ترکی | فارسی | العربیة | English | اردو | Türkçe | Français | Deutsch
آخرین بروزرسانی : جمعه 5 دي 1404
جمعه 5 دي 1404
 لینک ورود به سایت
 
  جستجو در سایت
 
 لینکهای بالای آگهی متحرک سمت راست
 
 لینکهای پایین آگهی متحرک سمت راست
 
اوقات شرعی 
 
تاریخ : يکشنبه 15 بهمن 1396     |     کد : 182292

روز شمار تاريخ

یکشنبه15بهمن1396-17جمادی الاول 1439-4فوریه 2018

گذاشتن سنگ بناي دانشگاه تهران (1313ش)...

گذاشتن سنگ بناي دانشگاه تهران (1313ش)

طرح تأسيس دانشگاه تهران در سال 1313 شمسي به صورت لايحه قانوني به مجلس شوراي ملي ارائه شد و پس از تصويب به مرحله اجرا در آمد. دانشگاه تهران از مدارس عالي آن زمان مانند مدرسه عالي طب و مدرسه حقوق و علوم تشكيل مي‏شد. اين دانشگاه در بدو تأسيس شامل شش دانشكده به نام‏هاي: علوم طبي، انساني، تربيتي، سياسي، اقتصادي و فني بود و رياست آن را از سال تأسيس تا سال 1317 شمسي دكتر عيسي صديق با همكاري دكتر علي اصغر حكمت به عهده داشتند. استقلال دانشگاه تهران از نظر اداري و فني در زمان وزارت دكتر علي اكبر سياسي در 1321 ش عملي شد و نخستين بار بر طبق مقررات قانون استقلال دانشگاه، رئيسان دانشكده‏ها از ميان استادان و با موافقت نظر و رأي آنان برگزيده شدند. همچنين رييس دانشگاه نيز از ميان رييس دانشكده‏ها به رأي شوراي دانشگاه انتخاب گرديد.

رحلت عالم، فقيه و اديب بزرگوار، آيت اللَّه "ملا محمد جواد صافي گلپايگاني" (1337 ش)

آيت‏اللَّه آخوند ملامحمد جواد صافي گلپايگاني در سال 1294 ش (1287 ق) در بيت علم و تقوا در گلپايگان به دنيا آمد. وي به اقتضاي شوق فطري و سيره خانوادگي، از همان آغاز نوجواني، به تحصيل علوم ديني روي آورد و پس از اتمام مقدمات و سطح، در محضر حضرات آيات: سيد محمد باقردرچه‏اي، ميرزا جهانگير خان قشقايي، حاج‏آقا نوراللَّه اصفهاني، آقا محمدتقي نجفي اصفهاني، ميرزا هاشم چهارسوقي خوانساري و شيخ محمدعلي ثقة الاسلام به مدراج بالا علمي دست يافت. آيت‏اللَّه صافي‏كه از همدرسان حضرات آيات سيد حسين بروجردي، حاج آقا رحيم ارباب و سيد ابوالحسن اصفهاني بود، از آن پس به تدريس روي آورد و همزمان به درس آيت‏اللَّه شيخ فضل‏اللَّه نوري در تهران حاضر شد. ايشان پس از آن ساكن گلپايگان گرديد و ضمن تدريس و تأليف به ارشاد مردم پرداخت ضمن اين كه از فعاليت‏هاي سياسي نيز غافل نبود. از جمله اقدامات ايشان، مي‏توان مبارزه بي‏امان با انحرافات و مفاسد ديني مانند بهائيت و تصوف دروغين، مخالفت با خان‏ها و فئودال‏ها، رويارويي با كشف حجاب و مفاسد دوران پهلوي و احياء شعائر ديني و بزرگداشت‏هاي مذهبي نام برد. همچنين از آيت‏اللَّه صافي تأليفات گوناگون بر جاي مانده كه رساله‏هاي متعدد فقهي، مصباح الفلاح در 2 جلد در اخلاق، گنجينه گهر در حديث و ديوان اشعار از آن جمله است. سرانجام آن بزرگوار در شب پانزدهم بهمن 1337 ش برابر با 25 رجب 1378 ق در هشتاد و هشت سالگي در گلپايگان بدرود حيات گفت و پس از تشييع باشكوه در زادگاهش و نيز قم و نماز آيت‏اللَّه بروجردي، در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه(س) مدفون گرديد.

