غدير، عيد ولايت و سياست و دخالت مردم در امر حكومت و عيد آحاد ملت و امت اسلامى است.ازبركات اين روز مى‏توان براى تحكيم بيعت با ولايت، انعقاد پيمان اخوت و برادرى، احسان و انفاق، صله رحم، رفع حاجت مومنان و لباس نو پوشيدن ، دعا براى امور مهم مسلمين و روزه و عبادت بهره جست

هفته ولايت، از عيد قربان تا عيد غدير نامگذارى شده و به همين مناسبت در اين ايام مراسمى در سراسر كشور برگزار شد.واقعيت اين است كه در اسلام اعيادى بالاتر از عيدهاى مذكور بويژه عيد غدير كه در آن دين اسلام با تثبيت و اعلام ولايت امير مومنان على(ع) كامل شد، وجود ندارد.
غدير، عيد ولايت و سياست و دخالت مردم در امر حكومت و عيد آحاد ملت و امت اسلامى است.ازبركات اين روز مى‏توان براى تحكيم بيعت با ولايت، اظهار سرور و شادمانى، مصافحه كردن، انعقاد پيمان اخوت و برادرى، احسان و انفاق، صله رحم، رفع حاجت مومنان، غسل كردن و لباس نو پوشيدن، تشكيل اجتماعاتى براى تبيين موضوع، دعا براى امور مهم مسلمين بويژه براى مردم فلسطين (غزه)، لبنان، افغانستان، عراق و پاكستان و روزه و عبادت بهره جست.
حادثه غدير، حادثه بزرگى است و عيد غدير عيدى بزرگ و شايد شريفترين عيد مسلمانان باشد.
در بيان ائمه عليهم السلام براى اين روز بزرگ اعمالى‏وارد شده است كه به برخى از آنان اشاره مى‏شود:

تحكيم بيعت با ولايت‏
همانگونه كه پيامبر اكرم(ص) بعد از نصب امام على(ع) به امامت مسلمين، به جماعت مسلمانان امر كرد كه با او بيعت كنند، در سالروز آن حماسه جاويد پيامبر، تجديد آن بيعت سفارش شده است.
لذا زيارت اميرالمومنين و ساير ائمه مستحب است.
به همين منظور ادعيه زيادى نيز وارد شده است.

اظهار سرور و شادمانى‏
در وصف شيعه و شيعيان گفته شده است كه به شادى ما ائمه شادند و به حزن ما محزون و مسلم است كه عيد غدير شادى بخش‏ترين عيد ائمه است و شادمانى شيعه در اين روز فرض است وهارون گويد در روز هيجدهم ذيحجه خدمت امام صادق(ع) رسيدم كه فرمود: حقا كه روز غدير روز عيد فرح و سرور است.
امير المومنين على(ع) نيز فرمودند: در روز عيد غدير اظهار فرح و شادمانى كنيد و برادران مسلمان خود را نيز شاد گردانيد.

مصافحه كردن‏
مصافحه يا دست دادن از آداب اسلامى است و در روز عيد غدير به آن تأكيد بيشترى شده است.
امام على(ع) فرمودند: روز عيد غدير هنگامى‏كه يكديگر را ملاقات مى‏كنيد با هم مصافحه كنيد.

ذكر مخصوص اين روز نيز هنگام مصافحه سفارش شده است؛ الحمد لله الذى جعلنا من المتمسكين بولاية اميرالمومنين و الائمة عليهم السلام.

پيمان اخوت و برادرى‏
از برنامه‏هاى اسلام، ايجاد اخوت و برادرى است.
به همين منظور پيامبر اكرم(ص) بين مسلمانان مهاجرين و انصار پيمان برادرى بست و با پيمان اخوت، على(ع) را با خويش برادر نمود و در برخى از زيارات كه خطاب به پيامبر مى‏خوانيم: السلام عليك و على اخيك على بن ابيطالب(ع) اشاره به همين برادرى است.
پيمان برادرى و عقد اخوت بستن از اعمال وارده در روز غدير است و صيغه مخصوصى دارد كه در مفاتيح الجنان آمده است.
