رحلت فقيه جليل و عالم بزرگوار، آيت اللَّه شيخ "عبدالنبي نوري" (1304 ش)
آيتاللَّه حاج شيخ عبدالنبي نوري در اواسط قرن سيزدهم هجري شمسي در شهرستان نور از توابع استان مازندران به دنيا آمد. وي در جواني پس از مهاجرت به تهران، به تحصيل علوم ديني پرداخت و پس از طي دوره مقدمات و سطوح، راهي عتبات عاليات گرديد. حاج شيخ عبدالنبي نوري، در آنجا در محضر عالمان بزرگواري همچون ميرزا محمدحسن شيرازي حاضر شد و به مدارج بالاي علمي و فقهي دست يافت. وي يكي از مجتهدين نامآور عصر خود بود و در فقه، اصول، معقول و منقول نبوغي خاص داشت. ايشان سپس به تهران بازگشت و در يكي از مدارس شهر به تدريس همت گماشت. حوزه درسي اين عالم رباني، محل تجمع فضلا و بزرگان بود كه يكي از آن بزرگان، حضرت آيتاللَّه سيد شهابالدين مرعشي نجفي ميباشد. آيتاللَّه شيخ عبدالنبي نوري مورد توجه و احترام فراوان ملت و دولت بود و علاوه بر تدريس و ترويج دين، به حل مشكلات مردم نيز ميپرداخت. سرانجام اين عالم فرزانه در بيستم مرداد 1304 ش برابر با بيستم محرمالحرام 1344 قمري به رحمت ايزدي پيوست و پس از تشييعي با شكوه، در حرم حضرت عبدالعظيم حسني(ع) در ري مدفون گرديد.
تظاهرات عظيم مردم اصفهان عليه رژيم پهلوي و اعلام حكومت نظامي در اين شهر (1357 ش)
همزمان با برپايي راهپيماييهاي پراكنده كه به ويژه پس از فاجعه 19 دي 56 در سراسر كشور انجام ميشد و با آغاز ماه مبارك رمضان، تظاهرات قهرآميز مردم اصفهان كه از مدتها قبل ادامه داشت در اين روز به حادترين و انقلابيترين چهره خود رسيد. مردم اصفهان با تظاهرات بزرگ و وسيع خود، تمام سينماها، مشروبفروشيها، بانكها، ادارات دولتي و ساختمان حزب رستاخيز را به آتش كشيدند. در درگيري شديد و همه جانبه مردم با پليس، عدهاي كشته و زخمي شدند. مردم با قطع درختان در خيابانها جهت جلوگيري از حركت خودروهاي مأموران انتظامي، سدّ معبر نمودند. به دنبال اين حوادث، دولت در اصفهان حكومت نظامي اعلام كرد و سرلشكر ناجي به فرمانداري نظامي منصوب شد. با اينحال، اوجگيري نهضت اسلامي و حضور مردم مذهبي و متدين اصفهان در راهپيماييهاي گسترده، حكومت نظامي را بيارزش نمود.
تصويب آيين نامه تأسيس مؤسسات خبري و نمايندگي خبرگزاريهاي خارجي در ايران (1358 ش)
هیات وزیران دولت موقت انقلاب اسلامی ایران در جلسه مورخ بیست مرداد سال 1358 بنا به پیشنهاد مورخ دوم مرداد 1358 وزارت ارشاد ملی و به استناد بند ط قانون تاسیس وزارت اطلاعات و جهانگردی مصوب تیرماه 1353 ه ش ( وزارت ارشاد ملی )، آیین نامه تاسیس موسسات خبری و نمایندگی خبر گزاری های خارجی را درایران در چهارده ماده به تصویب رساند .
انتخاب شهيد "محمدعلي رجايي" به عنوان نخست وزير جمهوري اسلامي ايران (1359ش)
پس از انتخاب ابوالحسن بنيصدر به رياست جمهوري، به دليل آن كه مجلس شوراي اسلامي، نامزدهاي معرفي شده از طرف او براي احراز پست نخستوزيري را واجد صلاحيتهاي اسلامي و انقلابي نميدانست كار اختلاف مجلس با بنيصدر بالا گرفت. در نهايت قرار براين شد كه از ميان هيئت پنج نفرهاي از نمايندگان مجلس، فردي به عنوان نخست وزير معرفي گردد. از اين رو پس از بررسيهاي طولاني و پس از حذف دو نفر از آنان به دليل حزبي بودن،نظر هيئت سه نفره به اتفاق آرا بر اين قرار گرفت كه شهيد رجايي شايستگي تصدي مسؤوليت خطير نخست وزيري را دارد. در جريان راي اعتماد مجلس كه 153 راي موافق اخذ شد، شهيد رجايي با سه جمله خود را اينگونه معرفي كرد: من مقلد امام، فرزند مجلس و برادر رييس جمهورم. بنيصدر ابتدا در برابر اين انتخاب بناي مخالفت گذاشت ولي وقتي احساس كرد در مقابل مجلس كاري از پيش نخواهد بُرد به ناچار با اين پيشنهاد موافقت نمود. اما در هر فرصت ممكن از تضعيف شخصيت شهيد رجايي در افكار عمومي با به كارگيري تعابير و القاب زشت و ناپسند خودداري نميكرد. در برابر اين جسارتها و توهينهاي بنيصدر به عنوان رييس جمهور، شهيد رجايي با توجه به حساسيت جو موجود، تمامي اين تلخيها و اهانتها را در كمال صبر و بردباري و متانت تحمل و در مواقع لزوم با ارايه استدلالهاي محكم و منطقي به ايرادات مكرر بني صدر پاسخ ميداد. سرانجام كارشكنيهاي بنيصدر و اختلافآفريني او كار را به جايي رسانيد كه بنا به توصيه حضرت امام، مجلس شوراي اسلامي مسأله عدم كفايت سياسي او را با توجه به اخباري كه دالّ بر مسلّح كردن منافقين توسط او بود به بحث گذاشت و با راي مثبت به آن، بني صدر از رياست جمهوري عزل گرديد.
درگذشت "ابن خلدون" مورخ بزرگ مسلمانان(808 ق)
عبدالرحمن بن محمد بن خلدون معروف به ابن خلدون ملقب به ولي الدين، از بزرگان و مشاهير مورخين مسلمان، در اول رمضان سال 732 ق درتونس به دنيا آمد. وي از جواني به كارهاي دولتي پرداخت ولي پس از مدتي به واسطهي بدگويى ديگران به زندان افتاد و از كارهاي دربار فاصله گرفت. از آن پس به مطالعات علمي روي آورد و دست به تاليف كتاب زد. ابنخلدون در زمان خود در تاريخنويسي مشهور بود اما انديشههاي وي در آن زمان بازتاب كافي نيافت و از قرن سيزدهم هجري قمري نام، آثار و افكار او، مطرح شد. مهمترين اثر ابنخلدون، كتاب تاريخ او موسوم به "كتاب العِبَر و ديوان المُبَتدَأ و الخَبر في ايّام العَرَب و العَجَم و البَربَر" در هفت جلد ضخيم به چاپ رسيده كه جلد اول آن به عنوان مقدمه، در فلسفهي تاريخ و اجتماع، شهرهي خاص و عام است. ابنخلدون را مخترع و پديدآورندهي علم عمران نيز گفتهاند. سرانجام ابن خلدون در 76 سالگي در قاهره وفات يافت ودر همان شهر به خاك سپرده شد.