تشكيل "جهاد سازندگي" به فرمان "حضرت امام خميني"(ره) (1358 ش)

جهاد سازندگي در 27 خرداد 1358 با فرمان امام خميني(ره) تشكيل گرديد و از همان آغاز كار توانست خيل عظيم نيروهاي دلسوز، جوان و متخصصين متعهد و مسلمان در رشته‏هاي گوناگون را براي احيا و نوسازي روستاها در ابعاد اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي به خود جذب نمايد. امام امت به هنگام تشكيل جهاد سازندگي فرمود: "الان كه مرحله سازندگي است، ما دستمان را پيش ملت دراز مي‏كنيم و از ملت مي‏خواهيم كه همه در اين نهضت شركت نمايند." به دنبال صدور اين فرمان، اقشار مختلف مردم جهت محروميت زدايي بسيج شدند. خدمات ارزنده جهاد سازندگي علاوه بر سازندگي و آباداني مناطق محروم كشور در طول هشت سال دفاع مقدس، از نقش مؤثر اين نهاد انقلابي در حفظ استقلال و تماميت ارضي ايران حكايت دارد. جهاد سازندگي در زمينه‏هاي صنايع روستايي، كشاورزي، دامداري، سدسازي، منابع طبيعي، آب‏خيزداري و ده‏ها مورد ديگر، فعاليت‏هاي گسترده‏اي در سطح ايران و برخي كشورهاي آفريقايي انجام داده است. جهاد سازندگي در سال 1362 تبديل به يك وزارتخانه شد و پس از آن كه در سال 1379 در وزارت كشاورزي ادغام گرديد، وزارتخانه جهاد كشاورزي به وجود آمد.

تأسيس دانشگاه آزاد اسلامي (1361 ش)

ايده تاسيس دانشگاه آزاد اسلامي ابتدا در جامعه اسلامي دانشگاهيان مطرح شد و به دنبال آن آقاي هاشمي رفسنجاني رييس وقت مجلس شوراي اسلامي با طرح اين مطلب در شوراي اقتصاد، نظر مساعد شورا را تامين نمود. اين مسأله با حضرت امام خميني(ره) نيز مطرح شد و معظم‏له از اين پيشنهاد استقبال نموده و مبلغي را بدين منظور اهدا كردند. پس از تدوين اساسنامه مقدماتي دانشگاه آزاد اسلامي، آقاي هاشمي رفسنجاني در آخرين جمعه ارديبهشت سال 1361 موجوديت اين دانشگاه را اعلام كرد. سرانجام دانشگاه آزاد اسلامي در 27 خرداد 1361 به طور رسمي تاسيس شد و پس از گذراندن مراحل مقدماتي، آماده پذيرش دانشجو در اواخر آن سال شد. بدين ترتيب كه در اسفند ماه 1361، اولين آزمون دانشگاه آزاد اسلامي در 10 شهر كشور و با حضور 30 هزار شركت كننده برگزار شد كه از اين ميان، 3000 نفر انتخاب و مشغول تحصيل شدند. اساسنامه مصوب سال 1361 تا دي ماه 1364 به تنهايي مبناي كار و حركت دانشگاه بود ولي بعدها اساسنامه جديدي با عنوان قانون تأييد رشته‏هاي دانشگاهي آزاد اسلامي در دهم تيرماه 1369 به تصويب هيئت وزيران رسيد كه به موجب آن، نحوه همكاري استادان و محققان دانشگاه‏ها و پژوهشگاه‏هاي دولتي با اين دانشگاه و همچنين طرز استفاده دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي از آزمايشگاه‏ها، بيمارستان‏ها، كتابخانه‏ها و كارگاه‏ها و فضاي آموزشي مؤسسات آموزش عالي دولتي مشخص شد.
 

تولد "ابن واصل" مورخ و اديب مسلمان(604 ق)

ابن واصل در حماة در غرب سوريه به دنيا آمد و تحصيلاتش را نزد پدر كه مدرس مدرسه‏ي ناصريه‏ي بيت المقدس بود، آغاز كرد. او پس از پدر بر كرسي تدريس نشست و راه پدر را ادامه داد. ابن واصل در ساختن رصدخانه و چند دستگاه نجومي با تعاسيف، رياضي‏دان مصري همكاري داشت و در سال 663 ق، قاضي القضات شهر خود شد.از ابن واصل سه اثر مشهور تاريخي بر جاي مانده كه عبارتند از: التاريخ الصالحي در تاريخ عمومي انبيا و خلفا، نظم الدُرَر في الحوادث و السِيَر و نيز مُفَرِّجُ‏الكَرب في اخبار بني ايوب كه مهم‏ترين منبع درباره‏ي تاريخ سلسله‏ي ايوبيان است. ابن‏واصل سرانجام در سال 697 ق در 93 سالگي درگذشت.

