انفجار بمب در مراسم نماز جمعه تهران توسط منافين كوردل (1363ش)
در زماني كه رژيم بعث، مردم را از رفتن به نماز جمعه بر حذر ميداشت و به بمباران و موشك باران نماز جمعه تهديد ميكرد، منافقان نيز بيكار ننشسته و با يك طرح از قبل تعيين شده و هماهنگ با رژيم عراق، نماز جمعه تهران را در 24 اسفند 63 به خاك و خون كشيدند. در اين جنايت 14 نفر شهيد و 88 نفر مجروح شدند. مقام معظم رهبري حضرت آيتاللَّه خامنهاي كه در آن زمان در مقام رياست جمهوري و امامت جمعه تهران در حال ايراد خطبههاي نماز بودند، پس از انفجار بمب، با صلابت و بدون هيچ گونه تزلزلي به خطبههايش ادامه دادند و اين امر موجب تقويت روحيه ضداستكباري نمازگزاران و امت شهيد پرور ايران گرديد.
تصويب ماده واحده ملي شدن صنعت نفت در مجلس شوراي ملي (1329ش)
تصويب ملي شدن نفت ايران مرهون تلاشهاي پيگير برخي از اشخاص مذهبي و سياسي كشور، از جمله آيتاللَّه كاشاني و جمعيت فداييان اسلام و قيام ملت مسلمان ايران است. اعدام انقلابي رزمآرا، نخستوزير كه با ملي شدن نفت به شدت مخالفت مينمود، به اين حركت مردمي شتاب فزايندهاي بخشيد. تا اينكه مجلس شوراي ملي در 24 اسفند و مجلس سنا در 29 اسفند 1329ش ماده واحده ملي شدن صنعت نفت ايران را به تصويب رساندند.
برگزاري انتخابات اولين دوره مجلس شوراي اسلامي (1358ش)
با برگزاري انتخابات اولين دوره مجلس شوراي اسلامي، يكي ديگر از اهداف انقلاب اسلامي تحقق يافت و مردم ايران در انتخاباتي آزاد، نمايندگان خود را برگزيدند. اين انتخابات در شرايطي برگزار شد كه دشمنان اسلام با توطئههاي مختلف خود، در صدد تضعيف نظام نوپاي جمهوري اسلامي و جلوگيري از شكلگيري اركان آن بودند. اما مردم ايران، تحت رهبري امام خميني، تمامي توطئهها را خنثي كردند و مجلس، با قدرت، كار خود را آغاز كرد.
شهادت آيت اللَّه "سيدعبداللَّه بهبهاني" از رهبران اصلي نهضت مشروطه(1328 ق)
آيتاللَّه سيد عبداللَّه فرزند سيد اسماعيل مجتهد بهبهاني در حدود سال 1260 قمري به دنيا آمد. وي پس از تحصيلِ مقدمات علوم شرعي، راهي نجف اشرف گرديد و در حوزهي درس آيات عظام شيخ مرتضي انصاري، ميرزا محمد حسن شيرازي و سيد حسين كوهكمري شركت جُست. سيد عبداللَّه پس از اخذ اجتهاد، در سال 1295 ق به تهران مراجعت كرد و پس از فوت پدر، مقام مذهبي او را احراز كرد. سيد با كمك هوش فطري و صراحت بيان، در حوزهي علمي تهران به مرور به شهرت دست يافت و در شمار علماي بزرگ پايتخت درآمد. آيتاللَّه بهبهاني در جريان مشروطه، به همراه آيتاللَّه سيدمحمد طباطبايى، رهبري اصلي مشروطيت را برعهده داشت و در راه تحقق آرمان انقلابي خويش، صدمات فراواني ديد و مدتي به عتبات تبعيد گشت. وي در واقعهي به توپ بستن مجلس توسط محمدعلي شاه قاجار، به اسارت قزّاقان درآمد و بعد از شكنجههاي بسيار، با سر برهنه و چهرهي خونآلود و جامهي پاره به باغشاه برده شد. آيتاللَّه بهبهاني، پس از اعلان مشروطيت، فعالانه در برگزاري انتخابات و تشكيل مجلس ملي شركت جُست. اگرچه خود هيچ مقام دولتي را نپذيرفت ولي در همهي كارها نظارتِ كامل داشت. در مجلس دوم كه نمايندگان به دو گروه تندرو و ميانهرو تقسيم شده بودند به حمايت از ميانهروها برخاست. در اين حال تندروان كمر به قتل او بستند. سرانجام آيتاللَّه بهبهاني، اين روحاني آگاه و مجتهد مبارز و مقتدر در هشتم رجب سال 1328 ق برابر با 24 تيرماه 1289 ش در 68 سالگي توسط اشخاص نقابداري كه به منزلِ او هجوم آورده بودند، به ضرب سه گلوله به شهادت رسيد. از اين عالم برجسته، 25 رساله در فقه به جاي مانده است.
مرگ "ژوليوس سزار" امپراتور روم قديم (44 ق.م)
ژوليوس سزار امپراتور روم باستان در 27 اكتبر سال 101 قبل از ميلاد مسيح(ع) در روم به دنيا آمد. دوره جواني ژوليوس در بحبوحه زد و خوردهاي فرقههاي سياسي روم سپري شد. او پس از چندي با امپراتور روم اختلاف پيدا كرد. از اين رو از ترس جان به آسياي صغير گريخت و در قشون رومي مقيم آنجا به خدمت مشغول شد. با مرگ ديكتاتور روم، ژوليوس به رم بازگشت و به فعاليتهاي سياسي پرداخت. ولي باز به مشرق رفت تا اينكه در راه گرفتار دزدان شد. سزار پس از رهايى از دزدان مدتي به فراگيري علم پرداخت و سپس بار ديگر وارد عرصه قدرت گرديد. او در سال 60 قبل از ميلاد با دو قدرتمند ديگر رومي اتحاد سه گانه را تشكيل داد كه بعدها كليه امور روم را در دست گرفتند. سزار پس از چندي با انبوهي از سپاهيان عزم تسخير اروپاي غربي كرد و سالها در اين راه جنگيد. او با تكيه بر مردم، پيروزيهاي سياسي زيادي به دست آورد و با كمك سپاهيان خود، نواحي متعددي را تصرف نمود. سزار براي بهتر كردن وضع زندگي مردم فقير روم و ولايات ديگر ميكوشيد و براي بناهاي عمومي مبالغ زيادي هزينه كرد. او در مدت زمامداري خود مانند رئيس و صاحب يِگانهْ حكومت ميكرد و به نظامات و قوانين اساسي وقعي نمينهاد. سزار در سال 65 ق. م به حكمراني و امپراتوري روم رسيد و به مدت بيست سال در اين مقام بود تا اينكه در 15 مارس 44 ق.م در 56 سالگي، در سناي روم به دست سناتورهاي مخالفش به قتل رسيد.