جام جم آنلاين: ۱۵۰ سال پيش در روز ۱۷ مارس سال ۱۸۶۱ ميلادي يك مجلس ملي كه در شهر تورينو ايتاليا تشكيل شده بود ، ويتوريو امانوئل دوم پادشاه پيه مونته و ساردنيا در ايتاليا را به عنوان پادشاه سراسر ايتاليا انتخاب مي كند.
اين پايان يك فرايند طولاني و پرفراز و نشيب بود كه هنگامي ناپلئون اول امپراتور فرانسه عنوان پادشاه ايتاليا را به سود خود غصب كرد ، آغاز شده بود.
ميهن پرستان ايتاليايي تمام اميدهاي خود را به كارلو آلبرتو شاه پيه مونته و ساردنيا بسته بودند.
اما او در روز ۲۳ مارس سال ۱۸۴۹ ميلادي در منطقه نوارا از فيلد مارشال رادتسكي فرمانده ارتش امپراتوري اتريش شكست مي خورد و متوجه مي شود كه به تنهايي نمي تواند اتريش را از خاك ايتاليا بيرون براند و شبه جزيره را متحد كند.
ويتوريو امانوئل دوم پسر و جانشينش موفق شد حمايت ناپلئون سوم امپراتور فرانسه را جلب كند.
او پس از پيروزي هاي خونين و پرتلفات در ماجنتا و سولفرينو موفق مي شود لومبارديا را از تصرف اتريش خارج كرده و به خاك ايتاليا منضم كند.
ويتوريو امانوئل دوم در مرحله بعد با كمك اهالي ايتالياي مركزي اين منطقه را نيز به ايتاليا پيوند مي دهد.
فرانسه به پاس كمك هايي كه به او كرده بود شهر نيس و منطقه ساووا كه اهالي آن فرانسه زبان بوده و مايل به پيوستن به فرانسه بودند را به دست مي آورد.
در سال ۱۸۶۶ ميلادي ويتوريو امانوئل دوم از شكست اتريش از پروس سود مي جويد و شهر ونيز را از اتريش بازپس مي گيرد.
پس از سقوط ناپلئون سوم ، ويتوريو امانوئل دوم درآخرين مرحله شهر رم را از چنگ پاپ خارج كرده و به عنوان پايتخت ايتاليا متحد برمي گزيند.
به اين ترتيب در روز ۱۷ مارس سال ۱۸۶۱ ميلادي ويتوريو امانوئل دوم پادشاه پيه مونته و ساردنيا از سوي يك مجلس ملي به عنوان پادشاه ايتاليا انتخاب مي شود.
او با تلاش و درايت موفق مي شود كشور چند پاره ايتاليا كه بخش هاي شمالي آن در اشغال امپراتوري اتريش بود را متحد كرده و خود به عنوان پادشاه سراسر ايتاليا بر اين شبه جزيره حكومت كند.