روز ملي و استقلال "ايسلند" (1944م)

جزيره ايسلند در دهم ژوئيه 874م كشف شد و از آن پس، مهاجران نروژي، اسكاتلندي و ايرلندي در آن سكني گزيدند. اين جزيره تا قرن سيزدهم ميلادي، كشوري مستقل بود اما بعدها به نروژ و سپس دانمارك ملحق شد. در سال 1874م دانماركي‏ها اجازه تشكيل مجلس قانون‏گزاري در ايسلند را صادر كردند. در سال‏هاي بعد، ايسلند حقوق مستقل و متحد با دانمارك شناخته شد. اما در 17 ژوئن 1944م، پس از مراجعه به آراء عمومي، اتحاد دانمارك و ايسلند لغو گرديد و ايسلند كشوري مستقل با رژيم جمهوري اعلام شد. از آن پس مردم جزيره ايسلند، چنين روزي را به عنوان روز ملي اين كشور جشن مي‏گيرند. ايسْلَنْد با 102/819 كيلومتر مربع مساحت در شمال غربي اروپا و در اقيانوس اطلس واقع شده است. جمعيت آن در حدود 280 هزار نفر است كه پيش بيني مي‏شود اين تعداد تا سال 2025م در حدود 330 هزار نفر گردد. اكثريت مردم ايسلند پيرو آيين پروتستان بوده و مليت ايسلندي دارند و به زبان ايسلندي نيز صحبت مي‏كنند. پايتخت ايسلند ريكياويك و واحد پول آن كرون مي‏باشد. از شهرهاي مهم اين كشور گاردهابر و كوپاووگور است. نظام سياسي در اين كشور، جمهوري چند حزبي با يك مجلس قانون‏گزاري است.

مرگ "ادوارد لِيتون" رمان‏ نويس و سياست ‏مدار انگليسي (1873م)

ادوارد بولور لِيْتون، اديب و سياست‏مدار انگليسي در 25 مه 1803م در لندن به دنيا آمد. وي از كودكي به مطالعه عشق مي‏ورزيد و در شعر و ادب استعدادي زودرس از خود نشان داد. به طوري كه در هفده سالگي اولين ديوان خود را با عنوان، اسماعيل، داستاني شرقي سرود. ليتون در 25 سالگي رمان سرگذشت يك نجيب زاده را منتشر كرد كه يكي از بهترين آثار او به شمار مي‏رود. اين داستان كه توصيفي طنزآميز از جامعه اشرافي بود، به سرعت مورد پسند عامه مردم قرار گرفت و ليتون را به شهرت رساند. وي در كنار فعاليت‏هاي ادبي، به مجامع سياسي راه يافت به طوري كه در سال‏هاي بعد به نوشتن داستان‏هاي تاريخي پرداخت كه اين آثار نيز به محض انتشار، پيروزي بسيار يافت. ليتون در ادامه كار خود، رمان‏هاي داستاني شگفت‏انگيز، من و نژاد آينده را نگاشت و بر موفقيت‏هاي خود افزود. وي در كنار فعاليت‏هاي ادبي، به مجامع سيايس راه يافت به طوري كه در 28 سالگي به نمايندگي مجلس انگلستان انتخاب شد. ليتون طي ده سال، به سبب ايراد نطق و خطابه‏هاي فراوان كه همه با زبردستي همراه بود و نيز به دليل فعاليت‏هاي گوناگون سياسي، در شمار شخصيت‏هاي برجسته كشور قرار گرفت. هرچند در اين مسير و به ويژه در منصب وزير مستعمرات انگلستان، در تحت استعمار قراردادن كشورهاي ضعيف دنيا از هرگونه تجاوز و غارتي ابا نكرد. بولور ليتون در آميختن زندگي و مشاغل سياسي قدرتي شگرف داشت. وي از طرفي در خلق آثار گوناگون از شعر و رمان و نقد و تحليل و نمايش‏نامه‏نويسي، آن‏چنان كه مورد پسند مردم قرن نوزدهم قرار گيرد هيچ فرصتي را از دست نمي‏داد و از طرف ديگر به موازات اين تلاش، در زندگي پرمشغله سياست و اجتماع نيز شخصي فعال به شمار مي‏آمد. استادي ليتون در ساختمان و تركيب داستان و انتخاب موضوع مطابق ذوق و پسند عامه و هم‏چنين در ايجاد شور و هيجان و شيوه نگارش صريح و روشن، موجب پيروزي مداوم آثارش گشت و او را از مشهورترين نويسندگان انگلستان ساخت. بولور ليتون سرانجام در 17 ژوئن 1873م در هفتاد سالگي درگذشت.