مرگ "عليرضا عضد المُلك" نايب السلطنه، سياستمدار و بزرگِ خاندان قاجار (1289 ش)

عليرضا عضدالمُلك، برادرزاده مهد عليا مادر ناصرالدين شاه قاجار، در حدود سال 1200 ش در تهران به دنيا آمد. وي پس از فراگيري تحصيلات مقدماتي وارد دربار محمدشاه قاجار گرديد و پس از چند سال در زمان ناصرالدين شاه كه پسر عمه‏اش بود، به وزارت عدليه منصوب شد. وي در وقايع تحريم تنباكو رابط بين شاه و عده‏اي از علما بود و تدريجاً جزو امناي دولت و رجال درجه اول محسوب مي‏شد تا اين كه ايلخاني (بزرگ خاندان) قاجار گرديد. عضدالملك، سالياني در زمان سلطنت مظفرالدين شاه و محمد علي شاه، گوشه عزلت گزيده بود و غالباً در منازعات مملكتي به عنوان ريش سفيد مداخله مي‏كرد. او پس از خلع محمدعلي شاه، چون احمدميرزا سن قانوني نداشت، از طرف فاتحان تهران به عنوان نيابت سلطنت انتخاب شد و تا پايان عمر به مدت چهارده ماه در اين مقام بود. او با تندروي‏هاي مشروطه‏خواهان كه در روزهاي نخستينِ فتح تهران انجام مي‏گرفت موافقت نداشت و اعدام شيخ فضل اللَّه نوري را به شدت مورد انتقاد قرار داد. از اين رو سپهدار اعظم، صدراعظم مشروطه را معزول نمود و مستوفي الممالك را به آن سمت منصوب كرد. هر چند وي را مردي زاهد و پاك طينت گفته‏اند ولي علي رغم اندوختن ثروت فوق العاده، در نهايت خسّت و امساك زندگي مي‏كرد و اهل بخشش نبود. عليرضا عضدالملك سرانجام در نيمه شهريور 1289 ش برابر 17 رمضان 1328 ق در حدود نود سالگي درگذشت و در مقبره ناصرالدين شاه در حرم عبدالعظيم مدفون شد.

رحلت آيت ‏اللَّه "سيدمحمود شاهرودي" زعيم بزرگوار حوزه علميه نجف اشرف (1353 ش)

آيت‏اللَّه سيدمحمود شاهرودي در حدود سال 1362 ق (1301 ش) در روستايي از توابع شاهرود ولادت يافت. در ابتدا تحت تربيت پدرش سيدعلي بود تا آنكه به خراسان رفت و سپس در 27 سالگي به نجف اشرف عزيمت نمود. آيت‏اللَّه شاهرودي در نجف از درس‏هاي خارج اصول آيات عظام آخوند خراساني، آقا ضياءالدين عراقي و سيدابوالحسن اصفهاني بهره برد و به مرتبه اجتهاد نائل آمد. اين فقيه بزرگوار سپس به تدريس روي آورد و در حدود 50 سال، خارج فقه و اصول را براي طلاب و فضلاي نجف اشرف تدريس نمود. پس از وفات آيت‏اللَّه ابوالحسن اصفهاني جمع كثيري از مردم، مقلد آيت‏اللَّه شاهرودي شدند. اما پس از رحلت حضرات آيات بروجردي و حكيم، ايشان يكي از بزرگترين مراجع تقليد شيعيان شد. ايشان در جريان حمله مزدوران پهلوي به مدرسه فيضيه قم، جنايات خونبار درباريان را محكوم كرد و در برابر آن موضع‏گيري نمود. از اين فقيه وارسته آثار متعددي بر جاي مانده كه تقريرات بحث‏هاي آقا ضياءالدين عراقي و ميرزاي ناييني، حاشيه بر كتاب عروةالوثقي و ذخيرةالمؤمنين و.... از آن جمله است. از شاگردان ايشان مي‏توان از آيات عظام: حاج سيدمحمد شاهرودي و شيخ جواد تبريزي، سيدمرتضي فيروزآبادي، سيدجعفر مروّج شوشتري، شيخ محمدرضا رضواني خميني و... نام برد. اين عالم بزرگوار سرانجام در 14 شهريور 1353 ش برابر با 18 شعبان 1395 ق در 91 سالگي در نجف وفات يافت و پس از تشييعي باشكوه، در كربلا مدفون گرديد.

