عزل "بني صدر" از فرماندهي كل قوا از سوي امام خميني (ره) (1360ش)

با انتخاب بني صدر به رياست جمهوري در بهمن 1358، مسأله انتخاب نخست وزير و تشكيل دولت مطرح گرديد كه در اين مورد بين رييس جمهور و مجلس شوراي اسلامي اختلاف نظر پديد آمد. پس از كشمكش‏هايي سرانجام در شهريور 1359، شهيد محمد علي رجايي به عنوان نخست وزير به مجلس معرفي شد و موفق به كسب رأي اعتماد گرديد و دولت خود را تشكيل داد. با اين كه مسأله مورد اختلاف، ظاهراً حل شده بود، اما كشمكش و اختلاف پنهاني و آشكار بين رييس جمهور و مخالفانش در مجلس و خارج از آن ادامه پيدا كرد. با آغاز جنگ، با اين كه اين مسأله، تمام توان و فكر مسؤولان را به خود مشغول كرده بود، اما در عين حال، اختلاف ميان سطح بالاي كشور ادامه يافت. در عرصه جنگ نيز، بني صدر در مقام فرماندهي كل قوا، معتقد به جنگيدن به شيوه اشكانيان بود يعني نيروي دشمن به درون مرز كشيده شده، سپس محاصره و نابود گردد. اين سياست نظامي، باعث اشغال نقاط وسيعي از اراضي ايران اسلامي توسط ارتش متجاوز بعث شد و بر اثر عدم ارسال مهمات و نيرو به خط مقدم، نيروهاي اسلام علي رغم جانفشاني‏ها و حماسه آفريني‏هاي مثال زدني، مجبور به عقب‏نشيني شدند. در نحوه اداره كشور نيز، كوشش‏هاي امام كه دو طرف را به رفع اختلاف و وحدت و تفاهم دعوت مي‏كرد بي‏ثمر ماند. در نتيجه حضرت امام خميني، در بيستم خرداد 1360، پس از مشورت با مسؤولان متعهد كشور، طي حكم كوتاهي، ابوالحسن بني صدر را از فرماندهي كل قوا كه به نيابت از ولي فقيه در اختيار داشت، عزل كرد و در پي آن، مجلس شوراي اسلامي، طرح عدم كفايت سياسي بني صدر را با اكثريت آرا در 31 خرداد آن سال، به تصويب رساند.

ولادت سبط اكبر، امام حسن مجتبي(ع)(3 ق)

سيد جوانان اهل بهشت، سبط اكبر، ريحانة الرسول حضرت امام حسن مجتبي(ع) در 15 رمضان سال سوم (و به روايتي سال دوم) هجري قمري در مدينه‏ي منوره به دنيا آمد. كنيه‏ي آن حضرت، ابومحمد و القاب ايشان، تقي، زكي و السبط مي‏باشد. امام حسن مجتبي(ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خويش، مدتي امور خلافت مسلمانان را عهده دار گرديد و مهياي جنگ با معاوية بن ابي سفيان شد. اما آن حضرت در پي خيانت گروه زيادي از ياران و لشكريانِ خود، تن به صلح با معاويه داد و از آن پس خلافت را رها كرد. امام حسن مجتبي(ع) پس از مدتي از كوفه به مدينه بازگشت و به ارشاد، هدايت و امامت جامعه‏ي اسلامي پرداخت.

حركت مسلم ابن ‏عقيل(ع) از مكه به سوی كوفه(60 ق)

اعزام حضرت مسلم(ع) از سوي امام حسين(ع) به جانب كوفه پس از نامه‏هاي پي‏در پي و دسته‏جمعي كوفيان به امام حسين(ع) و دعوت از آن حضرت جهت برپا نمودن حكومت اسلامي و مبارزه با يزيد بن معاويه بود. مردم كوفه گرچه در ابتدا استقبال شاياني از مسلم بن عقيل(ع) به عمل آوردند وليكن با تطميع و تهديد حكومت عبيداللَّه بن زياد، سرانجام نماينده‏ي امام را تنها گذاشته و پس از مدتي حضرت مسلم بن عقيل به دست ابن‏زياد به شهادت رسيد.

ولادت "شيخ طوسي" دانشمند بزرگ اسلام و مؤسس حوزه‏ي علميه‏ي نجف(385 ق)

محمدبن حسن طوسي معروف به شيخ طوسي در 23 سالگي براي كسب علوم روز راهي بغداد گرديد و در حوزه‏ي درس شيخ مفيد و سيد مرتضي جاي گرفت. پس از رحلت سيد مرتضي در سال 436 ق، شيخ طوسي پيشواي مذهب تشيُّع گرديد و دوازده سال بعد از سيد مرتضي، در بغداد زعامت شيعيان را برعهده گرفت. حلقه‏ي درسي شيخ طوسي پذيراي صدها عالم فاضل شيعه و سني بود و دانشوران بزرگي در حلقه‏ي درس او پرورش يافتند. آثار مكتوب شيخ طوسي، جزو مهم‏ترين و معتبرترين كتب شيعه مي‏باشند كه كتب "تهذيب" و "استبصارِ" ايشان از اركان حديث شيعه هستند. شيخ طوسي را تدوين كننده‏ي اساسنامه‏ي مكتب تشيع در فرهنگ و تمدن اسلامي مي‏شناسند. شيخ طوسي در اواسط قرن پنجم هجري، حوزه‏ي عظيم نجف اشرف را بنيان نهاد و اولين دانشگاه شيعه را تاسيس كرد. سرانجام اين عالم نامدار پس از عمري تلاش و خدمت، در محرم سال 460 ق در 76 سالگي به لقاي معبود شتافت و در منزل مسكوني‏اش در نجف اشرف به خاك سپرده شد.

 

شهادت "زين الدين بن علي بن احمد" معروف به "شهيد ثانی" فقيه نامور شيعه(965 ق)

زين الدين بن علي بن احمد معروف به شهيد ثاني در سال 911 قمري ديده به جهان گشود. او پس از مدتي علاوه بر فقه شيعه، نسبت به فقه ساير مذاهب اسلامي‏نيز تبحر يافت. شهيد ثاني به شهرهاي مختلفي در شام، فلسطين، لبنان، مصر و آسياي صغير سفر كرد و تشنگان علم و معرفت را مستفيض نمود. معاندين كه تحمل اين عالم فرزانه را نداشتند، طرح قتلش را ريخته و ناجوانمردانه او را در 54 سالگي به شهادت رساندند. از شهيد ثاني آثار فراوان و متنوعي بر جاي مانده است كه "شرح لُمْعِه"، "غايةُالمُراد"، "مسالِكُ الافهام" و "روضُ الجنان" از جمله‏ي آن‏هاست.