اعدام "ميرزا رضا كرماني" به جرم قتل ناصرالدين شاه (1276 ش)

ميرزا رضا كرماني در كرمان به دنيا آمد. در جواني به تهران رفت و به دست‏فروشي و سمساري مشغول شد تا اينكه رفته رفته مورد اعتماد تجار تهران قرار گرفت. وي در سال 1268 ش پس از آشنايي با سيدجمال‏الدين اسدآبادي، سخت مجذوب انديشه‏ها و افكار او شد و از همان زمان، به فعاليت‏هاي سياسي پرداخت. در پي استبداد و جور زمان ناصرالدين‏شاه قاجار و اخراج سيدجمال‏الدين اسدآبادي از ايران، ميرزا رضا كرماني بارها به گونه كتبي و شفاهي به ناصرالدين شاه و درباريانش اخطار نمود كه به جهت بي‏احترامي و ستمي كه درباره سيدجمال‏الدين روا داشته‏اند، كشته خواهند شد. رژيم استبدادي قاجار، زبان تيز و حركات اعتراض‏آميزِ او را تحمل نكرد و ميرزا رضا را به 7/5 ماه زندان محكوم كردند. ميرزا پس از آزادي، راهي اسلامبول تركيه گرديد و با سيد ديدار نمود. ميرزا از اوضاع ايران بسيار ناليد و سيد او را به كندن ريشه فساد كه همان ناصرالدين شاه بود، تشويق كرد. سرانجام شاه قاجار كه در تدارك برگزاري جشن‏هاي پنجاهمين سال سلطنت خود بود، در 17 ذي‏القعده 1313ق برابر با 13 ارديبهشت 1275ش با 3 گلوله ميرزا رضا در حرم حضرت عبدالعظيم(ع) در ري كشته شد. ميرزا با بيان سخناني در دادگاه فرمايشي، حقايق را بازگو نمود و شاه را رسوا كرد. سرانجام ميرزا رضا كرماني در روز دوم ربيع‏الاول 1314 ق برابر با 21 مرداد 1276ش توسط دستگاه جبار قاجار به دار آويخته شد و به شهادت رسيد. آخرين جمله ميرزا اين بود: "اين چوبه دار را به يادگار نگه داريد، من آخرين نفر نيستم".

دستگيري سران كميته مجازات و انحلال آن (1296ش)

كميته مجازات، گروهي سري بود كه در سال 1295 ش در تهران تشكيل شد و بنيانگذاران آن، تني چند از طرفداران مشروطه بودند كه پس از استقرار نظام جديد، مقاصد خود را دست نايافته ديدند و ناكامي مشروطيت را به سبب خيانت و بي‏كفايتي وزرا مي‏دانستند. از اين روي، تصميم گرفتند با تشكيل گروهي به نام "مجازات" به پندار خود به مقابله با عناصر خائن، وطن فروش و نالايق بپردازند. البته در اين پندار، اتكاي آنها بر قضاوت شخصي بود. عنصر اجرايي اين كميته شخصي با نام كريم دواتگر بود كه ساليان قبل، مامور ترور شيخ فضل اللَّه نوري گرديد كه به اين كار موفق نشد. پس از مدتي بين اعضاي شورا اختلافات روي داد و شورا از بيم افشاي اسرار كميته، كريم دواتگر را كشت. پس از اين حادثه، افراد ديگري به گروه راه يافتند و به سبب فراهم نبودن سياست واحد و مستقل، اختلافاتي بين اعضاي آن بروز كرد. از طرفي ضعف مالي نيز سبب شد كه گروه به باج‏خواهي از ثروتمندان رو كند. هر چند اين گروه، هراسي بزرگ در دلِ دولتيان افكند، ديري نپاييد كه در آستانه فروپاشي قرار گرفت. اين شورا در اواخر كار، به دليل تكروي در از ميان برداشتن مخالفان خود، دچار چنددستگي گرديد و يكي از اعضاي اصلي كه پيش‏بيني مي‏كرد به سرنوشت كريم دواتگر دچار شود، از بيم جانِ خود، تشكيلات گروه را براي ژاندارمري افشا كرد. در نهايت، اعضاي كميته در 21 مرداد 1296 ش برابر با 23 شوال 1335 ق در دوران صدارت وثوق‏الدوله دستگير، برخي اعدام و بعضي تبعيد شدند. فعاليت در چارچوبي غيراصولي و هدفدار نبودن معيارهاي تشكيلاتي، نفوذ افراد سست عنصر در گروه، ضعف مالي و وابستگي به ثروتمندان، نداشتن پايگاه مردمي به سبب برخي ترورها از جمله ترور ميرزا حسن از علماي طراز اول تهران، از عوامل سقوط و فروپاشي كميته مجازات بود.

تولد "فريتز كِرِنْكو" خاورشناس نامور آلماني (1872م)