مخالفت بختيار با تشكيل دولت موقت انقلاب (1357 ش)

در حالي كه پس از ورود امام به ايران، مبارزات مردم با رژيم شاه با سرعت بيشتري به هدف خود نزديك مي‏شد، شاپور بختيار، آخرين نخست‏وزير اين رژيم در مصاحبه‏اي تلاش كرد تا مردم را آرام كند. وي كه با تظاهر به دموكراسي و آزادي‏خواهي مي‏كوشيد مردم را از ادامه انقلاب منصرف كند، در اين مصاحبه اعلام كرد كه به امام خميني اجازه نمي‏دهد دولت موقت تشكيل دهد. اين در حالي بود كه به خاطر تشديد تظاهرات و اعتصاب‏هاي مردم در شهرهاي مختلف، تمرّد و فرار نظاميان از پادگان‏ها و همچنين استعفاي پي‏درپي مقامات دولتي و نمايندگان مجلس، كنترل كشور عملاً از دست حكومت خارج شده بود.

تولد "ابوحامد امام محمد غزالي"، دانشمند شهير و فيلسوف نامي ايران(450 ق)

ابوحامد امام محمد غزالي، در سال 450 هجري قمري در طوس به دنيا آمد. در مدت كمي بر اثر ذكاوت فطري، مقدمات را فرا گرفت و سپس عازم نيشابور شد و در حوزه‏ي درس امام الحَرَمين جُوِيني مراتب كمال را پيمود. ابوحامد در سال 480 ق و در 30 سالگي به مدرسه‏ي نظاميه‏ي بغداد كه از پر اهميت‏ترين حوزه‏هاي درسي آن زمان بود، رفت و به صدها تن از افاضل درس گفت. پس از مدتي كه آوازه‏اش همه جا را فرا گرفته بود، بر اثر تحول عظيم روحي درس و بحث و مقام را رها كرد و عُزلت گزيد و پس از مدتي از بغداد هجرت كرد. امام محمد غَزّالي سپس راهي حجاز، شام و بيت المقدس گرديد و ديگر به بغداد نرفت. وي سرانجام به طوس رفت و در آن جا به تدريس پرداخت و طريقت صوفيه را برگزيد. امام محمد غزالي داراي تاليفات فراواني مي‏باشد از جمله: احياءُ علوم الدين، كيمياي سعادت، تفسيرُ القرآن، الاقتِصاد و المُسْتَصْغي. غزالي سرانجام در سال 505 ق در 55 سالگي در طوس درگذشت.

درگذشت «راغب مصطفی غلوش»، قاری برجسته مصری (2016 م)

راغب مصطفی غلوش در سال 1317 هجری شمسی در روستای برما واقع در استان غربیه مصر متولد شد و در خانوادهای قرآنی پرورش یافت.

غلوش در نوجوانی کل قرآن را حفظ کرد و از 16 سالگی با حضور در محافل مختلف قرآن تلاوت میکرد.

شیخ راغب مصطفی غلوش، از نسل قاریانی است که پس از پایان جنگ تحمیلی، برای نخستینبار به ایران سفر کرد و خاطره خوش تلاوتهای اواخر دهه ۶۰ و دهه ۷۰ شمسی را آفرید.

راغب مصطفی چند سال پس از حفظ قرآن به کانون علوم قرآنی مصر، شهر طنطا رفت و به مؤسسه و آکادمى قرائات در مسجد احمدى مصر پیوست و به گفته خود او، توانست «یک نمونه عالى از استاد مصطفى اسماعیل» را در این مسجد ارائه دهد. اما نقطه اوج فعالیت قرآنی غلوش زمانی رقم خورد که در دوران سربازی، موفق شد در مسجد مشهور امام حسین (ع) قاهره به تلاوت قرآن بپردازد.

تلاوتهای او در ایران به شدت مورد استقبال قرار گرفت و در زمره تلاوتهای ماندگار او جای گرفت.

 

وی پس از طی دوران سخت بیماری بامداد پنجشنبه 4 فوریه ( 15 بهمن 94 ) در سن 77 سالگی در یکی از بیمارستانهای مصر دار فانی را وداع گفت.

 


نوشته شده در   يکشنبه 15 بهمن 1396  توسط   کاربر 1   
PDF چاپ چاپ بازگشت
نظرات شما :
Refresh
SecurityCode