۱۲۶ سال پيش در روز ۲۶ فوريه سال ۱۸۸۵ ميلادي كنفرانس برلين در پايتخت امپراتوري آلمان در مورد تقسيم قاره آفريقا خاتمه يافت. در اين كنفرانس اتو فن بيسمارك ، صدراعظم آلمان با نمايندگان ۱۳ كشور اروپايي به توافق رسيد تا آخرين سرزمين هاي قاره سياه كه از استعمار در امان مانده بودند را ميان خود تقسيم كنند.
كنفرانس برلين قواعدي را مشخص كرد كه پيش درآمد اشغال و استعمار كامل قاره آفريقا بود.اين كنفرانس خواهان آزادي كشتيراني در رودخانه هاي بزرگ آفريقا ، رودخانه نيجر و رودخانه كنگو شد.
فرانسه سرزمين هاي وسيعي را در آفريقاي غربي به دست آورد.بيسمارك به اشتباه تصور مي كرد با اين بذل و بخشش فرانسه از دست دادن سرزمين هاي آلزاس و لورن كه توسط آلمان اشغال شده بودند را فراموش خواهد كرد.
بريتانيا حق ايجاد يك محور ارتباطي از قاهره تا كيپ در منتهي اليه جنوب آفريقا را براي خود محفوظ دانست.
بزرگترين برنده كنفرانس برلين، لئوپولد دوم ، پادشاه كشور كوچك بلژيك بود كه سهم شير را به دست آورد و مالك سرزمين وسيعي در مركز آفريقا شد كه آن را «كشور مستقل كنگو» نامگذاري كرد!.
آلمان نيز صاحب سرزمين هاي وسيعي در ناميبيا ، بوتسووانا و در جنوب قاره آفريقا شد.
به اين ترتيب ، در روز ۲۶ فوريه سال ۱۸۸۵ ميلادي كنفرانس برلين خاتمه يافت.در جريان اين كنفرانس كه به ابتكار اتو فن بيسمارك ، صدراعظم آلمان برگزار شده بود ، آخرين سرزمين هاي قاره آفريقا كه از طمع استعمارگران اروپايي در امان مانده بودند ميان آنها تقسيم شدند.