كشته شدن خسرو پرويز به دست پسرش شيرويه در سال نهم هجري قمري

خسرو پرويز فرزند هرمز، فرزند انوشيروان، فرزند قباد ساساني، بيست و سومين پادشاه سلسله ساسانيان بود، كه از سال ۵۹۱ تا ۶۲۶ ميلادي بر تخت سلطنت ايران تكيه زد و تركتازي هاي زيادي نمود.

وي در عصر خويش، جنگ هاي خونيني با بهرام چوبين و پس از وي، با سپاهيان امپراتوري روم شرقي به راه انداخت.

در عصر وي، پيامبر اكرم(ص) به نبوت برانگيخته شد و پس از هجرت آن حضرت از مكه معظمه به مدينه منوره و تشكيل حكومت اسلامي، نامه اي از سوي پيامبر(ص) براي او ارسال گرديد، ولي وي به نامه رسول خدا(ص) جسارت و نامه رسان را با تحقير برگردانيد و همين امر سبب گرديد كه رسول خدا(ص) وي را نفرين كند.

خسرو پرويز نامه اي به عامل خويش در يمن نوشت و وي را فرمان داد كه دو تن از فرماندهان زبده خويش را به حجاز فرستاده و محمد بن عبدالله (ص) را دستگير نمايند.

حاكم يمن بنا به دستور خسرو پرويز، دو تن از فرماندهان خويش را به مدينه اعزام و فرمان دستگيري پيامبر اكرم(ص) را به آنان صادر كرد. هنگامي كه آن دو بر پيامبر(ص) وارد شدند، پيامبر(ص) به آنان فرمود كه ديگر نيازي به اين كارها نيست، زيرا در شب گذشته شيرويه فرزند خسرو پرويز پدرش را كشت و خود بر جاي وي به تخت سلطنت تكيه زد.

همان طوري كه پيامبر(ص) از عالم غيب خبر داده بود، قباد، معروف به شيرويه با هم دستي دولتمردان و فرماندهان عالي رتبه ساساني، پدرش خسرو پرويز را از سلطنت خلع و در دهم جمادي الاولیي سال هفتم و يا نهم قمري، وي را به هلاكت رسانيد و به سلطنت بلند مدت وي ( از ۵۹۱ تا ۶۲۶ ميلادي) خاتمه داد و خود بر تخت سلطنت تكيه زد.