بنابراين عيد غدير عيد وحدت است نه تفرقه و چند دستگى.

احسان و انفاق‏
احسان و انفاق از دستورات ويژه اسلامى است.
اما در ايام بزرگ مثل عيد غدير بر آن تأكيد بيشترى شده است.
در سيره امام حسن(ع) است كه ايشان روز عيد غدير مهمانى مى‏داد و شخص امام على(ع) نيز در آن مراسم شركت مى‏كرد.

صله رحم‏
صله رحم از پسنديده‏ترين آداب اسلامى است و شرع مقدس اسلام بر آن تأكيد فراوان نموده است.
اما در روز عيد غدير بر اين نكته سفارش بيشترى شده است.
امام صادق(ع) مى‏فرمايد: از كارهايى كه در روز عيد غدير مستحب است، صله رحم است.

رفع حاجت مومنان‏
رفع حاجت مومنان از جمله اعمالى است كه اسلام براى آن ارزش خاصى‏قائل شده است و ائمه آن را از چند طواف برتر مى‏دانند.
در روز غدير اين عمل فضيلت بيشترى دارد.
امام على(ع) فرمودند: كسى كه مومنان را در روز غدير تكفل كند، نزد خداى متعال من ضامنش هستم كه از كافر شدن و پريشان شدن در امان باشد.
يعنى رفع حاجت مومنان سبب عاقبت به خيرى است.

غسل كردن و لباس نو پوشيدن‏
امام صادق(ع) فرموده‏اند: در روز عيد غدير پاكيزه‏ترين لباسهاى‏خود را بر تن بپوش.
با غسل، طهارت معنوى حاصل مى‏شود و با نظافت طهارت ظاهرى.

تشكيل اجتماعاتى براى طرح موضوعات اساسى جهان اسلام‏
در روز عيد غدير به جهت يادآورى روزى كه پيامبر(ص) به امر خداوند، على(ع) را به امامت امت اسلامى نصب كرد، بجاست در مراكز گوناگون گرد آييم و به ياد آن روز بزرگ و ثمراتش شادمان باشيم.
ائمه سفارش كرده‏اند كه به جهت يادآورى مقام محمد - صلوات الله عليه - و آل او - عليهم السلام - اجتماعات تشكيل بشود و خود نيز از اين گونه اجتماعات برپا مى‏داشتند.

دعا، روزه و عبادت‏
روزه و دعا از اعمالى است كه در همه اعياد مورد سفارش و تأكيد است خاصه در روز عيد غدير.
حسن بن راشد گويد: از امام صادق(ع) درباره عيد غدير پرسيدم و حضرت فرمود: اين عيد از عيد قربان و فطر برتر است.
آن روز را روزه بگيريد و بر محمد و آل محمد(ص) زياد صلوات بفرستيد.

واقعه غدير
واقعه غدير بايد هر ساله بازخوانى شده تا اهميت موضوع براى نسل‏هاى‏آينده روشن شود.
ولايت يكى از مسائل ارزشمند در فرهنگ دينى‏و مذهبى مسلمانان به شمار مى‏آيد.
ملت ايران با برخوردارى از پشتوانه عظيم ولايت، قادر به مقاومت در برابر تهاجمات سنگين دشمنان داخل و خارج و گروهك‏هاى سياسى است.

مسلمانان تحت لواى امامت از هيج قدرت جهانى شكست نمى‏خورند و مصلحت دنيا در سايه امامت فراهم مى‏شود.
درباره واقعه غدير و اهميّت اين روز، آياتى از قرآن نازل شده است.
پيش از خطبه غدير اين آيه نازل شد: (يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ‏تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ).
آن گاه كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه وآله خطبه را به پايان رساند، اين آيه كريمه فرو فرستاده شد: (اَلْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِى وَرَضِيتُ لَكُمُ الاْسْلامَ ديناً).
