ستارههای نوترونی در کنار سیاهچالهها، متراکمترین اجرام شناخته شدهای هستند که توسط میدانهای گرانشی شدیدی محاصره شدهاند که میتوانند نور را اطراف خود شکسته و جلوهای عجیب به آن ببخشند.
براساس گزارش ساينس الرت، اما ستارههاي نوتروني به همان اندازه كه فريبنده و جذاب هستند، ميتوانند ترسناك نيز باشند زيرا نيروي جاذبه اين ستارهها به اندازهاي شديد است كه اگر به آن نزديك شويد با سرعتي برابر دو سوم سرعت نور شما را به سمت خود خواهد كشاند. با چنين سرعتي ميتوان در يك ثانيه 7.5 بار به دور زمين چرخيد.
ستارههاي نوتروني هستههاي تخريب شده ستارههاي بزرگي هستند كه تحت فشار وزن بالاي و پس از اتمام سوختشان فروپاشيده و منفجر ميشوند تا ابرنواخترها شكل گيرند. زماني كه ستارهاي چهار تا هشت برابر خورشيد منفجر ميشود، لايههاي خارجي آنها متلاشي شده و هستهاي كوچك و متراكم از آنها به جا ميماند كه فروپاشي در آنها همچنان ادامه دارد. نيروي گرانش به فشردهسازي مواد تا اندازهاي ادامه ميدهند كه پروتونها و الكترونهاي موجود در آن با يكديگر تلفيق شده و نوترونها و در نهايت ستاره نوتروني را ايجاد ميكنند. اين ستارهها ميتوانند 43 هزار بار در دقيقه به دور خود بچرخند.
ستارههاي نوتروني از متراكمترين مواد موجود در جهان ساخته شدهاند، يك قاشق چايخوري از مواد تشكيلدهنده آنها روي زمين وزني برابر يك ميليارد تن خواهد داشت و پوسته آنها 10 ميليارد برابر سختتر از فولاد است.
ميدان مغناطيسي اين ستارهها به شدت قدرتمند است، دانشمندان پيشبيني كردهاند كه قدرتمندترين آنها ميتوانند در فضاي خالي آشفتگي كوانتومي ايجاد كنند، جايي كه مواد به صورت دائم ايجاد شده و دوباره نابود ميشوند.
مشابه آنچه دانشمندان از تقابل مرگبار انسان با سياهچالهها پيشبيني كردهاند، قوانين فيزيك پيشبيني ميكنند كه هر جسمي كه به ستارههاي نوتروني نزديك شوند، به آرامي كش آمده به شبيه به رشتههاي اسپاگتي ميشوند زيرا نيروي جاذبهاي 200 ميليارد برابر شديدتر از زمين به آنها وارد ميشود.
با اين همه دانشمندان ناسا ميگويند اين تاثير رشتهاي تشريحي نادرست از بلايي است كه پس از نزديك شدن انسان به يك ستاره نوتروني بر سرش خواهد آمد. به گفته موگگا كوپر دانشمند سيارهاي در ناسا، گفته ميشود هرچه به يك ستاره نوتروني نزديكتر شويد، مانند يك رشته اسپاگتي كش خواهيد آمد اما واقعيت اين است كه اندامهاي انسان تحت فشار شديد جاذبه ستاره از هم دريده خواهد شد.
زماني كه تنها رشتهاي باريك از اتمها از انسان باقي بماند نيز درد به پايان نميرسد زيرا با برخورد هر اتم با سطح هسته درحال چرخش ستاره، انفجاري بزرگ از انرژي ايجاد خواهد شد. انرژي آزاد شده از هر برخورد آنچنان شديد است كه ميتواند مجموع انرژي آزاد شده از تمامي سلاحهاي اتمي در كل جهان را ناچيز جلوه دهد.