عزيمت اولين گروه از نيروهاي اردني به جبهه جنگ عراق عليه ايران (1360ش)
همزمان با آغاز جنگ تحميلي عراق عليه ايران، انواع كمكها از طرف بسياري از كشورها به عراق سرازير شد تا برضد جمهوري اسلامي ايران به كار گرفته شود. در اين ميان، ملك حسين اردني پادشاه اردن نيز با حمايت كامل از اين جنگ، خواستار پشتيباني كليه كشورهاي عربي از عراق گرديد. در اين راستا بندر عقبه اين كشور در ساحل درياي سرخ براي ارسال كمكهاي تسليحاتي غرب به عراق به اين منظور اختصاص يافت و سيل كمكها روانه عراق گرديد. همچنين تعداد چهل هزار سرباز مسلح اردني به دستور ملك حسين در مرز اردن با عراق مستقر شدند كه در اين روز به جبهههاي جنگ عليه ايران عزيمت كردند. با تمام اين كمكها و همكاري دهها كشور با عراق براي جنگ با نهال نوپاي انقلاب اسلامي ايران، ارتش، بسيج و سپاه اسلام، در برابر اين دشمن متحد و پيشرفته و مسلح مقاومت كرده و آنان را از خاك ميهن اسلامي بيرون راندند.
درگذشت "ابن عسگر" قاضي، مورخ و فقيه مراكشي (986 ق)
ابن عسكر، پس از طي مراحل مقدماتي تحصيل، طبّ ابن سينا را نيز فرا گرفت و به تحقيقات و مطالعاتش در زمينهي علوم اسلامي ادامه داد. از ابن عسكر، رسالهاي برجاي مانده كه شامل گزارشي از احوال برخي بزرگان مراكش در قرن دهم هجري قمري است و اين اثر در مراكش از اهميت زيادي برخوردار است. بعدها اين كتاب مورد استفادهي مورخين مراكشي قرار گرفت و بسياري از آنان به هنگام تاليف برخي از آثارشان به آن استناد كردهاند. ديوان الشُّرَفا از ديگر آثار ابن عسكر به شمار ميرود.
وقوع فاجعه "واسي" و آغاز جنگهاي مذهبي اروپا (1562م)
شكلگيري مذهب پروتستان در قرن شانزدهم ميلادي و ايجاد انشعاب در مسيحيت زمينهساز منازعاتي شد كه در تاريخ اروپا به جنگهاي مذهبي موسوم ميباشد. در 17 ژانويه 1562م به موجب فرمان صلح نايبالسلطنه شارل نهم، پروتستانها، نوعي آزادي در اعمال مذهبي پيدا كردند. اين وضعيت ميتوانست به حل منازعات بين اين گروه بيانجامد. اما در اول مارس همين سال در جريان عبور رهبر كاتوليكها از منطقه واسي در فرانسه، بين طرفداران دو مذهب درگيري رخ داد كه سبب كشته شدن 23 نفر از پروتستانها گرديد و جنگهاي مذهبي به انتقام از آنها آغاز شد. اين جنگها در هشت مرحله حد فاصل سالهاي 1562 تا 1598م جريان داشت. جنگهاي نخستين به نفع پروتستانها به پايان رسيد تا اينكه اين جنگها پس از 36 سال، در سال 1598م با فرمان هانري چهارم معروف به فرمان نانْتْ، خاتمه يافت. بر اساس اين فرمان يك سري آزاديهايي براي پروتستانها در نظر گرفته شد. از جمله آزادي عقيده، آزادي عبادت خصوصي و دسته جمعي، بهرهمندي از حقوق مدني، بقاي تشكيلات كليساي پروتستان و... . هفتاد سال بعد از آن، در زمان لويي چهاردهم فرمان نانت ملغي گرديد.
آغاز سلطنت صد روزه "ناپلئون بُناپارت" پس از فرار او از تبعيدگاه (1815م)
در پي ده ماه تبعيد ناپلئون بُناپارت در جزيره اِلب، وي در 27 فوريه 1815م با هزار نفر از افسران و ژنرالهاي وفادار به خود از جزيره گريخت و در اول مارس 1815 به فرانسه بازگشت. بدين ترتيب با ورود ناپلئون به فرانسه، سلطنت صد روزه او نيز آغاز شد. در اين هنگام، ناپلئون براي مقابله با نيروهاي انگليس و پروس كه در بلژيك صفآرايى كرده بودند، حمله پيشگرانهاي به خطوط دفاعي آنها به عمل آورد ولي در اين نبرد كه در دشت واتِرلو در گرفت، در 18 ژوئن 1815م از نيروهاي انگليس و پروس شكست خورد. پس از اين شكست، چون ناپلئون از تجهيز قوا براي ادامه نبرد نااميد شد به نفع پسرش از مقام سلطنت استعفا داد. ولي متحدين به تقاضاي او براي تفويض اين مقام به پسرش اعتنا نكردند و لويي هجدهم بار ديگر بر تخت امپراتوري فرانسه تكيه زد. ناپلئون اين بار به جزيره دور دست سنت هلن در جنوب اقيانوس اطلس تبعيد شد و شش سال بعد در سال 1821م در همانجا مرد.