انتقال حضرت امام خميني(ره) از تركيه به عراق (1344 ش)

وضع بحراني و در حال انفجار كشور كه از ادامه تبعيد رهبر نهضت اسلامي ايران ناشي مي‏شد از يك سو، و عدم تمايل دولت تركيه به ادامه زندانباني خود از سوي ديگر، رژيم پهلوي را بر آن داشت كه تبعيدگاه امام را تغيير دهد. از اين رو، طي مذاكره سرّي با دولت عراق در قبال اين تعهد كه دولت ايران دخالتي در سرنوشت، آزادي و مدت اقامت امام در عراق نداشته باشد، عراقي‏ها با انتقال امام به عراق موافقت نمودند. ورود امام در 13 مهر 1344ش به عراق پس از يازده ماه اقامت در تركيه، كه ابتدا به صورت ناشناس انجام گرفت، استقبال گرم و پرشور و بي سابقه‏اي را به دنبال آورد. حضرت امام پس از يك توقف كوتاه در كاظمين، براي زيارت مرقد مطهر امام هادي(ع) و امام عسگري(ع) رهسپار سامرا شدند و با استقبال باشكوه مردم و حوزه علميه سامرا مواجه گرديدند. روز بعد كربلا يكپارچه براي استقبال ازامام آماده شد و ايشان يك هفته بعد با استقبال بي‏سابقه مردم و حوزه علميه نجف وارد اين شهر شدند. هدف رژيم شاه از تغيير محل تبعيد امام آن بود كه با توجه به شرايط خاص و سنّتي حوزه علميه نجف كه هر تازه واردي در آن هضم مي‏شد، آوازه امام را از اين طريق به خاموشي بكشانند. اما حضرت امام با ادامه مبارزات خود، رهبري نهضت اسلامي را به شكلي ديگر پيگيري كرده به طوري كه رژيم بغداد مجبور به ايجاد فشار عليه ايشان و فراهم آوردن زمينه‏هاي خروج امام از اين كشور گرديد.

هجرت تاريخي حضرت "امام خميني"(ره) از عراق به پاريس (1357 ش)

سيزده سال پس از ورود حضرت امام خميني(ره) به عراق و اقامت در نجف اشرف، به دنبال فشارهاي دولت بعثي اين كشور براي محدود كردن فعاليت‏هاي سياسي ايشان، حضرت امام خميني(ره)، با چند تن از نزديكان، صبح روز 12 مهر 1357ش به سوي كشور كويت مهاجرت كرد. ولي دولت اين كشور از ورود ايشان، با وجود داشتن ويزا، جلوگيري نمود. از اين رو، ساعاتي را در مرز ماندند. در ساعات پاياني اين روز، مأموران مرزي عراق به امام اطلاع دادند كه بازگشتشان به نجف بلامانع است. اما امام از بازگشت به نجف خودداري كردند و شب را در بصره گذرانده، تصميم گرفتند به پاريس بروند. عراقي‏ها نيز موافقت خود را اعلام كردند. عصر روز سيزدهم مهر 57، امام و همراهان به بغداد منتقل شده و روز بعد، اين مهاجر بزرگ با كاروان كوچك همراهش، براي خدا، به سوي خدا و در راه خدا، هجرتي تاريخي و سرنوشت‏ساز را آغاز نمود و معظم‏له در محله "نوفل‏لوشاتو" در حومه پاريس اقامت گزيد. در مدت اقامت چهارماهه امام در پاريس، نوفل لوشاتو، به مهم‏ترين مركز خبري جهان تبديل شده بود. حضرت امام تا چند روز پيش از پيروزي انقلاب اسلامي ايران در همين مكان به سر برده و ملت مسلمان ايران را در سرنگوني رژيم شاهنشاهي، رهبري مي‏نمودند.

روز نيروي انتظامي

از سال 1378 با درخواست نيروي انتظامي و تصويب مقام معظم رهبري و فرمانده كل قوا زمان برگزاري هفته نيروي انتظامي از تيرماه به مهرماه هر سال انتقال يافت. قبلاً 27 تير به مناسبت سالروز تصويب قانون ادغام نيروي انتظامي به نام روز نيروي انتظامي و سپس هفته آخر تيرماه به نام هفته نيروي انتظامي نامگذاري شده بود و در اين روز و هفته، مراسم ويژه‏اي براي بزرگداشت اين نهاد انتظامي برگزار مي‏گرديد. وليكن بعد از بررسي‏ها و جمع‏بندي نظرات و ديدگاه‏ها و پيشنهادهاي مختلف مقرر شد هفته نيروي انتظامي در مهر ماه، برگزار شود. از جمله عللي كه براي اين امر ذكر شد تعطيلي مدارس و دانشگاه‏ها و آموزشگاه‏ها بود، كه طيف عظيم جوانان و نوجوانان كشور را تشكيل مي‏دهند و نيروي انتظامي اصلي‏ترين برنامه‏هاي خود را در ارتباط با اين قشر تهيه و تدارك مي‏بيند و با تعطيلات تابستاني امكان ارتباط مناسب و برنامه‏ريزي مطلوب براي آنها وجود نداشت، ديگر اينكه با توجه به درجه حرارت بالا در فصل تابستان امكان اجراي برنامه‏هاي مختلف براي همه اقشار مردم و در همه مناطق كمتر امكان‏پذير بود.

