رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی اظهار داشت: «شیخ طوسی» فقه شیعی را به بلوغ رساند و در حقیقت «فقه حدیثی» را به «فقه اصولی» ارتقا داد.

حجت الاسلام 'علی اكبر رشاد تهرانی' روز چهارشنبه به مناسبت سالروز وفات شیخ طوسی به خبرنگار فرهنگی ایرنا گفت: با توجه به درجه ممتاز شیخ طوسی در علوم مختلف، تا دوره ای 150 ساله، كمتر كسی جرات می كرد بر روی آرای او نظر دهد.
وی افزود: پس از این دوره كه به 'دوره تقلید' معروف شد، 'ابن ادریس' از نوادگان شیخ طوسی، آرای او را به نقد گذاشت، هرچند برخی نقدها صحیح نبود اما او در مقابل آرای شیخ عرض اندام كرد كه منجر به منشا تحولی در فقه شد.
رشاد تهرانی ادامه داد:‌ شیخ طوسی شاگرد 'سید مرتضی' بود و سید مرتضی اولین كسی است كه اصول فقه جامع شیعه را نوشت و شیخ طوسی دومین كتاب جامع را در این زمینه به نگارش در آورد.
وی متذكر شد:‌ 'شیخ طوسی' در حقیقت 'فقه حدیثی' را به 'فقه اصولی' ارتقا داد زیرا تا پیش از او منابع فقهی متكی به منابع حدیث و برگفته از روایات بود. البته شیخ طوسی هم فقه حدیثی دارد و هم فقه اصولی و در حقیقت بنیانگذار دوره ای در فقه شیعی قلمداد می شود.
به گفته رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، شیخ طوسی علاوه بر این كه دارای شخصیت بارزی در میان شیعیان بود، بر فقه سایر مذاهب نیز تسلط داشت و روزانه یك درس بر اساس مكتب اهل بیت(س) به شیعیان ارائه می كرد و درس دیگری در همان روز برای شاگردان اهل سنت خود و بر اساس مذاهب آنها داشت.
وی افزود: 'شیخ طوسی' در بسیاری از علوم از جمله فقه، تفسیر، اصول و كلام تسلط داشت و از این رو از وی با عنوان 'شیخ الطائفه' یعنی بزرگ طائفه شیعه یاد می شود.
شیخ ابوجعفر طوسی معروف به شیخ طوسی در سال 460 هجری قمری در طوس به دنیا آمد و در سن 75 سالگی در نجف وفات كرد.
وی مولف دو كتاب از كتب اساسی و مرجع چهارگانه شیعه به نام های 'تهذیب الاحكام' و 'استبصار' است.

منبع: خبرگزاری ایرنا