آهوی مادر پیش صیّاد است
اما دلش در خانه جا مانده

در خانه، تنها برّه آهویش

از صبح بی‌آب و غذا مانده

 

او سخت خسته، سخت دلتنگ است

ترسیده از صیاد و می‌لرزد

صیاد اما توی این فکر است

آهوی زیبا چند می‌ارزد

 

تو می‌رسی از راه با لبخند

مثل همیشه مهربان هستی

می‌گویی: آهو برّه‌اش تنهاست

صیاد! پایش را چرا بستی؟

 

می‌گویی: آزادی... برو آهو

می‌گویی: آن برّه دلش با توست

امروز می‌دانم که از این پس

باید تو را در هر چه خوبی جُست

شعر: طیبه شامانی