شهادت ده‏ ها تن از مردم تهران بر اثر انفجار بمب در خيابان خيام توسط منافقين (1361ش)

در حالي كه جمهوري اسلامي ايران، در نبردي نابرابر مشغول دفاع از كيان اسلامي بود و براي عقب راندن دشمن بعث از خاك وطن، فرزندانش را تقديم اسلام مي‏كرد، دشمنان داخلي و فريب خورده داخلي و عناصر منافق سعي در ايجاد رعب و وحشت در ميان صفوف ملت قهرمان ايران داشتند. اين افراد جاهل و كوردل براي خوش خدمتي به اربابان خارجي خود از هيچ جنايتي فروگذار نمي‏كردند و جان ملتي را كه برايش شعار آزادي خواهي مي‏دادند، به بازي مي‏گرفتند. در يكي از اين اعمال وحشيانه، عوامل خود فروخته آمريكا، در يك بمب گذاري در خيابان خيام تهران، بيش از صد نفر از مردم بي گناه كشته و زخمي شدند. در ساعت 19/20 دقيقه بعد از ظهر اين روز، هنگامي كه خيابان خيام و اطراف آن مملو از جمعيتي بود كه در ايستگاه‏هاي اتوبوس صف كشيده بودند، بمبي كه در زير يك پل اين خيابان كار گذاشته شده بود، منفجر شد و ده‏ها نفر زنده زنده در آتش سوختند و ده‏ها نفر ديگر نيز به شدت زخمي شدند. شدت اين انفجار به حدي بود كه شيشه‏هاي ادارات و منازل اطراف آن تا شعاع چند صدمتر شكست و صداي آن تقريباً در تمام تهران شنيده شد. در جريان اين انفجار، يك اتوبوس دو طبقه نيز كه در حال حركت و مملو از جمعيت بود به آتش كشيده شد و تمام مسافران آن شهيد و مجروح شدند. در محل انفجار بمب، گودالي به عمق 1/5 متر و با وسعت 25 متر مربع ايجاد شد.

برگزاري كنگره بزرگداشت "محمدعلي حزين لاهيجي" شاعر و اديب قرن دوازدهم (1375 ش)

محمدعلی بن ابوطالب متخلص به حَزین و معروف به شیخ علی حزین در سال ۱۱۰۳ قمری در اصفهان زاده شد. او از نوادگان شیخ زاهد گیلانی است. از استادان حزین می‌توان به امیر سید حسین طالقانی اشاره کرد. او از آخرین شاعران بزرگ سبک هندی بود. از آثار او می‌توان به تذکره شعرا، دیوان اشعار، صفیر دل و حدیقه ثانی در برابر حدیقه سنایی و تذکارات العاشقین در برابر لیلی و مجنون اشاره کرد. تذکره حزین لاهیجی با سبکی ساده و پخته به نگارش درآمده‌است. حزین در کتاب تاریخ خود وضعیت اصفهان در زمان حمله افغان را شرح می‌دهد.

ولادت پيشواي دهم حضرت امام علي ‏النقي الهادي(ع) در مدينه(212 ق)

حضرت امام هادي(ع) دهمين چراغ فروزان هدايت، در نيمه‏ي ذي حجّه‏ي سال 212 ق در قريه‏اي در نزديكي مدينه به دنيا آمد. مادرش سَمانه معروف به سيّده مي‏باشد. ابوالحسن ثالث كنيه‏ي حضرت و هادي، نقي، مرتضي، فقيه، امين و متوكل، از القاب آن امام هستند. مُعتَصِم، واثق، متوكل، مُنتَصَر، مُستَعين و مُعتزّ از خلفاي دوران حيات امام هادي(ع) بوده‏اند. پنج فرزند براي آن حضرت ذكر شده است. امام هادي(ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خود، در سن هشت سالگي به امامت رسيده و عهده‏دار ولايت مسلمانان گرديد. آن حضرت در همان دوران خردسالي، آن چنان از علم و هوشياري و كمالات فوق العاده‏اي برخوردار بود كه اطرافيان را حيران مي‏نمود. امام دهم، همچنين در راستاي انتشار مكتب تشيع به تربيت شاگردان متعددي پرداخت كه حضرت عبدالعظيم حَسَني، ابن سِكّيت اهوازي، ابوهاشم جعفري، جعفر بن سهيل و اسماعيل بن مهران از آن جمله‏اند. آن حضرت در تحكيم و استواري فقه و عقايد و فرهنگ تشيع، همت جدي و وسيع نمود و در اين راستا، كتاب‏هايي نوشت كه رساله‏هايي در ردّ جَبْر و تَفويض، اثبات عدل، احكام دين و نيز تفسير صَحَّةُالخِلقَه و... از آن جمله‏اند.