آغاز دومین دوره مشروطه یا تجدید حیات مشروطیت (1288 ش)

دومین دوره مشروطه با افتتاح دومین مجلس شورای ملی در تاریخ 24 فروردین 1288 ش برابر با دوم ذیقعده 1327 ق آغاز شد. این دوره با محدودتر کردن مداخله شاه و لغو سیستم صنفی انتخابات به دلیل ناهماهنگی در ترکیب اعضای مجلس شورای ملی و کارشکنی عناصر وابسته به دربار و مداخلات کشورهای خارجی و نابسامانی‏های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، با مشکلات فراوانی مواجه گردید. مجلس دوم از یک سو با مقاومت در برابر تحمیلات دولت روسیه و انگلیس، رسالتی را که قیام دلیرانه مردم مسلمان ایران برعهده‏اش گذارده بود عمل می‏نمود و از سوی دیگر با استخدام مستشاران خارجی و واگذاری پست‏های مهم به آنان، حیات و نفوذ دوباره روشنفکران غرب‏گرا را جانی دوباره داد. این امر زمینه دخالت بیشتر روس و انگلیس را فراهم آورد و حوادث دردناکی را باعث گردید. قیام شیخ محمد خیابانی در تبریز، آغاز نهضت جنگل در گیلان و قیام تنگستانی‏ها در بوشهر از جمله وقایع مهم و مردمی این دوره به شمار می‏روند. دوره دوم مشروطه با قدرت‏گیری رضاخان و آغاز دیکتاتوری او رو به افول نهاد و دوره سوم مشروطه از 22 بهمن 1302 آغاز شد.

روزی که ایران دارای جت جنگنده شد

در رابطه با پیمان بغداد- یکی از اتحادیه‌های نظامی غرب پیرامون شوروی- دولت آمریکا 24‌فروردین 1339 (13‌آوریل‌1960) و در جریان اجلاس سران آن اتحادیه در تهران که پس از کناره‌گیری عراق به سنتو (سازمان پیمان مرکزی) تغییر نام داده بود، به نیروی هوایی ایران جت جنگده از نوع «اف ــ 86» تحویل داد و به این ترتیب، ایران برای نخستین بار دارای جنگنده جت شد. ایران از خرداد‌1303 (86‌سال پیش) دارای نیروی هوایی است. این نیرو در شهریور‌1320 به رغم تسلیم شدن نیروی زمینی (در نتیجه خیانت چند افسر ارشد)، تا آخرین قطره بنزین از آسمان وطن دفاع جانانه کرد. دولت ایران پنج سال پس از دریافت جت اف ـ 86 از آمریکا، و در جریان جنگ پاکستان و هند، تعدادی از این جنگنده‌ها را (به‌صورتی محرمانه و احتمالا به اشاره واشنگتن) در اختیار پاکستان قرارداد. مستشاران نظامی آمریکا در ایران در گزارشها و خاطرات خود که به‌صورت کتاب انتشار یافته است از مهارت خلبانان ایرانی در بکار بردن جت‌های جنگنده به‌ویژه در عملیات آکروبات ابراز شگفتی کرده‌اند. این مستشاران نوشته‌اند که این استعداد ایرانی را قبلا نمی‌توانستند باور کنند. در یادداشت‌های یکی از این مستشاران (که در خاطرات دولتمردان آمریکایی نیز مورد استناد قرارگرفته است) به میهن‌دوستی خلبانان نیروی هوایی ایران اشاره شده و چنین آمده است: در چند مورد که هواپیما (جت جنگنده) در حال سقوط بود خلبان ایرانی با اینکه می‌توانست بیرون بجهد و جان خود را نجات دهد در کابین باقی مانده بود تا آخرین تلاش را جهت نجات جنگنده که برای وطنش ذی‌قیمت و کمیاب بود بکار برد و جانش را بر سر این احساس که جز وطن‌دوستی نام دیگری ندارد از دست داد.

آغاز نخستين مهاجرت مسلمانان مكه به حبشه(5 بعثت)

در پي فشار طاقت فرساي مشركان قريش بر مسلمانان، پيامبر اكرم(ص) به تعدادي از پيروانِ خود دستور داد تا براي در امان ماندن از اذيت و آزار مشركين، به سرزمين حبشه مهاجرت كنند. جمعي از مسلمانان كه 11 مرد و 4 زن بودند به سرپرستي "عُثمان بنَ مظعون" به حبشه مهاجرت كردند و زمينه‏ساز مهاجرت بعدي مسلمانان به سرپرستي "جعفر بن ابيطالب(ع)" شدند. اين مهاجرت‏ها، طي ساليان متمادي، سبب نفوذ و گسترش دين اسلام در قاره‏ي آفريقا شد.

تغيير قبله از بيت ‏المقدس به سوي كعبه به قول مشهور(2 ق)

پس از دستور واجب شدن نماز بر مسلمانان، پيروان اين آيين الهي، به طرف بيت ‏المقدس، محلي كه مورد احترام اديان ديگر از قبيل يهوديت و مسيحيت بود، نماز مي‏خواندند. ولي پس از هجرت پيامبر اسلام به مدينه، يهوديان اين شهر، پيامبر اسلام(ص) را مورد طعنه قرار داده و از اين كه مسلمانان از قبله‏ي يهوديان براي نماز استفاده مي‏كنند، آنان را استهزاء مي‏كردند. سرانجام در حالي كه 17 ماه از ورود پيامبر اسلام(ص) به مدينه مي‏گذشت، به دستور خدا، كعبه، قبله‏ي مسلمانان گرديد. اين دستور در حالي كه پيامبر اكرم(ص) نماز ظهر را در مسجد بني‏سَلَمه اقامه مي‏كرد از جانب خداوند صادر شد. پيامبر اسلام(ص) در حالِ نماز، روي به مسجدالحرام كرد و دو ركعت پاياني نماز ظهر را به سوي كعبه خواند و به همين دليل اين مسجد در تاريخ اسلام به "ذوالقبلَتَين" معروف شده است.

وفات عقيله‏ ي بني هاشم، ام المصائب "حضرت زينب كبري"(س)(62 ق)

حضرت زينب(س) پس از بازگشت از شام و رجعت به مدينه، همواره در مجالس خود از راه امام حسين(ع) و مصايب عاشورا سخن مي‏راند و مردم را عليه حكومت جور تحريك مي‏كرد. كم كم كار به جايي رسيد كه اقامت آن حضرت در مدينه با مخالفت والي شهر روبرو گرديد و ايشان عازم شام شد. سرانجام آن حضرت در سن 56 سالگي به سراي باقي شتافت. محل دفن آن بانوي مجلله مورد اختلاف است و برخي شام، مدينه وعده‏اي مدفن ايشان را در سرزمين مصر مي‏دانند.