سوره ی کافرون (کافرها)
یک صد و نهمین سوره ی قرآن، سوره ی «کافرون» است. این سوره 6 آیه و 27 کلمه دارد و هجدهمین سوره ی قرآن است که در شهر مکه بر پیامبر اسلام (صلی الله علیه واله وسلم) نازل شده است. نام این سوره از اولین آیه ی آن گرفته شده است. در این آیه خداوند به پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم) می گوید با کافرها خیلی خودمانی و آرام، اما خیلی محکم سخن بگوید؛ یعنی پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم) باید به دستور خداوند دستورهای خودش را به کافرها بگوید، ولی با آن ها دعوا و داد و بیداد راه نیندازد. دانشمندان گفته اند: «این دستور خداوند برای آن سال هایی بود که حضرت (صلی الله علیه واله وسلم) در شهر مکه زندگی می کردند؛ اما وقتی به شهر مدینه رفتند و مسلمان ها خیلی قوی شدند خداوند دستور داد تا با کافرها که اذیت می کردند و یا به شهر مدینه حمله می کردند، جنگ کند.»
به این سوره و سه سوره ی دیگر، یعنی سوره های «اخلاص، فلق و ناس» که با کلمه ی «قل» شروع می شود «چهارقل» می گویند.

محتوای سوره
چون این سوره در شهر مکّه نازل شده حرف های آن نیز مثل بقیه ی سوره هایی است که در مکّه نازل شده است. چون تعداد مسلمان ها در مکّه اندک بوده و کافران هم قوی بوده اند، خداوند به پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم) یاد می دهد که اولاً با آن ها جنگ و دعوا نکند، بعد هم بدون این که از حرف خود دست بردارد، آن ها را ناامید کند. کافران شهر مکّه می خواستند برای چند روز هم که شده پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم) از آیین بت پرستی پیروی کند، ولی این سوره آن ها را ناامید کرد. این سوره به همه ی مسلمانان یاد می دهد که بر عقیده ی اصلی خودشان محکم بایستند و با دشمنان، دوستی نکنند. در این سوره خدای بزرگ دو بار می گوید: «ای پیامبر! بگو من خدایان شما را نمی پرستم و شما هم خدای مرا نمی پرستید، و شما با لج بازی بر سر حرف نادرست خودتان هستید، و من هم دین و آیین خودم را دارم و شما هم دین و آیین خودتان را.»

چرا این سوره نازل شد؟
دانشمندان گفته اند: «چند نفر از کافران شهر مکّه مثل «ولید بن مغیره»، «عاص بن وائل»، «حارث بن قیس» و ... به پیامبر گفتند: «تو یک سال از آیین ما پیروی کن و به بت های ما سجده کن، در عوض ما چیزهای زیادی به تو می دهیم. در عوض ما هم یک سال خدای تو را می پرستیم. در این صورت اگر آیین تو خوب بود ما در آن شریک خواهیم بود؛ و اگر آیین ما خوب بود، تو هم با ما شریک شده ای.» پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم) گفتند: «من به خدا پناه می برم که برای او شریک قرار دهم.» آن ها گفتند: «حالا که این کار را نمی کنی دست کم به بعضی از بت های ما دست بکش و از آن ها تبرک بجوی. در این صورت ما نیز خدای تو را می پرستیم.»
پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم) فرمودند: «من منتظر دستور خداوند هستم.» در این هنگام سوره ی کافرون نازل شد.

پوپک_محمد حسین فک