ورود كاروان اباعبداللَّه الحسين (ع) به سرزمين كربلا (61 ق)

پس از آن كه والي مدينه، امام حسين(ع) را براي بيعت با يزيد تحت فشار قرار داد، آن حضرت به مكه رفت و پس از مدتي، در روز ترويه يعني هشتم ذي‏حجّه‏ي سال 60 قمري از مكه‏ي معظمه به سوي عراق مهاجرت فرمود. در اوايل ماه محرم سال 61 قمري، لشكريان عبيداللَّه بن زياد به فرماندهي حُرّ بن يزيد رياحي با آن حضرت مواجه شده و مانع پيش‏روي آن حضرت به سوي كوفه شدند. گرچه حرّ بن يزيد، مأموريت داشت با امام حسين(ع) برخورد شديد نمايد وليكن رفتار وي با امام بر رِفق و مدارا بود. از اين رو حرّ و لشكريانش در نماز جماعت امام حسين(ع) شركت مي‏كردند و به خطبه‏هاي دلنشين وي گوش جان مي‏سپردند و اين دو سپاه چند روز بدون هيچ‏گونه مشكلي در كنار هم بودند. امّا عبيداللَّه بن زياد كه در جنگ با اباعبداللَّه الحسين(ع) اصرار فراوان داشت، نامه‏اي به حرّ بن يزيد نوشت و وي را مأمور سخت‏گيري بر امام حسين(ع) نمود. حرّ بن يزيد نيز طبق فرمان، راه را بر امام حسين(ع) و يارانش مسدود نمود و آنان را به سوي منطقه‏ي خشك و بي‏حاصلي به نام كربلا هدايت كرد و در آن‏جا آنان را در محاصره‏ي خويش قرار داد. قافله‏ي امام حسين(ع) چون به سرزمين كربلا رسيدند، آن حضرت پرسيد: اين زمين چه نام دارد؟ عرض كردند: كربلا. آن حضرت تا نام كربلا را شنيد، فرمود: اَللّهمَّ اِنّي اَعوُذُ بِكَ مِنَ الْكَرْبِ وَ الْبَلاءِ. و سپس فرمود: اين، موضع كَرْب و بَلا و محلّ محنت و عِنا است. فرود آييد كه اين‏جا منزل و محل خيمه‏هاي ما است و اين زمين، جاي ريختن خون ما است و در اين مكان قبرهاي ما واقع خواهد شد. جدّم رسول خدا (ص) مرا به اين امور خبر داد. به ناچار، آن حضرت و ياران و اصحابش در روز پنج‏شنبه دوم محرم‏الحرام سال 61 قمري در آن سرزمين فرود آمدند و حرّ بن يزيد نيز با سپاهيانش در مقابل آن حضرت، خيمه زدند.

تولد "ريچارد هايْزْ" نوزدهمين رئيس‏ جمهور امريكا (1822م)

