عمليات كوچك شهيد مدني در غرب سوسنگرد توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامي (1360 ش)

عمليات‌ شهيد مدني‌ در تاريخ بيست‌ و هفتم‌ شهريورماه ‌۱۳۶۰ هجري شمسي به‌منظور انهدام‌ توان‌ رزمي‌ دشمن‌ در منطقه‌ عمومي‌ سوسنگرد، به‌صورت‌ محدود صورت‌ گرفت. علي‌رغم مخالفت لشگر ۱۶ زرهي با اين درخواست، قرارگاه مقدم دستور اکيد و لازم‌الاجرايي مبني بر اجراي عمليات در سريع‌ترين زمان ممکن صادر کرد. لذا عمليات شهيد مدني در دو مرحله و طي سه روز طراحي و درنهايت اجرا گرديد. فرمانده لشگر ۱۶ زرهي، دليل مخالفت خود را کمبود شديد مهمات و نبود آتش توپخانه بيان کرده ‌بود. هدف از اين عمليات، تحقق کامل اهداف از پيش تعيين‌ شده "عمليات طراح" بوده است که محقق نشده بود؛ به‌دليل آن‌که پيشروي عناصر لشگر زرهي ارتش در عمليات طراح ناقص بوده و اين نقصان باعث شده بود که قسمتي از جناح جنوبي لشگر ۹۲ زرهي ايران زير آتش ديده‌باني عراق قرار بگيرد و قدرت هرگونه تحرک از اين نيرو گرفته شود و هر روزه تلفات سنگيني به نفرات و تجهيزات تيپ ۳ اين لشگر وارد گردد. در همين راستا، فرمانده لشگر ۹۲ از قرارگاه مقدم - که مرکز فرماندهي عمليات‌هاي ارتش در جبهه جنوبي بود - درخواست کرد تا دستوري به لشگر ۱۶ زرهي نيروي زميني ابلاغ شود و آن لشگر در کرانه جنوبي کرخه تا پل سابله پيشروي و با از بين بردن مواضع عراق، جناح جنوبي لشگر ۹۲ را از ديد و تير مستقيم ارتش عراق دور نگه دارد. اين عمليات، آخرين اقدام محوري ايران در سال اول جنگ به‌شمار مي‌رفت که طي اين‌ يورش‌ كوتاه‌مدت، نيروهاي‌ سپاه‌ و ارتش‌ توانستند با ياري‌ يكديگر، ضمن ۲ كيلومتر پيشروي‌ و جلو بردن‌ مواضع‌ خودي، ۵۰ دستگاه‌ تانك‌ دشمن‌ را منهدم‌ و ۱۶۹۰ تن‌ از افراد دشمن بعثي‌ را كشته، زخمي‌ و يا اسير نمايند.

درگذشت شاعر معاصر، استاد "محمدحسين بهجت تبريزي" معروف به "شهريار" (1367ش)

سيدمحمدحسين بهجت تبريزي متخلص به شهريار در سال 1285 ش در خانواده‏اي اهل ادب در تبريز به دنيا آمد. ايام كودكي او با جنبش آزادي‏خواهان مشروطه به رهبري ستارخان و باقرخان همراه بود. وي در كودكي با قرآن و ديوان حافظ آشنا شد و پس از تحصيل مقدمات حوزوي، به تهران رفت و وارد مدرسه دارالفنون گرديد. شهريار سپس وارد مدرسه طب شد، ولي در پي يك جريان عاطفي و پس از 5 سال تحصيل، بدون اخذ مدرك دكتري، تهران و دانشكده را ترك گفت و در خراسان وارد خدمت دولتي گرديد. او در نيشابور به ديدار كمال‏الملك، نقاش مشهور رفت و شعري درباره وي سرود. شهريار از آن پس مدتي در تهران سكونت داشت و از سال 1319 ش در تبريز اقامت گزيد. وي همزمان با اوج‏گيري نهضت اسلامي، با زبان شعر، انقلاب اسلامي را همراهي كرد. شهريار، به عنوان يكي از مشهورترين غزل‏سرايان معاصر، معروفِ خاص و عام است. او غزل‏هاي دلنشينِ بسياري سروده كه يادگار نخستين عشق آتشين اوست. عشق عرفاني نيز در اشعار شهريار مقام والايي دارد و بر بيشتر شعرهاي او سايه افكنده است. كليات اشعار شهريار متجاوز از پانزده هزار بيت از قصيده و غزل و مثنوي و قطعه است كه در سه مجلد به چاپ رسيده است. بسياري از خاطرات تلخ و شيرين از دوره‏هاي گوناگون زندگي، در اشعار شهريار منعكس است و با خواندن آن‏ها مي‏توان گوشه‏هايي از زندگي شاعر را از نظر گذراند. شهريار بي‏گمان در شاعري، استعدادي درخشان دارد كه در سراسر اشعار او، روحي حساس و شاعرانه، موج زنان بر بال تخيلي پوينده و آفريننده در پرواز است. او به تجدد و نوآوري در شعر گرايش محسوسي داشت و اشعاري كه براي نيما يوشيج و به ياد او سروده، حكايت از اين موضوع دارد. شهريار در سال 1367 در مراسم مجتمع هنر و ادبيات دفاع مقدس به دريافت لوح دست خط زرين حضرت امام، ديپلم افتخار و سكه يادبود مجتمع به عنوان برگزيده شعر، نائل آمد. اين شاعر شهير سرانجام در بيست و هفتم شهريور 1367ش در سن 82 سالگي در تهران درگذشت و در مقبرةالشعراي تبريز به خاك سپرده شد. براي پاسداشت مقام ادبي استاد محمدحسين شهريار و نكوداشت اين شاعر پرآوازه، سالروز درگذشت وي برابر با بيست و هفتم شهريور، به عنوان روز شعر و ادب فارسي نامگذاري شده است.