هنگامى كه خطبه غدير پايان يافت و مسأله بيعت با امير مؤمنان على(ع) به طور جدّى مطرح شد، عربى درخواست عذاب نمود و اين آيه درباره او نازل شد: (سَأَلَ سائِلٌ بِعَذاب واقِع)؛
خلاصه شأن نزول اين آيه مباركه چنين است: پس از آن كه واقعه غدير پايان يافت، شخصى به نام «حارث بن نُعمان فهرى» نزد رسول خدا - صلى اللّه عليه وآله - آمد و با حالى آشفته به حضرتش چنين خطاب كرد: ما را به نماز گزاردن امر نمودى، امتثال كرديم.
دستور به پرداخت زكات فرمودى، اطاعت كرديم و... و اكنون بازوى پسر عمويت را گرفته و او را به عنوان ولىّ و سرپرست بر ما نصب نمودى! آيا اين دستور از پيش خود توست يا از خدا؟ پيامبر خدا - صلى اللّه عليه و آله - در پاسخ فرمود: والّذى لا إله إلاّ هو، هذا من اللّه؛ حارث پشت كرد و به طرف مركب خود حركت كرد وگفت: خدايا! اگر آن چه محمّد مى‏گويد حق است، بارانى از سنگ‏هاى آسمانى بر ما ببار و يا عذاب دردناكى بر ما فرو فرست! هنوز به مركبش نرسيده بود كه خداوند سنگى فرو فرستاد كه بر فرقش خورد و از دامنش بيرون گشت.
در اين هنگام خداوند اين آيه را نازل فرمود.
تفسير ثعلبى: 10 / 35، شواهد التنزيل: 2 / 381.
همه ما از واقعه تاريخى كه در روز هجده ذى حجه سال دهم هجرت به وقوع پيوسته و مسلمانان همه ساله آن را به عنوان بزرگترين عيد خود، جشن مى‏گيرند، مطلع هستيم.
همه ما جمله «هرآن‏كه من مولاى او هستم، على مولاى اوست» را بارها شنيده‏ايم و به آن ايمان داريم.
واقعه غدير حادثه‏اى تاريخى نيست كه در كنار ديگر وقايع بدان نگريسته شود.
غدير تنها نام يك سرزمين نيست.
يك تفكر است، نشانه و رمزى است كه از تداوم خط نبوّت حكايت مى‏كند.
غدير نقطه تلاقى كاروان رسالت با طلايه داران امامت است.
آرى غدير يك سرزمين نيست، چشمه‏اى است كه تا پايان هستى مى‏جوشد، كوثرى است كه فنا بر نمى‏دارد، افقى است بى‏كرانه و خورشيدى است عالمتاب.
سال دهم هجرت بود و پيامبر از آخرين سفر حج خود باز مى‏گشت، گروه انبوهى كه تعدادشان را تا صد و بيست هزار رقم زده‏اند او را بدرقه مى‏كردند تا اين كه به پهنه بى‏آبى به نام غدير خم رسيدند.
نيم روز هيجدهم ذى الحجه بود كه ناگهان پيك وحى بر رسول خدا - صلى‏الله عليه و آله - نازل شد و از جانب خدا پيام آورد كه: «اى رسول! آنچه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده به گوش مردم برسان و اگر چنين نكنى‏رسالت او را ابلاغ نكرده اى و خداوند تو را از گزند مردمان حفظ خواهد كرد» پيامبر دستور توقف دادند و همگان در آن بيابان بى‏آب و در زير آفتاب سوزان صحرا فرود آمدند و منبرى از جهاز شتران براى پيامبر ساختند و رسول خدا بر فراز آن رفته و روى به مردم كردند.
ابتدا خداى را سپاس فرموده و از بديهاى نفس اماره به او پناه جست و فرمود: اى مردم! به‏زودى من از ميان شما رخت بر مى‏بندم.
آنگاه مى‏افزايد: چه كسى بر مؤمنين در ارزيابى مصلحت‏ها و شناخت و تصرف در امور سزاوارتر است؟ همه يك سخن مى‏گويند: خدا و پيامبر داناترند.
رسول گرامى مى‏فرمايد: آيا من به شما از خودتان اولى و سزاوارتر نيستم؟ و همگان يك صدا جواب مى‏دهند كه چرا چنين است.
