اولين فرار "محمدرضا پهلوی" چند روز پيش از كودتاي آمريكايی 28 مرداد (1332 ش)

زمينه‏هاي كودتاي 28 مرداد 1332 كه از ماه‏ها قبل ايجاد شده بود، باعث گرديد كه شاه نگران حضور خود در ايران باشد و مي‏خواست هنگام كودتا عليه دكتر مصدق در كشور نباشد. در همين ايام توافق انگلستان و آمريكا براي ساقط كردن حكومت مصدق كه قبلاً طرح ريزي شده بود به مرحله اجرا درآمد. شاه در 22 مرداد حكم عزل مصدق و نخست وزيري سرلشكر زاهدي را صادر نمود و خود پس از صدور فرمان، به رامسر عزيمت كرد. در ساعت 2 بامداد فرمانده گارد شاهنشاهي فرمان را به مصدق ابلاغ كرد ولي وي هنگام خروج از منزل بازداشت شد و راديو تهران اين اقدام را كودتا خواند. دراين هنگام شاه و همسرش با يك هواپيما از طريق عراق از ايران خارج شده و به ايتاليا رفت. روزهاي 25 تا 27 مرداد، در سراسر ايران اجتماعات بزرگي تشكيل شد و از دولت لغو نظام سلطنتي درخواست گرديد. تمام اين حوادث به نفع دكتر مصدق پيش مي‏رفت تا اينكه طبق نقشه قبلي، اوضاع از بامداد 28 مرداد تغيير كرد و كودتا شكل گرفت. شاه نيز پس از دريافت خبر سقوط مصدق، در 31 مرداد همان سال به ايران بازگشت.

انتخاب دوباره حضرت آيت‏ اللَّه "سيدعلي خامنه ‏ای" به رياست جمهوري ايران (1364 ش)

پس از شهادت شهيد رجايي و شهيد باهنر در 8 شهريور 1360، به پيشنهاد تعدادي از اعضاي مركزي حزب جمهوري اسلامي و اجازه حضرت امام، آيت ‏اللَّه خامنه‏اي از طرف روحانيت و ساير نهادهاي انقلابي نامزد رياست جمهوري گرديد و با راي عظيم و بي‏نظير مردم، به عنوان سومين رييس جمهوري اسلامي ايران انتخاب شدند. همچنين ايشان در 25 مرداد 1364 و براي دومين بار به دليل لياقت و كارداني، به دستور حضرت امام، كانديداي رياست جمهوري شد و با راي قاطع مردم به اين پست برگزيده شدند. مقام معظم رهبري در طول رياست جمهوري خويش به كشورهايي چون سوريه، ليبي، پاكستان، هند، چين، الجزاير، زيمبابوه، روماني، كره شمالي و آمريكا (براي ايراد نطق تاريخي خويش در اجلاس مجمع عمومي سازمان ملل متحد) سفر كرده و پيام‏رسان انقلاب اسلامي بودند. در نهايت حضرت آيت‏اللَّه خامنه‏اي در سال آخر رياست جمهوري، پس از ارتحال حضرت امام خميني، از طرف مجلس خبرگان رهبري، به رهبري نظام اسلامي انتخاب شدند و تا امروز با عزت و قوت، هدايت جامعه اسلامي را برعهده دارند.

انتخاب پروفسور "حميد مولانا" به رياست انجمن بين ‏المللي تحقيقات ارتباط جمعي (1371 ش)

حمید مولانا در رشته ارتباطات تنها ایرانی با بالاترین درجه آكادمیك این رشته است وسال هاست دررسانه ها و اخبار حوزه ارتباطات ،او را با پیشوند و پسوند پروفسور معرفی می كنند. حمید مولانا این اعتبار آكادمیك را در عمل نیز به دست آورده و نظر جمعی، تأیید قابلیت ها و دیدگاه های نوین او در رشته ارتباطات بوده است. نمونه این به رسمیت شناسی و تأیید جمعی را از مجموعه بزرگداشت ها و مراسم تقدیر و پاسداشت او می توان دید و دریافت كرد.

