روز نيروي دريايي ارتش جمهوري اسلامي ايران
به مناسبت رشادتها و دلاور مرديهاي نيروي دريايي ارتش در دفاع از جزاير، بنادر، سواحل و شهرهاي جنوبي به ويژه دفاع از آبادان و خرمشهر و آبهاي نيلگون خليج فارس در دوران جنگ تحميلي و انهدام نيروي دريايي دشمن بعثي، در همان آغاز جنگ، با تاييد حضرت امام خميني(ره)، هفتم آذر، سالروز حماسه آفريني ناوچه موشك انداز پيكان، به عنوان روز نيروي درياي ارتش نام گرفت تا همه ساله، حماسه با شكوه دريادلان نيروي دريايي و ياد شهداي عزيز و گرانقدر اين نيرو گرامي داشته شود. هفتم آذر، تبلور ايثارو جان فشانيهاي پرسنل قهرمان و جان بر كف نيروي دريايي مهين اسلامي ايران در برقراري ثبات وامنيت در آبهاي نيلگون خليج فارس و درياي عمان ميباشد. اين نيرو با يگانهاي شناور دريايي، تفنگداران و تكاوران، اسكادرانهاي هواناو و هوادريا، واحدهاي پروازي نيرو و با غواصان ورزيده و... هر نوع فعاليتي از سوي دشمن را در محدوده قانوني خود خنثي خواهد كرد.
به مناسبت موفقیت نظامیان نیروی دریایی ایران و به ویژه مقاومت ناوچه پیکان در برابر حمله دریائی و هوائی ارتش عراق در ۷ آذر ۱۳۵۹، با تأیید امام خمینی (ره) ، این روز، روز نیروی دریایی نامگذاری شد.
بنا نهادن پايه جنگ هاي صليبي در مجمع مذهبي "كِلِرْمون" در فرانسه (1095م)
جنگهاي صليبي كه حدود سه قرن به طول انجاميد و خسارات فراواني به بار آورد، در پي جلسهاي در مجمع كِلِرْمون در جنوب فرانسه و با سخنراني پاپ اوربان دوم در تاريخ 18 نوامبر 1095م آغاز شد و تا 28 نوامبر به طول انجاميد. تاريخنويسان و محققين معتقدند نخستين انگيزه موثر در به راه افتادن اين سلسله از جنگها، فعاليت شديد ارباب كليسا و سردمداران دين مسيح(ع) در جلب توجه مردم ميباشد. گرچه بدون ترديد و به ويژه در مراحل بعدي، نگرشهاي سياسي و قدرتطلبي سران حكومتي نيز موثر بوده است. در اواخر تابستان 1095م، پاپ اوربان دوم، ضمن ورود به فرانسه، نامههايى به اُسقفهاي فرانسه و سرزمينهاي اطراف نوشت و آنها را براي جلسهاي كه در كلرمون تشكيل ميشود، دعوت نمود. جلسه شوراي كلرمون، ابتدا در 18 نوامبر آن سال با حضور سيصد مقام مذهبي مسيحي آغاز شد. در اين مجمع، بسياري از مسائل مربوط به احكام ديني، امور اداري كليسا و... مورد بررسي قرار گرفت، ولي پاپ در سخنراني خود كه در تاريخ 27 نوامبر ايراد نمود، ضمن بيان خصوصيات سرزمين مقدس و سختيهاي مسيحيان در مسير عبادت در بيتالمقدس و تسلط مسلمانان بر مراكز ديني و منابع ثروت، از مسيحيان خواست تا به جهادي مقدس كه خواست خداست برخيزند. وي به آنان وعده داد كه اولا گناهانشان بخشيده ميشود؛ ثانياً اموال و دارايىهاي آنها حفظ ميگردد و ثالثاً از پرداخت جريمه خطاهاي خود معاف ميشوند و مهمتر از همه آنكه در شمار مردان خدا، درخواهند آمد. اين مسئله باعث شد تا بسياري از مسيحيان كه از وعدههاي مادي و معنوي پاپ به وجد آمده بودند و مال و ثروت فراواني را در اين مسير ميديدند، آماده نبرد شدند. بدين ترتيب جنگهاي صليبي با يورش مسيحيان صليبي به سرزمين فلسطين و مناطق اطراف آغاز شد و طي حدود دويست سال نبرد، هشت جنگ صليبي روي داد. جنگهاي صليبي سرانجام در سال 1291م بدون حصول نتايج دلخواه متجاوزان پايان يافت.
تقسيم قاره كشف شده امريكا بين استعمارگران پرتغال و اسپانيا به دستور پاپ (1494م)
با توجه به حمايت پادشاه اسپانيا از كريستُف كُلمب، دريانورد معروف ايتاليايى، به منظور يافتن مسيري از سوي غرب به آسيا و هند كه منجربه كشف امريكا شد، طبيعي بود كه اسپانيا و همسايه آن پرتغال، زودتر از ساير كشورهاي اروپايى به اعزام مهاجرين و توسعه متصرفات خود در قاره امريكا دست بزنند. آوازه شكوه و جلال و ثروت قاره جديد در اروپا، باعث گسترش انديشه دستيابي به ثروت و گسترش قلمرو كشور اسپانيا شد. از سوي ديگر كاشفين پرتغالي نيز كه در سواحل غربي افريقا در حال كار بودند دست به اكتشاف سواحل جنوبي در برزيل زدند كه به تدريج موجب برخورد ميان دو امپراتوري بر سرتعيين منطقه نفوذ و مرز ميان آنها شد. در نتيجه پادشاهان اسپانيا و پرتغال از پاپ خواستند تا در مورد اختلافات آنها داوري كرده و منطقه نفوذ هر يك را مشخص كند. درنتيجه، در 28 نوامبر 1494م با ميانجيگري پاپ خطّ معيني در غرب جزاير كيپ وِرد در غرب افريقا مرز ميان اسپانيا و پرتغال اعلام شد، به اين ترتيب كه شرقِ خط به پرتغال و غرب آن به اسپانيا تعلق گرفت.