آنگاه فرمود: من دو چيز گرانبها در ميان شما مى‏گذارم يكى ثقل اكبر كه كتاب خداست و ديگرى ثقل اصغر كه اهل بيت منند.
مردم! بر آنان پيشى نگيريد و از آنان عقب نمانيد.
آنگاه دست على(ع) را در دست گرفت و آن قدر بالا برد كه همگان او را در كنار رسول خدا ديدند و شناختند.
سپس فرمود: خداوند مولاى من و من مولاى مومنان هستم و بر آن‏ها از خودشان سزاوارترم.
اى‏مردم! هر كس كه من مولا و رهبر اويم اين على هم مولا و رهبر اوست و اين جمله را سه بار تكرار كرد و چنين ادامه داد: پروردگارا! دوستان على را دوست بدار و دشمنان او را خوار.
خدايا! على را محور حق قرار ده و سپس فرمود: لازم است حاضران اين خبر را به غايبان برسانند.
هنوز اجتماع به حال خود باقى بود كه دوباره آهنگ روح بخش وحى گوش جان محمد - صلى الله عليه و آله - را نواخت كه: «امروز دينتان را برايتان كامل نمودم و نعمت خود را بر شما به پايان رساندم و اسلام را به عنوان دين برايتان پسنديدم» و بدين سان على(ع) از جانب خداوند براى جانشينى‏پيامبر(ص) برگزيده شد.
هيجدهم ذى الحجه روز غدير خم را مسلمين خصوصا شيعيان عيد شمرده‏اند.
عيد، بزرگداشت بازگشت حيات معنوى انسان است.
در چنين باورى‏نوروز انسان روزى است كه وى به خويشتن باز گردد و گمشده‏اش را دريابد.
مثلا در ماه مبارك رمضان آدمى بعد از سى روز جهاد و مجاهده با نفس سركش تمام ناخالصى‏هاى وجودش را ذوب مى‏كند تا عبوديت ناب در آن تجلى كند و آنگاه عيد فطر است.
پس عيد اسلامى بازگشت حيات است و تعيين آن بر عهده شرع اقدس است.
غدير بنا بر اين تفسير هر دو شرط را دارد يعنى هم بازگشت به خويشتن است و هم از طرف شرع مشخص شده است.
غدير بازگشت حيات دوباره اسلام است، علاوه اين‏كه عيد غدير تشريع هم شده است.
فرات بن ابراهيم كوفى از امام صادق(ع) نقل مى‏كند كه ايشان به نقل از پيامبر اكرم(ص) فرمودند: روز غدير بزرگترين عيد امت من است.
حسن بن راشد مى‏گويد: از امام صادق(ع) پرسيدم: غير از عيد فطر و قربان براى مسلمانان عيد ديگرى هم هست؟ فرمودند: بلى و اين عيد از آن دو عيد ديگر با فضيلت‏تر است.
گفتم كدام روز است؟ فرمود: روز هيجدهم ماه ذى حجه، عيد غدير خم.
عرض كردم: قربانت شوم در آن روز چه اعمالى انجام دهيم؟ فرمودند: روزه بگيريد، بر محمد و آلش صلوات بفرستيد... يقين بدانيد انبيا - عليهم‏السلام - روزى كه وصى خود را نصب مى‏كردند امر مى‏كردند كه آن روز را جشن بگيرند.
وقتى به سيره ائمه و پيامبر اكرم مراجعه مى‏شود، در مى‏يابيم كه پيامبر و امير مومنان و ساير ائمه با روز غدير به عنوان يك عيد برخورد كرده و مسلمانان را به تبريك و تهنيت گفتن به هم دعوت كرده‏اند.
امام حسن(ع) روز عيد غدير در كوفه مهمانى بزرگى برپا مى‏داشتند.
امام على با فرزندان و گروهى از پيروانش بعد از نماز براى شركت در مجلس به منزل امام حسن(ع) مى‏رفتند و پس از اتمام مهمانى، امام حسن(ع) هدايايى به مردم اعطا مى‏فرمود.
لذا اين حركت امام حسن(ع) موجب شد مردم به روز عيد غدير عادت كنند.
