سر چارلز اسپنسر چاپلين (Sir Charles Spencer "Charlie" Chaplin) در 16 آوريل سال 1889 در لندن به دنيا آمد.
چارلي مهمترين و تاثيرگذارترين شاگرد مك سنت و فرزند يك نمايشگر تالارهاي محلي موسيقي انگليسي به نام جرالدين چاپلين بود.
والدين چاپلين هر دو هنرمنداني در سالن بزرگ شهر لندن بودند و هر دو بازيگر و آوازه‌خوان، اما پيش از آنكه وي 3 ساله شود از هم جدا شدند.
چارلي آواز خواندن را از مادرش آموخت. بعدها مادرش دچار بيماري رواني مي‌شود و در يك آسايشگاه در حوالي لندن بستري مي‌شود.
اما پدرش زماني كه چارلي ۱۲ ساله بود، فوت شد. زماني كه مادرش در يكي از اجراهاي زنده تئاتر كه براي سربازان اجرا مي‌شد، جسمي به سر وي برخورد كرد و آسيب ديد، چارلي 5 ساله روي صحنه رفت و تماشاچيان عصباني را با خواندن آهنگي سرگرم و آرام كرد.
با بستري شدن مادر، چارلي و برادرش رابطهٔ عميق تري پيدا كردند و هر دو با استعداد بالايي كه داشتند در همين سالن قديمي كه پدر و مادرشان در آن كار مي‌كردند، مشغول به كار شدند.
چاپلين در سال 1910 به آمريكا رفت و با برادرانش استوديو چاپلين را تاسيس كردند. در سال ۱۹۲۸ مادر چاپلين، درست در زماني كه ۷ سال از انتقال وي توسط پسران به هاليوود مي‌گذشت، از دنيا رفت. بعدها چارلي از وجود برادري ناتني از سمت مادر آگاه شد به نام ويلر دريدن كه اين برادر نيز به مابقي برادران در هاليوود و استوديو چاپلين پيوست.
چاپلين يهودي‌زاده فقيري بود كه دوران كودكي را در دشواري و تنگدستي گذراند و در نخستين سال‌هاي شكوفايي سينما در امريكا، با تكيه بر خلاقيت و استعداد خود به اوج شهرت رسيد.
در سال ۱۹۱۳ بازي چاپلين در آمريكا مورد توجه يكي از فيلمسازان قرار مي‌گيرد و از آن پس با شركت فيلمسازي كي استون همكاري مي‌كند.
وي نخستين فيلمش را با نام ساختن يك زندگي كه فيلم كمدي بود در سال ۱۹۱۴ آغاز كرد. در اين كمپاني و با اين فيلم چاپلين به شهرت رسيد. به تدريج چاپلين به محبوب‌ترين هنرمند تاريخ سينما تبديل شد و تهيه‌كنندگي آثارش را نيز بر عهده گرفت.
در 1913، هنگامي كه با دستمزد 150 دلار در هفته در كمپاني كي استون استخدام شد، يك بازيگر سيار نمايش‌هاي وودويل امريكايي بود.
در نخستين فيلمي كه به نام در تلاش معاش (1914) براي مك سنت بازي كرد، نقش يك شيك پوش تيپيك انگليسي به او محول شد، اما با فيلم دومش، مخمصه غريب مبيل 1914، كاركتر يك ولگرد كوچولو را معرفي كرد؛ كاركتري كه بعدها اورا شهره آفاق ساخت و به يك نماد جهاني سينمايي از يك فرد عامي در دوران ما بدل كرد.
چاپلين در كمپاني كي استون در 34 فيلم كوتاه و 6 حلقه‌اي داستاني با عنوان رمانس ناكام تيلي (1914) به كارگرداني مك سنت بازي كرد و كاراكتر اين دلقك ريزنقش محزون را به تدريج پرورش داد. شخصيتي با كفشهايي كه برايش بزرگ بودند، شلواري گشاد و كتي تنگ كه كلاه لبه‌دار دربي بر سر مي گذاشت.
شخصيت پردازي درخشان او، همراه با حركات پانتوميم كه چارلي تبحر بي‌مانندي در آن داشت، از ولگرد كوچولو انساني ساخت كه با جهان پيرامون خود به كلي بيگانه است.
از جمله مشهورترين فيلمهايي كه چاپلين در كمپاني اساني ساخت، مي‌توان به ولگرد، شغل، بانك، شبي در نمايش اشاره كرد. اين فيلم‌ها در سال 1915 ساخته شدند.
اين فيلم‌ها چندان مورد استقبال قرار گرفتند كه چارلي سال بعد درخواست هفته‌اي 10 هزار دلار به اضافه پيش پرداختي معادل 150000 دلاري پس از امضاي قرارداد براي ساختن 12 فيلم براي كمپاني ميو چوال را كرد.
