت صليب سرخ بين‏المللي جهاني پس از پايان جنگ جهاني دوم توسعه فراواني يافت. هم‏چنين در كشورهاي اسلامي به جاي صليب سرخ، هلال احمر به عنوان نماد اين سازمان به كار گرفته شد. در ايران، جمعيت شير و خورشيد سرخ فعاليت داشت كه پس از پيروزي انقلاب اسلامي، ايران نيز علامت هلال احمر را براي اين فعاليت پذيرفت.

اعدام "آنتوان لاوازيه" دانشمند فرانسوي در جريان انقلاب كبير فرانسه (1794م)

آنتوان لاوازيه كاشف و دانشمند شهير فرانسوي و از بنيان‏گذاران علم شيمي نوين، در 26 اوت سال 1743م در پاريس به دنيا آمد. وي در ابتدا رشته حقوق را به پايان رساند ولي به دليل علاقه زياد به علوم پايه، وارد اين عرصه گرديد. از اين رو از جواني زير نظر استاداني ماهر، نجوم، گياه‏شناسي و شيمي و زمين‏شناسي را به خوبي فراگرفت و در 25 سالگي به عضويت فرهنگستان سلطنتي علوم برگزيده شد. از اين زمان بود كه تحقيقات خود را بر روي شيمي و فيزيولوژي متمركز نمود و به اكتشافات مهمي نائل آمد. لاوازيه در ضمن تحقيقات خود، هوا را تجزيه كرد و عناصر تشكيل دهنده آن را شناخت. او بدين ترتيب گاز اكسيژن و اهميت آن را در عمل احتراق كشف نمود و هم‏چنين موفق شد، هوا را از تركيب عناصر اوليه آن بسازد. او اولين كسي بود كه ثابت كرد حرارتي كه بدن دارد نتيجه احتراق كندي است كه به طور مداوم در بدن ايجاد مي‏شود. به مناسبت همين تحقيقات، او را بنيان‏گذار علم فيزيولوژي و بيوشيمي مي‏دانند. وي پژوهش‏ها و آزمايش‏هاي گسترده‏اي در علم شيمي انجام داد آزمايش‏ها، قانون بقا و پايندگي ماده را به اثبات رسانيد. به موجب اين اصل، هيچ چيز نه به خودي خود به وجود مي‏آيد و نه از بين مي‏رود. اين قانون پايه و اساس فرمول‏هاي مهم شيمي امروز است و طبق آن اگر دو يا چند عنصر با هم تركيب شوند، عناصر ديگري به وجود مي‏آيد كه وزنشان با وزن عناصر اوليه يكي است. لاوازيه نقش اكسيژن را در تنفس جانوران و گياهان بيان كرد و حرارت بدن را نيز اندازه‏گيري نمود. او تأليفات زيادي از خود بر جاي نهاد كه مي‏توان به آثاري هم‏چون ثروت‏هاي زيرزميني امپراتوري فرانسه، درباره منابع طبيعي و آب و هم‏چنين احتراق فسفر و گوگرد اشاره كرد. فعاليت‏هاي علمي لاوازيه گاه بر اثر اشتغالات فني و سياسي كه از طرف دولت به او ارجاع مي‏شد وقفه و ركود پيدا مي‏كرد. يكي از اين ماموريت‏ها، مسئوليت جمع‏آوري ماليات مردم فرانسه بود كه به او داده شد. اما پس از انقلاب كبير فرانسه، بر اثر جو سازي‏هايى كه عليه اين دستگاه صورت گرفت، مسئولان آن به صورت افرادي خون‏خوار و منفور معرفي شدند كه هم‏چون زالوهاي خون‏خوار خون مردم را مي‏مكيده‏اند و از آنها ماليات مي‏گرفته‏اند. لذا همگي را دستگير و محاكمه كردند. لاوازيه هم كه نتوانسته بود بي‏گناهي خود را در اين محاكمه جنجالي ثابت كند، محكوم به اعدام شد و سرانجام در روز هشتم مه 1794م، در 51 سالگي به زير تيغ گيوتين رفت.يكي از دانشمندانِ فرانسه، پس ازمرگ لاوازيه گفت: تنها يك لحظه وقت براي بريدن لاوازيه صرف شد و شايد تايك‏صد سال، زمان نتواند سر ديگري همانندش به وجود آورد.