پيامبر بزرگ اسلام(ص) پس از 23 سال تلاش سخت و توان‏فرسا در راه انجام وظايف‏رسالت، اكنون از ملكوت نداى (اِرْجِعى) مى‏شنود در حالى كه «مدينه»اى را كه بر اساس اصول وتعاليم نورانى اسلام و يكتاپرستى بنياد نهاده است، در معرض هجوم بدخواهان و بدانديشان و دنياطلبان مى‏بيند.
اين نگرانى مدتها بود كه بر قلب پيامبر(ص) چنگ مى‏زد و او را نسبت به آينده‏مكتب و پيروان آن پريشان خاطر مى‏نمود.
پيامبر اعظم(ص) در حَجّةُالوداع از سوى حق تعالى مكرر فرمان يافت كه يك بار ديگر در حضور انبوه عظيم مسلمانان حج‏گزار، رسمى‏تر و قاطع‏تر از هر بار، حضرت على(ع) را به خلافت و امامت بر امت اسلامى تعيين كند.
زمين و هوا از لهيب خورشيد نيمروزى چنان داغ و تفتيده بود كه گروهى از رنج حرارت، جامه‏ها زيرپا مى‏نهادند.
اكنون سرنوشت‏سازترين نقطه تاريخ اسلام و حيات معنوى و مادى انسان درآستانه وقوع است.
آن واقعه (غدير خم) هم‏چنان زنده و غيرقابل ترديد باقى است چرا كه آن ماجرا داستان تنها آن‏روز و آن پيام، پيام تنها آن روزگار نبود بلكه در حقيقت طرح مدينه فاضله‏اى بود كه با عمل به‏اسلام اصيل ادامه مى‏يابد.
به روايت جماعت، پيامبر(ص) فرمودند: اگر خلافت و ولايت را به حضرت على(ع) بسپاريد خواهيد يافت كه او رهبرى راه‏دان است كه شما را در راه راست و صراط مستقيم رهسپار خواهد ساخت.
در ميان اهل سنت صدها دانشمند و مورخ و حافظ و اديب لغوى و مفسر قرآن، حديث غدير خم را روايت‏كرده و در كتب خود نوشته‏اند و تا آنجا كه تحقيق و تفحص شده، 26 مجلد كتاب پيرامون‏مسأله غدير باقى مانده است.
زمينه‏سازى حادثه غدير توسط پيامبر اكرم(ص)
1- خطبه مِنى (بحارالانوار، ج 37، ص 113)
در منى پيامبر اكرم(ص) اولين خطابه خود را ايراد فرمودند كه در واقع فراهم كردن زمينه (خطبه‏غدير) بود.
در اين خطبه حضرت موارد زير را مطرح فرمودند: الف) اشاره به امنيت اجتماعى مسلمين از نظر جان و مال و آبرو.
ب) پرهيز دادن مردم از اختلاف و دشمنى بعد از خود.
ج) تصريح بر اين‏كه: اگر من نباشم، على بن ابى‏طالب در مقابل متخلفين خواهد ايستاد.
د) بيان حديث شريف ثقلين و تأكيد بر آن.
2- خطبه مسجد خيف: (بحارالانوار، ج 37، ص 114) در روز سوم توقف در منى بار ديگر دستور فرمودند كه مردم در مسجد خيف اجتماع كنند و در آن، موارد ذيل را بيان داشتند:
الف) تأكيد بر حفظ اين سخنان و رساندن آن به غائبان.
ب) تأكيد بر اخلاص در عمل و دل‏سوزى براى امام مسلمين.
ج) دورى مسلمين از تفرقه و اختلافات و يكسان بودن مسلمين در برابر حقوق و قوانين الهى.
د) تذكر مكرر بر مسأله خلافت پس از خويش.
ه) بيان حديث شريف ثقلين و تأكيد بر آن.
3- خطبه غدير خم: (بحارالانوار، ج 37، ص 181)
غدير قبل از (جحفه) قرار دارد.
آنجا محل افتراق اهل مدينه و مصر و اهل عراق و اهل نجد بود.
