سفیر فرانسه در ایالات متحده طی مصاحبه‌ای با یک نشریه آمریکایی درباره موضوعات مختلفی از جمله طرح معامله قرن، اشغالگری رژیم صهیونیستی و توافق هسته‌ای ایران اظهار نظر کرد.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، «جرارد آرو» سفیر پاریس در واشنگتن که اظهارات جنجالی اخیر وی درباره توافق هسته‌ای ایران برایش دردسرساز شده بود، در آخرین روز ماموریتش به‌عنوان دیپلمات فرانسوی در آمریکا با نشریه «آتلانتیک» مصاحبه‌ای مفصل انجام داد.
آرو در این مصاحبه به بیان نظراتش درباره مسائل مختلفی از جمله طرح صلح «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا موسوم به معامله قرن، اقدامات تبعیض‌آمیز و غیرانسانی رژیم صهیونیستی در قبال فلسطینی‌ها و برنامه جامع اقدام مشترک (توافق هسته‌ای ایران) پرداخت.
برخی از محورهای مهم این مصاحبه به شرح ذیل است:
آتلانتیک: وضعیت خاورمیانه (غرب آسیا) را با توجه به مطرح شدن طرح صلح (ترامپ) چگونه ارزیابی می‌کنید؟
آرو: این طرح بسیار به چیزی که اسرائیلی‌ها می‌خواهند نزدیک است. (اما) آیا محکوم به شکست است؟ باید بگویم ۹۹ درصد بله، ولی ۱ درصد هم احتمال شکست نخوردن هست... ترامپ به طرز منحصر به‌فردی می‌تواند اسرائیلی‌ها را به‌جلو براند زیرا در اسرائیل بسیار محبوب است.
آتلانتیک: اما ترامپ چندان هم اسرائیلی‌ها را به‌جلو هل نداده است...
آرو: زمانی ترامپ به (امانوئل) ماکرون (رئیس‌جمهور فرانسه) گفت که «من همه چیز به اسرائیلی‌ها دادم، آنها هم باید چیزی به من بدهند»... او از «بنیامین نتانیاهو» (نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی» نیز در اسرائیل محبوب‌تر است... فلسطینی‌ها هم گمان می‌کنند که این (طرح معامله قرن) آخرین شانس آنها برای به‌دست آوردن استقلال محدود است. (جرد) کوشنر (داماد و مشاور ارشد ترامپ) هم قرارا است پول روی سر فلسطینی‌ها بریزد. و این راه هم فراموش نکنید که (کشورهای) عربی نیز با آمریکایی‌ها هستند. به ما گفته شده که این طرح ۵۰ صفحه است.
مشکل اینجاست که وضعیت موجود برای اسرائیل بسیار مطلوب است. آنها کرانه باختری را دارند اما همزمان نیازی به اتخاذ تصمیمات دردناک درباره فلسطینی‌ها ندارند. اگر بخواهند می‌توانند آنها را کاملا بدون دولت کنند یا آنها را تبعه اسرائیلی کنند. البته (تل‌آویو) فلسطینی‌ها را تبعه اسرائیل نمی‌کنند و این وضعیت یعنی آپارتاید. در آینده (با اعلام طرح صلح) یک دولت آپارتاید (رژیم صهیونیستی) رسمی می‌شود. که در حقیقت هم‌اکنون (آپارتاید) هستند.
آتلانتیک: به نظر شما، کوشنر چه رویکردی در قبال طرح صلح دارد؟
آرو: او بسیار باهوش اما شدیدا بی‌جرأت است. او از تاریخ چیزی نمی‌دارند. البته چیز بدی نیست، چون ما فعلا می‌خواهیم راهکاری پیدا کنیم... او بسیار حامی اسرائیل است و از این نکته غفلت کرده که اگر به فلسطینی‌ها فقط دو گزینه تسلیم شدن یا خودکشی را بدهید، آنها گزینه دوم را انتخاب می‌کنند. کسی مانند کوشنر از این‌ها چیزی نمی‌فهمد.
آتلانتیک: آیا گمان می‌کنید ریاست‌جمهوری (ترامپ) آسیب غیرقابل جبرانی به اتحاد فراآتلانتیک می‌زند؟
آرو: نقش آمریکا به‌عنوان کلانتر جهان به پایان رسیده است... (اثبات) آن را در اوکراین دیدید. همچنین هر روز در سوریه این مسئله را مشاهده می‌کند.
آتلانتیک: در فرانسه نیز پوپولیسم رو به رشد است. آیا مفهوم فرانسوی بودن (ملی‌گرایی) تغییری کرده است؟
آرو: معترضان «جلیقه زرد» (تظاهرات‌کنندگان علیه رژیم سرمایه‌داری) علیه ماکرون، اصولا همان افرادی هستند که کم‌وبیش در آمریکا به ترامپ رای دادند... حزب محافظه کار (فرانسه) نیز در همان جهتی حرکت می‌کند که جمهوری‌خواه‌ها در آمریکا می‌روند... فرانسه یک کشور یهودی-مسیحی است و این یعنی که اساسا ضد مسلمانان است.
آتلانتیک: چه زمان‌هایی بود که فکر نمی‌کردید دیگر از سوی ترامپ حیرت‌زده و شوکه شوید؟
آرو: در موضوع توافق هسته‌ای ایران. ما در حال مذاکره با دولت (مشخص نیست کدام کشور) درباره توافقی برای اضافه‌کردن متمم به توافق هسته‌ای ایران بودیم، درخصوص موشک‌ها و تروریسم و فعالیت‌های منطقه‌ای ایران. ما بسیار به حصول توافق نزدیک بودیم (اما ناگهان دولت ترامپ از برجام خارج شد).
آتلانتیک: چقدر نزدیک بودید؟
آرو: برخی می‌گویند ۹۰ درصد، نمی‌دانم. درحال مذاکره بودیم. هیچ بحرانی هم در مذاکرات نبود. اما ناگهان یک شب همه چیز تمام شد. ترامپ یک شبه تصمیم گرفته بود. هیچکسی هشداری دریافت نکرده بود و فردای آن شب نیز کسی نمی‌توانست برای ما توضیح دهد که این (خروج آمریکا از برجام) چه معنایی برای ما دارد.
آتلانتیک: سروکله زدن با «جان بولتون» (مشاور امنیت ملی کاخ سفید) چگونه است؟
آرو: کار کردن با او ممکن است. او بسیار حرفه‌ای، ایدئولوگ، ملی‌گرا و واقع‌گرا است. سوریه نمونه بسیار خوبی است. رئیس‌جمهور (ترامپ) تصمیم به خروج از سوریه گرفت. با هیچ کسی هم مشورت نکرد. بولتون هم نمی‌دانست که این تصمیم قرار است اعلام شود. بعد از آن، کاری که کرد مذاکره درباره اصل تصمیم نبود بلکه کاهش عواقب آن بود.