امضاي قرارداد كمك‏هاي تسليحاتي شوروي به رژيم عراق در جريان جنگ (1363 ش)

پس از تغيير اوضاع جنگ در نتيجه فتح خرمشهر و احتمال سقوط رژيم عراق، شوروي نيز همگام با ديگر كشورهاي غربي، با واگذاري تجهيزات مدرن جنگي به عراق، بر ميزان كمك‏هاي خود به اين كشور افزود. در اين راستا، در فروردين 1363، يك هيئت بلند پايه از شوروي به بغداد اعزام شد و فروش چهار و نيم ميليارد دلار اسلحه شوروي به عراق را پيشنهاد كرد. اين بزرگ‏ترين پيشنهاد فروش سلاح بود كه تا آن زمان، شوروي‏ها به عراق مي‏دادند. هيئت شوروي كه از ميزان عصبانيت عراق به دليل از دست دادن جزاير مجنون در عمليات خيبر مطلع بود، به عراق اطلاع داد كه حاضر است ميگ‏هاي 21 و 22، هلي‏كوپترهاي توپ‏دار و 350 موشك اسكاد در اختيار رژيم بعث قرار دهد. سرانجام اين قرارداد و قرارداد وام دو ميليارد دلاري اتحاد جماهير شوروي به رژيم بعث عراق در هفتم ارديبهشت 1363 ش برابر با 27 آوريل 1984 م بين طرفين در مسكو امضا شد و در جبهه‏هاي جنگ عليه رزمندگان اسلام به كار رفت. لازم به يادآوري است كه بعد از سقوط صدام حسين، در سال 1382، مسأله بازپرداخت وام‏هاي اعطايي كشورهاي غربي و شرقي براي پيروزي در جنگ با ايران، به عنوان يكي از مهم‏ترين چالش‏هاي جدي منطقه و جهان مطرح شد.

درگذشت "عبدالباقي" شاعر مشهور قرن پنجم(422 ق)

عبدالباقي شاعر مشهور قرن پنجم در چنين روزي از سال ۴۲۲ هجري قمري دار فاني را وداع گفت. حسين بن محمد بن عبدالباقي از شاعران پرآوازه‌ي سده‌ي پنجم هجري قمري به‌شمار مي‌رفت. كنيه‌ي وي ابوعبدالله و شهرتش "خالع" بود. ابوعبدالله عبدالباقي در شهر بغداد زندگي مي‏كرد. عبدالله خالع علاوه بر كسب فيض از محضر اديبان بزرگ و صاحب‌نام عصر خود، در جلسات درس عالمان برجسته‏ي اين شهر نيز شركت مي‏كرد و به كسب علوم گوناگون به‌ويژه علم حديث مي‏پرداخت. خالع در علم حديث از تبحر بسيار برخوردار بود به‌طوري‌كه خطيب بغدادي و جمع كثيري از بزرگان از وي روايت كرده‌اند. هرچند که ابوالفتح صواف مصرى در مذمت وي اظهار داشته است: «من در بغداد از كسانى كه گفته مى‌شد دروغگو هستند، چيزى ننوشته‌ام مگر از چهار نفر كه يكى از آن‌ها عبدالله خالع بوده است.» ابوعبدالله عبدالباقي هم‌چنين طبعي روان در سرودن شعر داشت و در سروده‌هايش نيز خالع تخلص مي‌كرد. از او اشعار بسياري به‌جاي مانده است. حسين بن محمد بن عبدالباقي مشهور به خالع، سرانجام در دهمين روز از شعبان‌المعظم سال ۴۲۲ هجري قمري چشم از جهان فروبست.

تأسيس دادگاه تفتيش عقايد معروف به "انكيزيسيون" در اسپانيا (1231م)

هم‏زمان با يورش سپاهيان صليبي به مناطق شرق، واقعه مهم ديگري نيز روي داد كه سرآغاز دوران مخوف انكيزيسيون يا تفتيش عقايد در تاريخ مسيحيت به شمار مي‏رود. در اين زمان كه پاپ اينوسان سوم فرمان‏روايى داشت، وي دستور تشكيل دادگاه تفتيش عقايد را صادر كرد و از اين پس، اين دادگاه در سراسر اروپا به كار پرداخت. در واقع، اينوسان سوم در عقايد خود بسيار لجوج و سرسخت بود و به هيچ وجه تحمل شنيدن عقيده و نظري را برخلاف راي خود نداشت. به همين جهت كساني كه جرأت مي‏كردند نظري مخالف راي و نظر او ابراز كنند از سلاطين وقت گرفته تا افراد عادي تكفير مي‏شدند. اين دادگاه در 27 آوريل 1231م در اسپانيا نيز تأسيس شد و دوره جديدي از خشونت و قساوت را در اين سرزمين آغاز كرد. پاپ‏ها در اين زمان، از سلاطين و فرمان‏روايان سرزمين‏هاي مسيحي مي‏خواستند كه در سركوبي ملحدين، يعني هر كس كه از اوامر آنها سرپيچي مي‏كند، با ماموران كليسا همكاري داشته باشند وگرنه خود، ملحد و سزاوار عقوبت خواهند بود. از آن طرف، سلاطين و شاهزادگان و حكام محلي از بيم تكفير كه ممكن است به قيمت جانشان تمام شود، به فرامين پاپ گردن مي‏نهادند. كساني كه به اتهام الحاد و سرپيچي از فرامين الهي كه در واقع همان دستورات پاپ بود در اين دادگاه‏ها محاكمه مي‏شدند، حق داشتن وكيل را نداشتند و آراء محكمه قطعي و لازم الاجرا بود. در اين دادگاه‏ها، كساني كه مظنون به بدعت‏گذاري بودند، چنانچه نمي‏توانستند بي‏گناهي خود را ثابت كنند تكفير مي‏شدند و مجازات سنگيني در انتظارشان بود. سخت‏گيري در مورد محكومان دادگاه‏هاي تفتيش عقايد تا آنجا بود كه حتي اگر كسي ترتيب كفن و دفن آنان را مي‏داد، آن شخص نيز مستحق مجازات‏هاي سنگين مي‏شد. مفتش دادگاه نيز در مقابل هيچ مقامي جز پاپ پاسخگو نبود و كار خود را يك عمل الهي تلقي مي‏كرد. آراء صادره از اين دادگاه شامل شكنجه، تبعيد، محروميت از پست و مقام، مصادره اموال، زندان، سوزاندن و كشتن بود. وجود اين دادگاه‏ها از يك طرف باعث جمع‏آوري ثروت و غارت اموال محكومات توسط مفتّشان شد و از طرف ديگر به فروپاشي جايگاه معنوي رهبران به اصطلاح اخلاقي جامعه و بي‏معني شدن مفاهيم ارزشي و معنوي انجاميد. دادگاه‏هاي تفتيش عقايد سرانجام پس از شش قرن فعاليت جنايت بار، در 17 ژانويه 1808م تعطيل شدند.