پس‏از اقامه نماز ظهر، حضرت بر منبر رفت و اميرمؤمنان(ع) را نيز فراخوانده و دستور دادند بالاى‏منبر بيايد (بحارالانوار، ج 21، ص 387).
خلاصه خطبه غدير
الف) ذكر آيه 67 سوره مائده جهت مقدمه‏سازى مطلبى مهم‏
ب) اعلان و تأكيد بر امامت و ولايت دوازده امام‏
ج) توجه اكيد به مسأله امامت‏
د) هشدار نسبت به كارشكنيهاى منافقان‏
ه) معرفى معيار دوستان و دشمنان اهل بيت‏
و) يادى از حضرت مهدى موعود(عج) الا ان خاتم الائمه حجتنا القائم المهدى...
ز) بيعت گرفتن رسمى از مسلمين‏
ح) نهادن عمامه پيامبر (سحاب) بر سر اميرالمؤمنين(ع)
حضرت امام خمينى(ره) مى‏فرمودند: روز غدير، روزى است كه پيامبر اكرم (ص) الگوى حكومت اسلامى را تا آخرتعيين فرمودند (صحيفه‏نور، ج 3، ص 197).
غدير على را نساخت، على سبب پيدايش غدير شد،غدير منحصر به آن زمان نيست، غدير در همه اعصار بايد باشد و روشى كه حضرت امير پيش‏گرفته است بايد روش ملتها و دست‏اندركاران باشد.
(صحيفه‏نور، ج 20، ص 28) در دعاى غديرمى‏خوانيم الحمد لله الذى جعلنى من المتمسكين بولاية على ابن ابيطالب، نه تمسك به محبت (صحيفه‏نور، ج 18، ص 126).
مقام معظم رهبرى (مد ظله العالى) نيز تأكيد فرموده‏اند: عيد غدير، عيد ولايت و سياست و دخالت مردم در امر حكومت و عيد آحاد ملت و امت اسلامى است و مخصوص شيعه هم نيست، جا دارد و حق آن است كه همه امت اسلامى، اين روز را براى خودشان عيد بدانند، عيد اميرالمؤمنين(ع) هم هست و شيعيان اميرالمؤمنين(ع) به‏طور ويژه از اين عيد استفاده كنند.
به تعبير رهبر معظم، امروز اختلافات را نبايد زنده كرد؛ نبايد برجسته كرد.
نبايد فرق اسلامى مقدسات يكديگر را- كه نقطه حساسيت‏زاى هر فرقه‏اى همان بخش مقدساتش است- مورد اهانت قرار بدهند.
اين به اختلاف دنياى اسلام منتهى مى‏شود؛ حرف ما اين است.
امسال در حج هم به حجاج محترم همين پيام را داديم؛ گفتيم دلسوزان دنياى اسلام همه حرفشان اين است كه روى نقاط حساسيت فرقه‏ها نبايد انگشت بگذارند و حساسيت ايجاد كنند؛ دشمنى ايجاد كنند.
امروز يك دشمن بزرگى وجود دارد كه نه سنى است، نه شيعه، نه به هيچ يك از فرق اسلامى‏اندك گرايشى دارد؛ اما به سنى نزديك مى‏شود يك جور تلقين مى‏كند، به شيعه نزديك مى‏شود يك جور تلقين مى‏كند؛ براى اين‏كه بين اين‏ها اختلاف و دعوا و جنگ به راه بيندازد.
بايد مواظب آن دشمن بود.
ما عقبه ايدئولوژيك جمهورى اسلامى را غدير مى‏دانيم و اگر اين عقبه را عمق نبخشيم و گسترش ندهيم، فرهنگ شدن ولايت فقيه، هيچ گاه تحقق نمى‏يابد.
غدير متعلق به همه بشريت است همچنان كه پيامبر ما نيز متعلق به همه بشريت است.
اگر كسى تصور كند بدون غدير، آرامش، كمال و زيبايى وجود دارد، خيال باطلى است چرا كه امام واسطه فيض الهى است و هر چه خوبى‏هاست از مسير امام جارى مى‏شود.
