خاندان آلبويه كه به ديالمه و ديلميان نيز معروف بودند، در ايران و عراق حكمراني ميكردند. بنيانگذاران سلسلهي آلبويه، سه برادر به نامهاي علي، حسن و احمد بودند. پادشاهان اين خاندان در زمان حكومت خود، سرزمينهاي بسياري را تصرف كردند و حتي احمد، بغداد را به تصرف خود درآورد. زمامداران آل بويه خدمات ارزندهاي به علم و فرهنگ اسلامي كردند و از نويسندگان و دانشمندانِ زمان خود، تجليل به عمل ميآوردند. آنها به اقامه و احياء مراسم و شعائر دين اسلام و مذهب شيعه اهتمام داشتند. از اين خاندان، آثار بسياري در ايران و عراق بر جاي مانده كه بيمارستان عَضُدي بغداد، از آن جمله است.
لئوناردو داوينچي، هنرمند شهير ايتاليايى در 14 اوت 1452م در روستاي وينچي درنزديك شهر فلورانس ايتاليا به دنيا آمد. وي از آغاز جواني به مطالعه در طبيعت علاقه داشت و پس از چندي به فراگيري هنر نقاشي و مجسمهسازي پرداخت. داوينچي سپس راهي ميلان شد و به خلق آثار هنري و ساختن و اختراع وسايل مكانيكي مشغول شد. او چند سالي نيز در فرانسه زندگي كرد و كارهاي هنري و علمي خود را ادامه داد. داوينچي علاوه بر نقاشي و مجسمهسازي، در رشتههاي رياضي، مهندسي راه و ساختمان، ستارهشناسي، زمينشناسي، كالبدشناسي و هواشناسي استاد بود و اختراعات متعددي در هر زمينه انجام داد. وي در يادداشتهاي روزانه خود طرحهاي جالبي از زير دريايى، تانك جنگي، لباس غواصي، چتر نجات، رطوبتسنج، بالگرد و كيلومتر شمار و... كشيد كه بسياري از آنها، راهنمايى براي ساخت اين وسايل در سالها و قرنهاي بعدي گرديد. با اينكه داوينچي در قرون وسطي زندگي ميكرد، اما اختراعات، اكتشافات و نوآوريهايش، وي را در زمره پيشگامان رُنِسانس قرار داده است. اختراعات و اكتشافات او به قدري زياد است كه باعث حيرت انسان ميگردد. داوينچي در علم و هنر از همعصران خود، دهها و گاهي صدها سال پيش افتاده بود و به جايى رسيد كه با مردم قرن بيستم، فاصله چنداني نداشت. داوينچي هنرمند بزرگي بود كه آثارش را با نبوغ و آيندهنگري ژرفي به وجود ميآورد. از وي آثار بسياري برجاي مانده كه تابلوهاي شام آخر و لبخند ژوكونْدْ (موناليزا) شهرتي جهاني دارند. همچنين ساختمان كليساي جامع ميلان، از آثار برجسته معماري اوست. لئوناردو داوينچي سرانجام در دوم ماه مه 1519م در 67 سالگي درگذشت.