درگذشت شاعر گرانقدر ايراني "اديب نيشابوري" (1344 ق)

شيخ عبدالجواد اديب نيشابوري، شاعر ايراني در سال 1281 ق در نيشابور به دنيا آمد. در سنين كودكي به علت ابتلا به بيماري آبله، يك چشم او نابينا شد ولي با پشتكار و علاقه‏ي فراوان، به تحصيل و فراگيري علم و دانش پرداخت. اديب، پس از مهارت يافتن در ادبيات عرب وديگر علوم متداول زمان، به مدت بيش از چهل سال در مدارس مشهد به تدريس پرداخت. اديب نيشابوري به تدريج شاعري چيره دست و داراي سبكي مخصوص شد. انتخاب الفاظ مناسب و انسجام تركيبات و معاني دقيق از مزاياي شعر اوست. ديوان اشعار اديب، حاوي اشعار نغز وشيوايي به فارسي و عربي است كه در حدود 6 هزار بيت از آن جمع آوري شده است. وي علاوه بر فنون ادبي، از علوم رياضي، نجوم و فقه و اصول نيز بهره داشت. اديب نيشابوري سرانجام در 63 سالگي در مشهد درگذشت و در حرم مطهر امام رضا(ع) به خاك سپرده شد.

تولد "ناپلئون بُناپارت" پادشاه كشورگشای فرانسه (1769م)

ناپلئون بُناپارت، امپراتور نام‏آور فرانسه در پانزدهم اوت 1769م در جزيره كُرْسْ در جنوب ايتاليا واقع در درياي مديترانه به دنيا آمد. وي در كودكي راهي فرانسه شد و پس از ورود به مدرسه نظام، در خدمت حكومت هيأت مديره انقلاب كبير فرانسه درآمد. ناپلئون در جريان سركوبي قيام اكتبر سال 1795م پاريس به قدري به سردمداران حكومت خوش خدمتي كرد كه به فرماندهي نيروهاي فرانسه در ايتاليا منصوب گرديد. وي در سال‏هاي بعد با پيروزي‏هاي پياپي در برابر دشمنان رژيم جديد و توسعه قلمرو حكومت فرانسه، محبوبيت زيادي در ميان مردم فرانسه به دست آورد كه اين امر زمينه‏ساز به دست گرفتن مقام كنسول اولي فرانسه توسط بُناپارت را فراهم نمود. در اين دوران، ناپلئون هم‏زمان با فتوحات نظامي خود، قانون اساسي جديدي براي فرانسه تدوين كرد و حقوق مدني و مقررات قضايى را كه تامين آزادي‏هاي اساسي را تضمين مي‏كرد، به اجرا گذاشت. با انجام اين اصلاحات، ناپلئون مي‏توانست خود را وارث و دنبال كننده هدف‏هاي انقلاب فرانسه و يا به قول طرفدارانش، ناجي انقلاب بخواند. ولي واقعيت امر اين است كه وي از همان روز اول، در فكر به دست گرفتن قدرت مطلقه بود. او پس از چندي خود را كنسول مادام العمر فرانسه خواند و در سال 1804م تصميم گرفت تا در قالب عنوان امپراتور فرانسه، رژيم سلطنتي موروثي را به فرانسه باز گردانَد. از اين رو در دوم دسامبر آن سال تاج‏گذاري كرد و دوران ده ساله امپراتوري خود را با فتوحات پي‏درپي و گسترش قلمرو امپراتوري خود در سراسر اروپا آغاز نمود. اما حمله ناپلئون به روسيه در سال 1812م پايان اين فتوحات بود. با شكست او در اين لشكركشي، برخي كشورهاي اروپايى از جمله انگلستان، روسيه، پروس، اتريش و سوئد كه از قدرت گرفتن روزافزون ناپلئون واهمه داشتند، با تشكيل اتحادي عليه وي، امپراتوري ناپلئون را به اضمحلال كشانده و او را در بيستم آوريل 1814م به جزيره اِلْبْ در درياي مديترانه تبعيد كردند. با اين حال ده ماه بعد، ناپلئون بار ديگر با تدارك مقدماتي به فرانسه بازگشت و حكومت را در دست گرفت. ولي حكومت دوم ناپلئون نيز بيش از يك‏صد روز به طول نينجاميد و اتحاد جديدي عليه او به سرعت ايجاد گرديد. با شكست دوباره بُناپارت از نيروهاي انگليس، پروس و بلژيك در نبرد واترلو، زندگي سياسي وي نيز پايان يافت و اين بار به جزيره دور افتاده سِنْتْ‏هِلنْ در اقيانوس اطلس تبعيد شد. ناپلئون بُناپارت از سال 1815 تا 1821م به مدت شش سال در اين جزيره به سر برد تا اينكه در پنجم مه 1821م در 52 سالگي درگذشت.