فريتزْ كِرِنْكو، خاورشناس آلماني در 12 اوت 1872م در شمال آلمان به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات مقدماتي، راهي انگليس شد و با فراگيري زبان‏هاي فارسي و عربي، به مطالعه كتب خطي و چاپي شرقي علاقه‏مند گرديد. كرنكو بسياري از كتاب‏هاي خطي شرقي را كه در گوشه و كنار كتابخانه‏ها در شرف نابودي بود تصحيح كرد و به چاپ رساند. وي هم‏چنين سالياني به تدريس زبان و ادبيات عربي در هندوستان و انگليس مشغول شد و زبان‏هاي يوناني، لاتيني، فرانسوي و انگليسي را فرا گرفت. مطالعات فراوان منابع اسلامي و نيز علاقه به مردم مشرق زمين به ويژه مسلمانان، باعث شد تا فريتز كرنكو به دين اسلام مشرف شود و نام خود را به محمد سالم كرنكوي تغيير دهد. وي درعين حال از نگارش كتاب و مقاله غافل نماند و حدود 30 كتاب را منتشر ساخت كه بيشتر آنها تصحيح، تنظيم، ترجمه و چاپ متون قديمي جهان اسلام بوده و در كنار آن، 20 مقاله را در مجلات مختلف به چاپ رساند. كرنكو نسبت به اسلام و عرب شديداً تعصب داشت و در هرجا لازم مي‏دانست از آن دفاع مي‏كرد. او را فردي دانشمند، راستگو، خويشتن‏دار، خوش منظر و دوستدار شرق و اسلام و مسلمانان گفته‏اند. فريتز كرنكو سرانجام در 7 ژوئن 1953م در 81 سالگي درگذشت.

قتل عام فلسطينيان اردوگاه "تلّ زَعْتَر" در لبنان توسط فالانژهاي لبنان (1976م)

تَلِّ زَعْتَر يكي از اردوگاه‏هاي فلسطيني بود كه در كنار بيروت قرار داشت و در ميان جمعيت 30 هزار نفري آن نيروهاي رزمي فراواني بودند. در جريان جنگ داخلي لبنان، اين منطقه در ميانه تهاجمات و درگيري‏ها قرار داشت، اما پس از خروج نيروهاي سوريه در 23 ژوئن 1976م از لبنان، نيروهاي فالانْژْ به اين اردوگاه حمله كردند. در اين حمله، توپخانه سنگين فالانْژْها، هر دقيقه به طور متوسط سه گلوله توپ به سوي تل زعتر شليك مي‏كرد. تانك‏ها و زره‏پوش‏هاي آن‏ها نيز به اين محاصره شدت بخشيدند. نيروهاي فالانژ در تهاجم خود از موشك‏هاي زمين به زمين ساخت اسرائيل بهره مي‏گرفتند. اين تهاجمْ اردوگاه‏هاي ديگر فلسطيني را نيز در بر مي‏گرفت اما محور عمليات نيروهاي فالانژ، اردوگاه تل زعتر بود. در جريان اين محاصره، آب شهر قطع شد، مواد غذايي كم‏ياب گرديد و هر جنبنده‏اي در سطح شهر توسط تيراندازان فالانژ كه از بيرون به شهر مسلط بودند مورد هدف قرار مي‏گرفت. در روزهاي پاياني، تنها 500 فلسطيني ديگر در اين اردوگاه باقي مانده بودند. سرانجام پس از آن‏كه اين شهر حدود 70 بارمورد تهاجم قرار گرفت، در 12 اوت 1976 بعد از بيش از 50 روز مقاومت، سقوط كرد. شب اين حادثه نيروهاي فلسطيني با يك هجومْ حلقه محاصره را شكافته و موفق به خروج از اردوگاه شده و پس از 4 روز پياده روي و برجاي گذاشتن 300 كشته به بيروت رسيدند. در روز 13 اوت همان سال، نيروهاي فالانژ به شهر بي‏دفاع تلّ‏زعتر حمله كرده و به قتل‏عام فلسطينيان دست زدند. اين فجايع و دامنه آن، به قدري گسترده بود كه به اعتراض مجامع بين‏المللي انجاميد و فالانژها را مجبور كرد كه به كشتار فلسطينيان خاتمه دهند.

مرگ "جورج استيفنسون" مخترع لوكوموتيو و پديد آورنده راه آهن (1848م)

جورج استيفنسون، مبتكر انگليسي در 9 ژوئن 1781م در انگلستان به دنيا آمد. وي از كودكي به كارهايى از قبيل گاوچراني و غيره پرداخت تا اين‏كه در يك كارگاه تعمير ماشين‏هاي دستي كشاورزي، به امور صنعتي آشنا و علاقه‏مند شد. در اين هنگام بود كه علاقه شديد خود را به مكانيك بروز داد و پس از تحصيل در اين رشته، موفق به اخذ دانش‏نامه مهندسي گرديد. استيفنسون از آن پس به فكر اين افتاد تا با استفاده از نيروي بخار، وسيله‏اي براي حمل و نقل اختراع نمايد. اين فكر و تلاش خستگي‏ناپذير او طي پانزده سال، در نهايت باعث اختراع اولين لوكوموتيو بخار در 25 ژوئيه 1814م گرديد. اساس اين لوكوموتيو، يك ماشين بخار و ديگ بخار بود. بخارِ تحت فشار، از ديگ وارد استوانه‏ها مي‏شد و فشار آن، پيستون‏ها را به پيش مي‏رانْد. اين حركت با ميله‏هايى به چرخ‏هاي لوكوموتيو منتقل مي‏گرديد و آن‏ها را به گردش درمي‏آورْد. استيفنسون هم‏چنين براي مسير حركت اين دستگاه، ريل راه آهن را طرح‏ريزي كرد و براي اولين بار، خط آهني بين دو شهر انگلستان داير نمود. پيش از آن، ريل‏ها با چوب ساخته مي‏شد كه واگن‏هاي اسبي بر آن‏ها حركت مي‏كردند. استفاده از ريل‏هاي چدني، دامنه استعمال راه آهن را به كارهايي غير ازكارهاي معدن نيز كشاند و در سال‏هاي بعد براي حمل بار و مسافر نيز مورد استفاده قرار گرفت. استيفنسون سرانجام در دوازدهم اوت 1848م در شصت و هفت سالگي درگذشت.