رحلت فقيه بزرگ آيت اللَّه "ميرزا ابوالقاسم كبير قمي" (1313 ش)
آيتاللَّه شيخ ابوالقاسم كبير قمي در سال 1262 ش (1280 ق) متولد گرديد و پس از طي مقدمات و سطوح در قم، از وجود آيات عظام: ميرزا خليل تهراني نجفي، آخوند ملامحمد كاظم خراساني و سيدمحمد كاظم يزدي در نجف و ميرزا محمد حسن آشتياني در تهران بهرههاي وافر يافت. آيتاللَّه قمي پس از آن، از نظر علمي در مرتبهاي قرار گرفت كه برخي وي را بر آيتاللَّه العظمي حائري يزدي، مؤسس حوزه علميه قم ترجيح ميدادند. با اين حال ايشان فداكاري عجيبي نسبت به آيتاللَّه حائري از خود نشان ميداد، بهگونهاي كه ميفرمود: نظر به منزل ايشان ثواب دارد. شخصيتهاي برجستهاي همچون آيات عظام: امام خميني، سيدمحمدرضا گلپايگاني، آخوند ملا علي همداني، سيدمصطفي صفايي خوانساري و دهها عالم فاضل ديگر از جمله شاگردان ايشان ميباشند. آيتاللَّه كبير قمي سرانجام در سوم مهر 1313 ش برابر با پانزدهم جماديالثاني 1353 ق در 73 سالگي به رحمت ايزدي پيوست و در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه(س) مدفون گرديد.
انتخاب شهيد مهندس "محمدجواد تندگويان" به وزارت نفت دولت شهيد رجايي (1359 ش)
با انتخاب شهيد رجايي به نخست وزيري و معرفي كابينه به مجلس در مرداد 1359، برخي از وزارتخانهها از جمله وزارت نفت بدون وزير باقي ماند. در دوم مهر آن سال از سوي شهيد رجايي، مهندس محمد جواد تندگويان براي وزارت نفت معرفي شد. نخست وزير در معرفي ايشان به مجلس، از فعاليتهاي تخصصي وي در صنعت نفت ياد كرد و از مهار گاز يكي از چاهها كه در مطبوعات خارجي نيز انعكاس يافت به عنوان بخشي از تواناييهاي ايشان نام برد. پس از سخنان موافق و مخالف، مهندس تندگويان با اكثريت قاطع آرا به عنوان وزير نفت دولت شهيد رجايي از مجلس رأي اعتماد گرفت. سرانجام چهل روز بعد در 12 آبان 1359 در جريان بازديد از مناطق نفتي خوزستان به همراه جمعي ديگر به اسارت نيروهاي متجاوز عراقي درآمد تا اين كه پس از تحمل شكنجههاي بسيار و شهادت ايشان، جنازه شهيد تندگويان در سال 1370 به ايران منتقل شد و در بهشت زهرا مدفون گرديد.
ورود نمايندگان طايفه ي "نَخَع" به مدينه و پذيرش دين اسلام (11 ق)
از هنگامي كه پيامبر اسلام (ص) دين اسلام را در مكهي معظمه آشكار ساخت و تا سالي كه در مدينهي منوّره رحلت نمود، به مدت بيست سال مردم را به دين جديد فرا خواند و آنان را از شرك، كفر و بتپرستي بازداشت. در اين مدت بسياري از اهالي شبه جزيرهي عربستان با ميل و رغبت باطني خويش، دين اسلام را پذيرا شده و خود را از گمراهي رهايى بخشيدند. بنا به روايت تاريخنگاران، آخرين هيئت و گروهي كه بر پيامبر(ص) وارد شده و اسلام اختيار نمودند، طايفهي "نَخَع" بود. از اين طايفه، حدود دويست تن در نيمهي محرم سال 11 قمري وارد مدينه شده و به محضر رسول خدا (ص) رسيده و با آن حضرت بيعت و اظهار اعتقاد و ايمان به دين مبين اسلام نمودند. اين هيئت، آخرين گروهي بودند كه بر رسول خدا (ص) وارد شدند و اين واقعه، پس از بازگشت آن حضرت از حجةالوداع بود و چهل و سه روز بعد، آن حضرت دار فاني را وداع گفت و روح بلندش به ملكوت اعلي پيوست. لازم به يادآوري است كه "مالك بن حارث اشتر نَخَعي" فرمانده سلحشور و يار فداكار امير مؤمنان(ع) از همين طايفه است و از مردان اين طايفه، فداكاران فراواني براي حضرت علي(ع) و اهلبيت عصمت(ع) تربيت نمود.
مرگ "راجر بيكُن" فيلسوف، شيميدان، نويسنده و كشيش انگليسي (1294م)
راجر بيكُن، فيلسوف و مدرس معروف انگليسي در 11 آوريل سال 1214م در انگلستان به دنيا آمد. او سپس در دانشگاههاي آكْسْفورد انگلستان و پاريس به تحصيل و سپس تدريس پرداخت. بيكن از آن پس به عنوان كشيش به خدمت مشغول گرديد. او در اين زمان در زمينه علم كيميا مطالعاتي نمود و دريافت كه چگونه ميتوان باروت ساخت. موفقيت بيكن در كارهاي علمي حسادت همكارانش را برانگيخت. از اين رو او را به جادوگري متهم كردند و به ده سال زندان محكوم شد. بيكن در زندان، يك تقويم اصلاح شده و صحيح تهيه كرد و پس از اتمام دوران زندان، بار ديگر به كارهاي علمي روي آورد. وي در اين زمان دايرةالمعارف تصنيف عظيم را كه شامل علوم طبيعي، منطق، فيزيك، رياضيات، فلسفه و زبانشناسي بود نوشت و بار ديگر به اتهام نگارش كتب ضالّه به مدت دوازده سال به زندان افتاد. بيكن پس از آزادي از زندان، مطالعات خود را از سر گرفت و كتب متعددي نگاشت. بيكن به علوم طبيعي و تجربه و مشاهده مستقيم اهميت ميداد و به همين جهت او را از پيشروان روش تازه علمي شمردهاند. وي معتقد بود كه علم، مكمّل دين است نه مخالف آن. اهميت فلسفه راجر بيكُن در شمول آن بر افكار مبتكرانه و جديد نيست. زيرا وي به بسياري از افكار خرافي آن زمان همچون كيميا و علم احكام نجوم اعتقاد داشت. سهم عمده وي در دانش جديد، اصرار وي در به كار بردن روش علمي در مطالعه فلسفه است. وي علت جهل و ناداني را چهار چيز ميدانست: اتكا به اسناد و مآخذ غيرموثق، پيروي كوركورانه از آداب و رسوم، تقليد كوركورانه از بالا دست و عادت به تبعيت از عامه جاهل و پنهان داشتن حماقتها با تظاهر به دانايي. بيكن بر اين عقيده بود كه براي به دست آوردن دانش و حكمت، دو راه وجود دارد: تجربه و عقل، و بايد براي رسيدن به حقيقت، انديشههاي خود را بر پايه دانستهها قرار داد. بيكُن همچنين يكي از بزرگترين دانشمندان قرون وسطي به شمار ميرود كه به شدت، روشهاي فلسفي عهد خود را مورد انتقاد قرار داده است. راجر بيكن سرانجام در 25 سپتامبر 1294م در هشتاد سالگي درگذشت.