نتايج يك تحقيق دانشگاهي نشان مي دهد افراد باهوش داراي ضريب هوشي بالاتر عمر طولاني‌تر دارند، چرا كه آن‌ها كم‌تر به انواع مختلف بيماري‌ها دچار مي‌شوند.
در اين تحقيقات كه در نشريه علوم روانشناسي به چاپ رسيده است، در مجموع اطلاعات به دست آمده از ميليون‌ها نفر در ده‌ها تحقيق و مقاله دانشگاهي در سراسر جهان مورد بررسي قرار گرفته است. در مجموع نتيجه اين مطالعات اين بود كه افراد باهوش‌تر و آگاه‌تر نسبت به ديگران كم‌تر به بيماري دچار مي‌شوند و ديرتر مي‌ميرند. اگرچه توضيح اين رابطه بسيار پيچيده است، اما دانشمندان معتقدند ساده‌ترين روش براي توضيح اين مسئله رابطه بين هوش و سلامت است. افراد باهوش بهتر از ديگران مي‌توانند خود را از حوادث دور نگاه دارند و نسبت به خطرات و عوارض مصرف سيگار و مواد مخدر آگاهي دارند.
به گزارش تايم، در مجموع مطالعات انجام شده روي تعداد زيادي از افراد سالمند نشان داده است رابطه معناداري بين ضريب هوشي پائين و نرخ بستري شدن در بيمارستان به دليل ابتلا به بيماري‌هاي مختلف وجود دارد. يكي از موارد پيچيده‌تر كه مي‌تواند به توضيح بهتر اين مسئله كمك كند اين است كه افراد داراي ضريب هوشي كم‌تر با احتمال بيش‌تري داراي ناهنجاري‌هاي ژنتيكي خاص هستند. براي مثال در تحقيقي كه در سال 2010 به چاپ رسيد مشخص شد افرادي كه فقط چند نمره از لحاظ ضريب هوشي از متوسط جامعه پائين‌تر هستند با احتمال 60 درصد بيش‌تر از ديگران در اثر ابتلا به شيزوفرني در بيمارستان بستري مي‌شوند.
از سوي ديگر افراد كم‌هوش با احتمال بيش‌تري به سمت مصرف مشروبات الكلي مي‌روند و بيش‌تر از ديگران به افسردگي، نااميدي و بيماري‌هاي مغزي دچار مي‌شوند. نكته عجيب‌تر اين است كه افراد باهوش با احتمال كم‌تري در درگيري‌ها مجروح مي‌شوند، چاقو مي‌خورند و حتي اقدام به خودكشي مي‌كنند. البته در توضيح بعضي از اين موارد مي‌توان نظريه‌هايي را مطرح كرد. براي مثال افراد كم‌هوش بيش‌تر از ديگران دست به انجام كارهاي بدون فكر مي‌زنند. يان ديري از دانشگاه ادينبرگ در اين باره مي‌گويد: ضريب هوشي انسان‌ها مي‌تواند روي رشد عصبي او تاثيرگذار باشد. اين بدان معناست كه افراد داراي ضريب هوشي پائين نه تنها داراي رشد ادراكي پائين‌تري هستند، بلكه ساختار مغز آن‌ها نيز بدتر از ديگران است كه باعث مي‌شود آن‌ها بيش‌تر از ديگران به بيماري‌هاي رواني مانند زوال عقل دچار شوند.
البته علاوه بر ارتباط بين ضريب هوشي پائين‌تر و بيماري‌هاي مغزي، اين رابطه بين بيماري‌هاي قلبي و عروقي نيز وجود دارد. نتايج يك تحقيق 30 ساله اسكاتلندي كه نتايج آن در سال 2004 ارائه شد، نشان داد افرادي كه در سن 11 سالگي از لحاظ هوشي كمبودهايي دارند، با احتمال 11 درصد بيش‌تر به دليل ابتلا به بيماري‌هاي قلبي و عروقي در بيمارستان بستري شده يا جان خود را از دست مي‌دهند.
تيم ادنبرگ در اين باره گفت: نتايج تحقيقات ما با مطالعات انجام شده در دانمارك، سوئد و آمريكا سازگار بود. در تمام اين مطالعات هوش كم‌تر رابطه عكسي با خطر ابتلا به سكته دارد.
نويسنده اين تحقيقات در اين باره گفت: افرادي كم‌هوش معمولا زمان بيش‌تري براي فهميدن اهميت فعاليت بدني، داشتن رژيم غذايي سالم و دوري گزيدن از سيگار لازم دارند. به اين ترتيب مي‌توان توضيح داد كه چرا كم‌هوش‌ها بيش‌تر به سرطان ريه دچار مي‌شوند، اما بين كم‌هوشي آن‌ها و ابتلا به ديگر سرطان‌ها ارتباطي وجود ندارد.
مطالعات هم نشان داده است يكي از كليدي‌ترين نكات شخصيت هر فرد براي پيش‌بيني طول عمر وجدان يك فرد است. دانشمندان متوجه شدند افرادي كه در سن 12 سالگي توسط والدين و معلمان خود باوجدان و وظيفه شناس معرفي ميشدند با احتمال بيش‌تري تا 64 سال بعد زنده مي‌ماندند. اين افراد هم‌چنين با احتمال كم‌تري به بيماري‌هايي مانند ديابت، فشار خون بالا، بيماري‌هاي استخواني، سكته و آلزايمر دچار ميشدند. حتي روند پيشرفت بيماري ايدز در افرادي كه وظيفه شناس هستند سرعت كم‌تري دارد.