جام جم آنلاين: بررسي پيشرفته و جديدي روي دندان‌هاي 11 نئاندرتال و فسيل‌هاي انسان‌هاي اوليه نشان مي‌دهد كه انسان‌هاي مدرن با سرعت كمتري نسبت به نياكان ما به رشد كامل مي‌رسند.
اين يافته جديد نشان مي‌دهد كه رشد آهسته و كودكي طولاني مربوط به دوران اخير و منحصر به گونه ماست و ممكن است به انسان‌هاي اوليه برتري تكاملي نسبت به نئاندرتال‌ها داده باشد.

اين پژوهش به سرپرستي دانشمنداني از دانشگاه هاروارد، موسسه زيست‌شناسي تكاملي ماكس پلانك و مركز اروپايي تابش سينكروترون انجام شده است.

به گفته تانيا ام. اسميت، استاديار زيست شناسي تكاملي انسان در هاروارد ، دندان‌ها شاخص‌هاي خوبي براي گذشت زمانند و همانند حلقه‌هاي درخت كه گذشت سال‌ها را نشان مي‌دهند ، گذشت روزها را نشان مي‌دهند. از آن جالب‌تر، اولين دندان‌هاي آسياي ما داراي نشانه‌هاي تولد بسيار ريزي هستند و پيدا كردن اين خط تولد دانشمندان را قادر مي‌سازد سن يك كودك را به هنگام مرگ به دقت محاسبه نمايند.

اسميت و همكاران وي دريافتند كه رشد دندان‌هاي نئاندرتال‌هاي جوان ـ كه نشانه‌اي از كل رشد محسوب مي‌شود ـ به ميزان قابل ملاحظه‌اي از رشد دندان‌هاي گونه ما، از جمله برخي از اولين گروه‌هاي انسان‌هاي نوين كه بين 90 هزار تا 100 هزار سال پيش آفريقا را ترك كردند، بيشتر بوده است. اين امر نشان مي‌دهد كه طولاني شدن دوران كودكي پديده نسبتا جديدي است. اين يافته‌ها، به همراه ديگر دلايل، نشان مي‌دهند كه اختلافات تكاملي كوچك اما مهمي ميان ما و بستگان نئاندرتال ما وجود دارند. توالي‌سازي اخير ژنوم نئاندرتال نكات جالبي را نشان مي‌دهد كه به وجود اختلاف در رشد جمجمه و استخوان‌ها بين نئاندرتال‌ها و انسان‌هاي نوين اشاره مي‌كنند. آزمايش‌هاي اخير روي بعضي از مشهورترين كودكان نئاندرتال كه تاكنون كشف شده انجام شده‌اند؛ از جمله اولين فسيل انساني كه در زمستان 1830ـ1829 در بلژيك كشف شد. بر مبناي مقايسه با انسان‌هاي نوين، قبلا چنين تصور مي‌شد كه اين شخص در هنگام مرگ 4 تا 5 ساله بوده است، ولي پرتونگاري‌هاي قدرتمند شتاب‌دهنده سينكروترون و ريتم‌هاي زيست‌شناختي درون دندان‌ها نشان داده‌اند كه آن كودك فقط 3 سال داشته است.

nature
مترجم: صبا شرف الدين زاده