ولايت آن حضرت، هم‏طراز با رسالت انبياى الهى است.
اين از ظرافت‏هايى‏است كه در مسأله غدير وجود دارد و در قرآن كريم جز ولايت، هيچ موضوعى بدين صورت مورد تأكيد قرار نگرفته است، اگر بتوانيم آن را به درستى معرف كنيم رسالت همه انبياء را ابلاغ كرده‏ايم.
حضرت على(ع) در جهان اسلام مظلوم واقع شده است و بايد سعى‏شود ذكر و ياد آن حضرت در همه مجالس و محافل زنده نگه داشته شود و هر فرد به‏اندازه توان خود در اين مسير گام بردارد.
خطبه‏هاى برجسته‏اى كه از اميرالمؤمنين(ع) پيرامون معارف ذكر شده است، نشان از غناى فرهنگ شيعى دارد و ترويج آن خدمت به تمام بشريت است.
رسالت انبياء در جامعه فراهم نمودن زمينه رشد و تعالى و حكومت در متن جامعه بود و آن‏ها رسالت تشكيل يك حكومت سياسى بر اساس قانون و كتاب آسمانى را بر عهده داشتند كه اين حكومت متكى به قانون بود تا بتواند بستر مناسبى براى كاهش اختلافات باشد.
پس از بعثت، انبياء حقايقى براى رفع اختلاف و تعالى جامعه بنيان داشتند كه البته منشاء اختلاف شد، منشا آن عدم دستيابى به حقيقت نبود، چرا كه بعد از شناخت حق به مخالفت با آن برخاستند، كه در اصل ريشه در هوس‏ها و اميال آن‏ها داشت.
120 نفر از صحابه و 80 نفر از تابعين، حديث غدير را نقل كرده‏اند.
صدها دانشمند عالم اسلام مى‏گويند ترديد در تواتر روايت غدير ترديد در تمام روايات متواتر است.
شخصيتى چون على(ع) بعد از 1400 سال نيز به عنوان فرياد عدالت در تاريخ شناخته مى‏شود.
انكار حق، ريشه همه معضلات و نابسامانى‏ها در طول تاريخ بوده و امروز نيز مى‏باشد، بدون ترديد مهم‏ترين گام در مسير احياى تفكر غدير، شناخت حق است كه در تاريخ اسلام اين پرچم به دست بنيان‏گذار انقلاب اسلامى، حضرت امام خمينى(ره) برداشته شد و در زمان غيبت خلف صالح اميرالمومنين، حضرت ولى‏الله الاعظم(عج) زمينه حكومت و اعمال ولايت و رهبرى ولى فقيه عادل و صالح كه همان ترجمان سخن على(ع) مى‏باشد، يكى از استدلالات علمى غيرقابل خدشه به ضرورت ولايت مى‏باشد.
امروز نيز حضرت آيت الله خامنه‏اى اين مسؤوليت مهم را بر عهده دارند.
امروز ما در زمان غيبت امام معصوم به اصلى تكيه مى‏كنيم كه بايد مركز و محوريت نظام اسلامى قرار گيرد، چرا كه نظام ما يك نظام دينى است.
بزرگترين خدمت به غدير، تقويت ركن ركين ولايت فقيه است و به هر اندازه كه اين اصل اقتدار يابد، راه براى گسترش تفكر دينى و علوى هموار خواهد شد.
همه وظيفه داريم پيام غدير را كه پيام عزت و نجات بشريت است، به گوش جهانيان برسانيم.
ما بايد در راستاى گسترش فرهنگ غدير تلاش و عزمى جدى داشته باشيم.
به‏مناسبت اين ايام، برنامه‏هاى متعددى پيش‏بينى شده كه انتظار مى‏رود با استقبال مردم روبه‏رو شود.
برپايى مسابقات مقاله نويسى، روزنامه نگارى و حفظ خطبه غدير از ويژه برنامه‏هاى عيد سعيد غدير در مدارس كشور است.
همچنين به مناسبت هفته ولايت 110جشنواره و همايش در داخل كشور و 110 كنگره در خارج از كشور برگزار مى‏شود.
