واگذاري شيلات شمال ايران به "استفان ليانازوف" سرمايه‏دار روسي (1272 ش)

پس از آن‏كه ناصرالدين شاه قاجار امتياز رويتر مبني بر تاسيس بانك شاهنشاهي و بهره‏برداري از بعضي معادن ايران را به انگليسي‏ها واگذار كرد، دولت روسيه نيز به هم‏چشمي انگلستان در صدد اخذ امتياز جديدي بود. سرانجام دولت روس با تحت فشار قرار دادن شاه، امتيازات متعددي از جمله امتياز شيلات شمال ايران و صيد ماهي و نيز امتياز تاسيس بانك استقراضي را به دست آورد. در اين ميان، استفان ليانازوف، از سرمايه‏داران روسي، امتياز شيلات شمال ايران را به دست آورد. پس از مرگ ليانازوف، امتياز شيلات شمال به ورثه او منتقل گرديد. پايان آخرين دوره امتياز ليانازوف، با انقلاب روسيه و از هم گسيختن امور ورثه مصادف شد. پس از آن از سال 1301 تا 1306 ش دولت شوروي با پرداخت مبلغي، از شيلات بهره‏برداري مي‏كرد. اين امتياز بعدها به صورت مشاركت بين ايران و انگلستان ادامه يافت تا اين كه با ملي شدن شركت شيلات ايران در سال 1331 ش، تمام امور مربوط به ماهي‏گيري، به دولت ايران محول گرديد.

تصويب قطعنامه 598 شوراي امنيت سازمان ملل متحد درباره لزوم پايان جنگ ايران و عراق (1366ش)

قطعنامه 598 شامل 10 ماده بود كه به اتفاق آراي 15 عضو شوراي امنيت به تصويب رسيد. اين قطعنامه يكي از معدود موارد مورد اتفاق پنج عضو دايمي شوراي امنيت در تاريخ چهل ساله سازمان ملل تا آن روز به شمار مي‏رود. رژيم بعثي عراق بلافاصله موافقت بدون قيد و شرط خود را با مفاد آن، مشروط به متابعت ايران از آن اعلام نمود. از آنجا كه در قطعنامه 598، برخلاف قطعنامه‏هاي قبلي اين سازمان، تا حدودي نسبت به حقوق ملت ايران توجه شده و نكات مثبت در آن آمده بود، دولت ايران آن را رد نكرد و تنها شرط تحقق آن را تعيين متجاوز اعلام نمود. پا فشاري ايران براي شناسايي متجاوز، بار ديگر بر دشمنان ايران گران آمد و آنان را وارد ميدان كرد كه در اين ميان آمريكا با حضور بيش از 43 رزمناو در خليج فارس و ديگر متحدان نيز با اهداي سلاح‏هاي گوناگون، اوج اتحاد خود را با رژيم عراق به نمايش گذاشتند. از آن پس، دشمن بعثي با حمايت همه جانبه و به كارگيري گسترده سلاح‏هاي شيميايي، غيرانساني‏ترين اعمال را در جنگ انجام داد و حتي از كشتار مردم كشور خود نيز كه به رزمندگان اسلام پناه داده بودند، ابا نكرد. سرانجام با وقوع حوادث متعدد، رهبر كبير انقلاب اسلامي، با درك توطئه غرب و نيز در نظر گرفتن منافع و مصالح نظام، قطعنامه 598 شوراي امنيت را يك سال بعد در 27 تيرماه 1367 پذيرفتند.

تصويب قطعنامه 598 شوراي امنيت سازمان ملل متحد درباره لزوم پايان جنگ ايران و عراق (1366ش)

قطعنامه 598 شامل 10 ماده بود كه به اتفاق آراي 15 عضو شوراي امنيت به تصويب رسيد. اين قطعنامه يكي از معدود موارد مورد اتفاق پنج عضو دايمي شوراي امنيت در تاريخ چهل ساله سازمان ملل تا آن روز به شمار مي‏رود. رژيم بعثي عراق بلافاصله موافقت بدون قيد و شرط خود را با مفاد آن، مشروط به متابعت ايران از آن اعلام نمود. از آنجا كه در قطعنامه 598، برخلاف قطعنامه‏هاي قبلي اين سازمان، تا حدودي نسبت به حقوق ملت ايران توجه شده و نكات مثبت در آن آمده بود، دولت ايران آن را رد نكرد و تنها شرط تحقق آن را تعيين متجاوز اعلام نمود. پا فشاري ايران براي شناسايي متجاوز، بار ديگر بر دشمنان ايران گران آمد و آنان را وارد ميدان كرد كه در اين ميان آمريكا با حضور بيش از 43 رزمناو در خليج فارس و ديگر متحدان نيز با اهداي سلاح‏هاي گوناگون، اوج اتحاد خود را با رژيم عراق به نمايش گذاشتند. از آن پس، دشمن بعثي با حمايت همه جانبه و به كارگيري گسترده سلاح‏هاي شيميايي، غيرانساني‏ترين اعمال را در جنگ انجام داد و حتي از كشتار مردم كشور خود نيز كه به رزمندگان اسلام پناه داده بودند، ابا نكرد. سرانجام با وقوع حوادث متعدد، رهبر كبير انقلاب اسلامي، با درك توطئه غرب و نيز در نظر گرفتن منافع و مصالح نظام، قطعنامه 598 شوراي امنيت را يك سال بعد در 27 تيرماه 1367 پذيرفتند.

روز ملي و استقلال "كلمبيا" در امريكاي مركزي (1810م)

كشور جمهوري كلمبيا با 1/141/748 كيلومتر مربع وسعت، در امريكاي مركزي، در شرق اقيانوس آرام و در همسايگي ونزوئلا، برزيل، پرو، اكوادور و پاناما واقع شده است. جمعيت كلمبيا بيش از 42 ميليون نفر است كه اكثراً دو رگه سرخ و سفيد هستند و كاتوليك مذهبند. پايتخت كلمبيا شهر بوگوتا و واحد پولش، پزوي كلمبيا است. زبان رسمي مردم كلمبيا، اسپانيايى است هرچند زبان‏هاي بومي نيز در ميان مردم عموميت دارد. پيش‏بيني شده است كه جمعيت كلمبيا تا سال 2025م نزديك به 60 ميليون نفر خواهد بود. انقلاب مردم كلمبيا براي به دست آوردن استقلال از سال 1781م آغاز شد ولي به شدت سركوب گشت. در آغاز قرن نوزدهم شورش در مستعمرات اسپانيا براي استقلالْ جاني دوباره گرفت و سرانجام در سال 1810 طي يك كودتاي نظامي، حكومت استعماري اسپانيا برچيده شد و در 20 ژوئيه اين سال، اعلاميه استقلال كلمبيا تهيه و منتشر گرديد. هرچند اين كودتا با شكست مواجه گشت ولي در سال 1819 انقلاب بزرگي به رهبري سيمون بوليوار مبارز آزادي‏خواه امريكاي لاتين، نظام استعماري اسپانيا را براي هميشه در اين منطقه خاتمه داد.