معروف‌ترين فيلمهاي چاپلين در كمپاني ميوچوال عبارتند از: بازرس فرودگاه 1916، مامور آتش نشاني 1916، ساعت يك صبح 1916، سر سره بازي 1916، سمساري 1916، خيابان اوباش 1917، مهاجر 1917، ماجراجو 1917.
چاپلين در سال ۱۹۱۹ به همراهي تعدادي از دوستان سينمايي‌اش اتحاديه سينماگران را تاسيس كرد. آن زمان اين فرصت براي او پديد آمده بود تا پس از سالها، به دلمشغولي‌هاي خود بپردازد و فارغ از نظام مافيايي حاكم بر هاليوود، حرف دل خويش را به زبان تصوير بيان كند.
بسياري چارلي چاپلين را تنها يك كمدين موفق مي‌دانند حال آنكه او در طول زندگاني خود در زمينه موسيقي نيز استعداد فراواني از خود نشان داد. ساخت موسيقي فيلم كار عادي وي بود و توانست در مجموع موسيقي 23 فيلم را به پايان برساند. موسيقي فيلم لايم لايت ساخته چالين در سال 1972 برنده جايزه اسكار شد.سينما
شخصيت چاپلين بيشتر به عنوان «آواره» شهرت يافت كه در زبانهاي مختلف دنيا مفهومي به مانند فردي ولگرد با رفتارهاي پيچيده اما بزرگ منشانه داشت. در سال ۱۹۱۵ چاپلين با يك كمپاني تازه قرارداد بست و مشغول ساخت فيلمهاي بلندتري شد.
در سال ۱۹۱۶ كمپاني فيلم موچوال مبلغ ۶۷۰ هزار دلار با چاپلين قرارداد بست و در مدت ۱۸ ماه وي ۱۲ فيلم بلندمدت كمدي براي آنها ساخت كه در اين نوع از ويژگي ممتازي در تاريخ سينما برخوردار بودند. در واقع تمام فيلمهاي كه در اين كمپاني ساخته شد، به يك اثر كلاسيك سينماي كمدي تبديل شدند.
در پايان اين سالها آمريكا وارد جنگ جهاني شد و چاپلين دورهٔ جديدي از سينماي خود را با دوستاني آغاز كرد. از سال ۱۹۱۸ چاپلين در استوديو خود مشغول به كار شد. تمام فيلمهاي پيشين دوباره ويرايش و كات شدند و در سال‌هاي مختلف موسيقي و تدوين جديد صورت گرفت.
ديكتاتور بزرگ نخستين فيلم كاملا ناطق چاپلين بود كه در اوضاع نابسامان جهاني در دهه 40، اثري ضد نازي بود. اين فيلم در مورد ديكتاتوري اروپايي و در واقع تاريخچه زندگي آدنويد هينكل، ديكتاتور كشور خيالي تامانيا است كه دست به كشتار يهودي‌ها مي‌زند و اروپا را درگير جنگ مي‌كند.
برخي اين فيلم را نپسنديدند و برخي جنبه سياسي آن را جدي و برخي آن را به قدر كافي جدي نگرفتند. با اين حال اين فيلم از نظر تجاري محبوبيت فراواني پيدا كرد و چاپلين را همچنان به عنوان يك ستاره در اوج نگاه داشت.
سر انجام، سر چارلز اسپنسر چاپلين 25 دسامبر سال 1977 در سن 88 سالگي درگذشت.
برخي از افتخارات چارلي چاپلين:
برنده جايزه اسكار بهترين موسيقي ارجينال براي فيلم لايم لايت در سال ۱۹۷۳
نامزد دريافت جايزه اسكار در رشته‌هاي بهترين فيلم، بهترين فيلمنامه ارجينال و بهترين بازيگر نقش اول براي فيلم ديكتاتور بزرگ در سال ۱۹۴۱
نامزد دريافت جايزه اسكار در رشته بهترين فيلم نامه ارجينال براي فيلم موسيو وردو در سال ۱۹۴۸
دريافت جايزه اسكار بهترين دستاورد هنري براي فيلم سيرك در سال ۱۹۲۹
دريافت جايزه افتخاري يك عمر فعاليت هنري در سال ۱۹۷۲
برنده جايزه افتخاري شير طلايي از جشنواره ونيز در سال ۱۹۷۲
برخي از فيلمهاي چارلي چاپلين:
آتش‌نشان
ماجراجو
يك زندگي سگي
پسر بچه
ديكتاتور بزرگ
سيرك
شهر نوراني مي‌شود
عصر جديد
مغازه وسيقه گذاري
دريا
غريبه
يك زن
بانك
سرسره بازي
خيابان آرام