برگزارى جشن ولايت در130 نمايندگى خارج از كشور، انتخاب سفيران غدير در مجامع بين‏المللى ورزشى، راهپيمايى بزرگ غدير و برپايى جشن‏هاى ولايت در 37 هزار پايگاه بسيج از ديگر برنامه‏هاى بنياد بين‏المللى غدير به مناسبت عيد سعيد غدير اعلام شده است.
فراكسيون غدير با حضور 208 نماينده تشكيل شده است.
اين فراكسيون تلاش مى‏كند در تدوين سياستهاى اقتصادى، اجتماعى و فرهنگى مجلس از مرام و كلام امام على(ع) و عهدنامه مالك اشتر بهره گيرد.
موزه غدير در دهه فجرافتتاح مى‏شود.اين موزه شامل همه كارهاى هنرى، قلمى و تجسمى در باره غدير است.
تهيه فيلم نامه غدير از ديگر برنامه‏هاى اعلام شده است.
متن اين فيلمنامه با بهره‏گيرى از انديشمندان حوزه علميه قم و مرحوم دشتى - مترجم نهج‏البلاغه - نوشته و براى توليد به صدا و سيما ارسال شده است.
قرار است در تهران مركز اسناد براى پژوهشگران تاسيس شود، همه اسناد مربوط به واقعه غدير جمع آورى خواهد شد.
برگزارى مراسم و بزرگداشت هفته غدير در كشورهاى مختلف، ابتكارى مناسب و موفقيت‏آميز است.
بالندگى و موفقيت در كارها منوط به جلوگيرى از كارهاى تكرارى است.
اگر مى‏خواهيم برنامه‏هايمان براى مردم مفيد و در جامعه تاثيرگذار باشد، بايد از تكرار كارهاى بيهوده در برگزارى مراسم مذهبى جلوگيرى كنيم.
بسيار مفيد است كه در اين ايام، جشن‏ها و نشست‏هاى علمى براى معرفى‏شخصيت امام على(ع) و غدير خم انجام شود و ابعاد وجودى اميرالمومنين(ع) كه فراتر از دايره تشيع است، بازشناسى شود.
اصولا نبايد با بيان برخى سخنان اختلافى، حساسيت ديگر گروها و مذاهب را برانگيخت و اين سخن به معناى كوتاهى از حقانيت نيست.
مى‏توان با دورى از حساسيت‏ها و تحريك گروهاى مذهبى و به صورت منطقى و معتدلانه، حقانيت و عقايد خودمان را بيان كنيم، بدون اين كه اختلافى در ميان مسلمانان ايجاد شود.
غديردرفرهنگ اسلامى يك درياست و اين پديده و رخداد يك حادثه بسيار مهم تاريخى است.
غديريك حادثه و رخداد درتاريخ اسلام است، چه پيامى دارد، بايد آن را به‏دست آوريم، ظاهر پيام اين است كه حضرت محمد(ص) مى‏خواهد جانشين خود را معرفى كند، اما باطن پيام چيست، چه تعاملات و روابطى‏موجب شد تا اين اتفاق به‏وجود آيد، براى چه هدفى اين حادثه به‏وجود آمد و چه كسانى را هدف قرارداد و يا مى‏خواهد جذب كند و يا طرد كند.
از نظر تشيع، جهان بدون امام نمى‏تواند باشد و اگر امام نباشد تمام خلقت ازهم خواهد پاشيد كه اولين پيام غدير اين است كه امامت تداوم نبوت است و درتفكر شيعى نبوت و امامت ازيكديگر جدا نيستند، امام مسؤول اجراى همان قوانينى است كه نبى اكرم(ص) آورده است و در استمرار ولايت انبياى الهى و ائمه معصومين و در دوره غيبت اين ولى فقيه است كه همگان با تبعيت از او مى‏توانند با قدرت و استحكام در راه تحقق احكام الهى و اسلامى گام بردارند و شجاعانه در مقابل دشمنان بايستند.
كما اين‏كه تاكنون مردم اينگونه عمل كرده و خواهند كرد.
ان شاء الله
خبرگزاري فارس