ريچارد هايْزْ، نوزدهمين رئيس‏جمهور امريكا، در چهارم اكتبر 1822م به دنيا آمد و از جواني وارد نظام گرديد. وي مدارج ترقي را طي سال‏هاي متوالي به دست آورد و در جريان جنگ‏هاي داخلي امريكا، به عنوان يكي از ژنرال‏هاي ارتش امريكا، فرماندهي تعدادي از نيروهاي دولتي را بر عهده گرفت. هايزْ سپس به فرمانداري ايالت اوهايو دست يافت و با شركت در انتخابات رياست جمهوري سال 1876م، با اختلاف اندكي بر رقيب خود پيروز شد، از اول ژانويه 1877م به عنوان نوزدهمين رئيس جمهور امريكا در 55 سالگي وارد كاخ سفيد گرديد. امريكا در دوران حكومت هايْزْ، بيش از گذشته شاهد بازسازي‏هاي اقتصادي بود و سياست غالب در زمان او نيز سياست‏هاي اقتصادي بودند. در اين دوران با سرمايه‏گذاري‏هاي وسيع دولتي در بخش‏هاي صنعتيِ ايالات شمالي، اقتصاد راكد كشور به تدريج رشد كرد و اين رشد تدريجي، ساختار زندگي كشاورزي در ايالات جنوبي را كه ساليان دراز از طريق برده داري اداره مي‏شد، بيش از گذشته در معرض تهديد قرار داد. در سايه صنعت و تجارت داخلي و مبادلات بازرگاني و معاملات خارجي، ايالات شمالي ذخاير قابل ملاحظه‏اي اندوختند. سرمايه‏هاي اروپايى نيز به داخل كشور سرازير بود. نيروي انساني به حد وفور در اختيار بود و علي رغم ادامه يافتن بسياري از اعتصابات در بخش‏هاي كارگري، اين پيشرفت‏ها ادامه يافت. دوران نسبتاً آرام حكومت ژنرال ريچارد هايْزْ در امريكا، زمينه‏ساز پيدايش كارتل‏ها و تراست‏هاي اقتصادي در جامعه امريكا بود. اين كارتل‏ها كه با تلاش‏هاي دسته جمعي شركت‏هاي بزرگ شكل گرفتند توانستند انحصار سودهاي كلان را در دست خود بگيرند. همين‏ها بودند كه در سال‏ها و دهه‏هاي بعد با قدرت و نفوذ مالي خود در خط دادن به سياست‏مداران و حتي در انتخابات آنها اعمال نفوذ و ايفاي نقش مي‏كردند. از مهم‏ترين وقايع دوران رياست جمهوري هايز، تخليه ايالت‏هاي جنوبي از نيروهاي شمالي بود كه از زمان جنگ‏هاي انفصال در جنوب امريكا حضور داشتند. ريچارد هايز تنها يك دوره چهار ساله، در مسند امور امريكا حضور داشت و در پايان سال 1880م از كار كناره گرفت تا اينكه در هفدهم ژانويه 1893م در 71 سالگي درگذشت.

کشف پنی سیلین توسط الكساندر فلمينگ (1928م)

الكساندر فلمينگ كشف شد. فلمينگ پزشك و محقق انگليسي اين ماده شفابخش را از كپك‌هايي به‌دست آورد كه در محيط كشت طبي براي رشد ميكرب استافيلوكوك مهيا كرده بود. سر الكساندر فلمينگ پزشك و كاشف معروف انگليسي در ۶ اوت ۱۸۸۱م در خانواده‏اي كشاورز در شهر لاچفيلد فارم در غرب اسكاتلند به‌دنيا آمد. او پس از طي تحصيلات متوسطه راهي لندن شد و به‌همراه برادرش به كار مشغول گرديد. با اين حال از سن بيست سالگي تصميم به ادامه تحصيل گرفت و پس از پنج سال موفق به اخذ مدرک پزشكي شد. فلمينگ پس از آن وارد تحقيقات پزشكي شد و به مطالعات ميكروب‏شناسي علاقه‏مند گرديد. او در جريان جنگ جهاني اول، در بهداري ارتش انگليس به خدمت مشغول بود. فلمينگ در آن مدت متوجه شد كه عده زيادي از سربازان درنتيجه عفونت زخم مي‏ميرند و اين امر باعث تأثر و وحشت در او شد. فلمينگ مشاهده مي‏كرد كه حتي بهترين وسائلي كه علم جراحي در آن زمان فراهم آورده است، قادر نيست بيماران مبتلا به عفونت را از مرگ نجات دهد. وي از همان زمان مصمم شد تمام عمر خود را در راه تحقيق و مطالعه درباره باكتري معمولي كه موجب عفونت زخم مي‏شود، صرف كند. درنهايت، ده سال پس از پايان جنگ، در چهارم اکتبر ۱۹۲۸م، يك اتفاق تصادفي و يك مطالعه دقيق و موشكافانه باعث شد كه فلمينگ براي از بين بردن باكتري‏هاي توليدكننده عفونت زخم، موفق به كشف پني‏سيلين گردد كه براي بافت‏هاي انساني اثرات نامطلوبي در پي نداشت. اين كشف در تاريخ طب بي‏نظير بود و نشان مي‏داد كه نتايج ناشي از آن، انقلابي در تاريخ پزشكي به‌وجود خواهد آورد. پني‏سيلين بدان‌صورت كه فلمينگ كشف كرد كاربردي نداشت؛ تا اين‏كه يازده سال بعد در سال ۱۹۳۹م با كمك دو دانشمند ميكروب‌شناس و زيست‌شناس به نام‏هاي هوارد فلوري و ارنست چين، اين آنتي‌بيوتيك به‌صورت داروي ضد عفونت عرضه شد. در طي جنگ جهاني دوم، آنتي‏بيوتيك‏ها كاربرد وسيعي پيدا كردند و جان ميليون‏ها نفر را نجات دادند. فلمينگ، ۱۷ سال پس از كشف پني‏سيلين، در سال ۱۹۴۵م، به دريافت جايزه نوبل پزشكي نائل آمد و به لقب بهترين خدمت‏گزار كشور مفتخر گرديد. سر الكساندر فلمينگ سرانجام در يازدهم مارس ۱۹۵۵م در سن ۷۴ سالگي درگذشت.