روز شعر و ادب فارسي (روز بزرگداشت استاد سيدمحمد حسين شهريار)

استاد محمدحسين بهجت تبريزي معروف به شهريار از شعراي مشهور معاصر در چنين روزي از سال ۱۳۶۷ هجري شمسي درگذشت؛ این روز در تقویم جمهوري اسلامي ایران، تحت عنوان "روز شعر و ادب فارسي" نامیده مي‏شود. سيدمحمدحسين بهجت تبريزي متخلص به شهريار در سال ۱۲۸۵ش در خانواده‏اي اهل ادب در تبريز به‌دنيا آمد. ايام كودكي او با جنبش آزادي‏خواهان مشروطه به رهبري ستارخان و باقرخان همراه بود. وي در كودكي با قرآن و ديوان حافظ آشنا شد و پس از تحصيل مقدمات حوزوي، به تهران رفت و وارد مدرسه دارالفنون گرديد. شهريار سپس وارد مدرسه طب شد، ولي در پي يك جريان عاطفي و پس از ۵ سال تحصيل، بدون اخذ مدرك دكتري، تهران و دانشكده را ترك گفت و در خراسان وارد خدمت دولتي گرديد. او در نيشابور به ديدار كمال‏الملك، نقاش مشهور رفت و شعري درباره وي سرود. شهريار از آن پس مدتي در تهران سكونت داشت و از سال ۱۳۱۹ش در تبريز اقامت گزيد. وي هم‌زمان با اوج‏گيري نهضت اسلامي، با زبان شعر، انقلاب اسلامي را همراهي كرد. شهريار به‌عنوان يكي از مشهورترين غزل‏سرايان معاصر، معروف خاص و عام است. او غزل‏هاي دلنشينِ بسياري سروده كه يادگار نخستين عشق آتشين اوست. عشق عرفاني نيز در اشعار شهريار مقام والايي دارد و بر بيش‌تر شعرهاي او سايه افكنده است. كليات اشعار شهريار متجاوز از پانزده هزار بيت از قصيده و غزل و مثنوي و قطعه مي‌باشد كه در سه مجلد به چاپ رسيده است. بسياري از خاطرات تلخ و شيرين از دوره‏هاي گوناگون زندگي، در اشعار شهريار منعكس است و با خواندن آن‏ها مي‏توان گوشه‏هايي از زندگي شاعر را از نظر گذراند. شهريار بي‏گمان در شاعري، استعدادي درخشان دارد كه در سراسر اشعار او، روحي حساس و شاعرانه، موج‌زنان بر بال تخيلي پوينده و آفريننده در پرواز است. او به تجدد و نوآوري در شعر گرايش محسوسي داشت و اشعاري كه براي نيما يوشيج و به‌ياد او سروده، حكايت از اين موضوع دارد. شهريار در سال ۱۳۶۷ش در مراسم مجتمع هنر و ادبيات دفاع مقدس به دريافت لوح دست‌خط زرين حضرت امام خميني (ره)، ديپلم افتخار و سكه يادبود مجتمع تحت ‌عنوان برگزيده شعر، نائل گرديد. اين شاعر شهير سرانجام در بيست و هفتم شهريورماه سال ۱۳۶۷ هجري شمسي در سن هشتاد و دو سالگي در تهران درگذشت و در مقبرةالشعراي تبريز به خاك سپرده شد. براي پاسداشت مقام ادبي استاد سيدمحمدحسين بهجت تبريزي معروف به شهريار و نكوداشت اين شاعر پرآوازه، سالروز درگذشت وي برابر با بيست و هفتم شهريورماه، به‌عنوان روز شعر و ادب فارسي نام‌گذاري گرديده است.

درگذشت فقيه بزرگ "آيت‏ اللَّه ملاعلي زنجاني" (1290 ق)

ملاعلي زنجاني از علما و فقهاي قرن سيزدهم هجري قمري و از پرورش يافتگان حوزه‏ي درس شيخ محمدتقي، صاحب "هدايةُالمسترشدين" و از معاصران شيخ مرتضي انصاري بوده و برخي از بزرگان چون ميرزا حبيب‏اللَّه رشتي از شاگردان وي مي‏باشند. او در كنار تدريس، به رفع نيازهاي ديني و دنيوي مردم نيز اهتمام مي‏ورزيد. برخي از آثار به جاي مانده‏ي وي عبارتند از: تفسير قرآن، جوامع الاصول، السؤال و الجواب، الصّيد و الذِّباحة، معدَنُ الاسرار، نواميسُ الاُصول و وسيلةُالنّجاة و... .

شروع به كار اولين ساعت "هسته ‏اي" جهان در نيويورك (1957م)

پس از هفت سال تلاش و كوشش شبانه‏روزي توسط جمع زيادي از برجسته‏ترين ساعت‏سازان روسي، انگليسي و امريكايى، اولين ساعت هسته‏اي جهان، در روز هجدهم سپتامبر 1957م در بندر نيويورك امريكا، در يك آزمايشگاه بزرگ اين شهر ساخته و مشغول كار شد. اين ساعت كه از وجود آن در موارد بسيار دقيق و در آزمايشگاه‏هاي مختلف استفاده مي‏شود در هر سي‏صد سال، تنها پنج ثانيه جلو يا عقب خواهد رفت.