مراكش از معتبرترين و قديمي ترين كشورهاي اِفريقايي در سال۱۹۵۶ميلادي مستقل شد. اين كشور كه درشمال اِفريقا قراردارد نزديكترين كشوراِفريقايي به قاره اروپاست. ازاين رو اروپاييان بويژه فرانسويان همواره درفكرتسلط براين سرزمين بودهاند. مراكش دركرانه اقيانوس اطلس واقع است و با الجزايرو صحرا مرز مشترك دارد.
كشور مراكش كه حكومت مشورطه سلطنتى دارد با ۴۵۸۷۳۰ كيلومتر مربع وسعت در ساحل شرقى اقيانوس اطلس و ساحل جنوبى درياى مديترانه، غرب الجزيره و در شمال غربى افريقا قرار دارد. نزديكترين كشور افريقائى به اروپاى جنوبى، مراكش است و ارتباط آن با اروپا از طرزق جبل الطارق انجام مى گيرد.
اراضى بيابانى آن در نواحى شرقى بوده و كوههاى اطلس در شمال غربى آن قرار دارند. در سواحل شمالى آب و هواى مديترانه اى و در ساحل غربى آب و هواى اقيانوسى حاكم است. ارتفاعات مركزى موجب اعتدال آب و هواى اين نقاط مى شود.
مراكش ۲۴۸۲۴۰۰۰ نفر سكنه دارد كه ۴۶% آن در نقاط شهرى و بقيه در روستاها سكونت دارند. رشد جمعيت ۸/۲% و تراكم نسبى ۱/۵۴ نفر در كيلو متر مربع است. ۶۵% مردم از نژاد سامى (عرب)، ۳۴% برابر و ۱% بقيه از نژاد سفيد اروپائى هستند. زبان ادارى و بازرگانى مراكش فرانسوى است ولى قبايل، به زبان بربرى سخن مى گويند. ۹۹% مردم مسلمان و سنى مذهبند.
مغرب (مراكش) در ادوار باستانى بخشى از امپراطورى كارتاژ بود كه شمال افريقا خليج سرت در ليبى تا اقيانوس اطلس حكومت مى كرد. در سال ۱۴۶ قبل از ميلاد بدست روميان افتاد كه در آن زمان جزو موريتانى بود و حكومت اروپائيان تا رن هفتم ميلادى )قرن اول هجرى) بر آن ادامه يافت.
در اواخر قرن اول هجرى، مسلمانان پس از درگيرى با اروپائيان و بربرها اين ناحيه را جزو قلمرو خود نمودند و دين اسلام و زبان عربى در آن رواج يافت.
در قرون ۱۵ و ۱۶ ميلادى قواى اسپانيائى و پرتقالى بنادر مراكش را تصرف كردند. در قرن شانزدهم حكومت محلى شريفهاى علوى مراكش، تابع دولت عثمانى شد ولى در قرن هفدهم اروپائيان بر آن دست يافتند.
از سال ۱۹۱۲م مغرب ميان فرانسه و اسپانيان تقسيم شد و استعمار اين سرزمين آغاز گرديد. مردم مسلمان بخصوص قبائل در نقاط كوهستانى، قيامهايى را بر عليه متجاوزين ترتيب دادند كه عبد الكريم ريفى رهبرى آنها را به عهده داشت.
اسپانيائى ها در سال ۱۹۱۵م وى را زندانى نمودند ولى پس از ۱۱ ماه آزاد شد. در پايان جنگ اول اسپانيا به سركوبى شديد و كشتار مردم قبايل ريف پرداخت اما با ادامه قيام مردمان ريفى در سال ۱۹۲۱م در ناحيه ريف، نظام جمهورى به رهبرى عبد الكريم ريفى برقرار شد و رفته رفته قلمرو جمهورى مذكور به ۲۰۰۰۰ كيلومتر مربع بالغ گرديد. قواى فرانسه از اوائل سال ۱۹۲۴ م براى جلوگيرى از گسترش انقلاب، به خاك ريف حمله كردند و سر انجام در سال ۱۹۲۶م جمهورى ريف را ساقط كردند. و عبد الكريم ريفى را به جزيره رئونيون در اقيانوس هند تبعيد كردند، وى در بين راه گريخت و به مصر پناهنده شد. در سال ۱۹۳۸م از سوى شاه مراكش، عبد الكريم ريفى لقب قهرمان ملى گرفت، سرانجام مراكش در سال ۱۰۵۶م استقلال خود را بدست آورد و پس از استقلال حسن دوم، پادشاه مراكش شد
ثروت اصلى آن فسفات است كه از اين لحاظ نسختين صادر كننده جهانى است. تنزل شديد قيمت فسفات كسرى موازنه آن را به ۱۳ ميليارد دلار در سال ۱۹۹۰ م رسانيد. بهاى آن كه ۶۸ دلار در سال ۱۹۷۵ ميلادى بود به ۳۰ دلار در سال ۱۹۸۹ ميلادى رسيد و بدهى آن را به ۱۷ ميليارد دلار افزايش داد. خشكسالى ها اين چالش اقتصادى را افزون كرد. جنگ با صحرا، نفرات ارتش را دو برابر نمود و ۴۵% بودجه سرمايه گذاريها به هزينه نظامى اختصاص يافت. بحران مزبور منجر به آن شد كه رژيم، سوبسيدها را قطع كرده و به كاهش دستمزدها بپردازد كه در سال ۱۹۹۰ م با شورش شهر فارس مواجه شد. قريب به ۳۰% سكنه مراكش زير خط فقر قرار دارند و نرخ رشد جمعيت كه هر روز در حال افزايش است هزينه هاى بيشترى را براى ارائه خدمات بهداشتى - رفاهى و اجتماعى مى طلبد. ۶۷% مردم بيسوادند كه بالاترين رقم در آفريقاى شمالى است. توليد ناخالص ملى در سال ۱۹۸۸ م ۸۳/۱۷ ميليارد دلار بوده كه ۶/۱۸% به كشاورزى، ۳۱% به صنعت و ۴/۵۰% به خدمات اختصاصى داشته است. نرخ تورم در اين كشور به ۸% بالغ مى گردد.
مراكش از ۳۰ استان و دو ناحيه شهرى تشكيل شده و مركز حكومت آن بندر رباط است كه در كنار اقيانوس اطلس مى باشد. فاس و كازابلانكا از شهرهاى مهم آن مى باشد.
در كازابلانكا مسجدى است كه ظرفيت ۸۰۰۰۰ نفر نمازگزار را دارد و يكى از وسيع ترين مساجد جهان اسلام است.