*  30  تیر در گذر تاریخ

* میرزا حسن خان مستوفی الممالک به ریاست وزرائی منصوب شد(1289ش)

* سلطان احمدشاه قاجار که به سن بلوغ قانونی رسیده بود تاجگذاری کرد. (1293ش)
اشاره:
ناصرالملک نائب السلطنه برای هزینه تاجگذاری یکصد هزار لیره از بانک شاهی استقراض نمود.

*  قیام مردم مسلمان ایران به رهبری آیت ‏الله «کاشانی» و به قدرت رسیدن مجدد مصدق (1331ش)
اشاره:
وقتی که دکتر مصدق می‏خواست علاوه بر نخست وزیری، وزارت جنگ را نیز برعهده بگیرد، با مخالفت شاه مواجه شد.
 بنابراین مصدق استعفا داد و شاه هم بلافاصله احمد قوام را مأمور تشکیل کابینه نمود. در این میان آیت‏الله کاشانی که حضور دکتر مصدق را در نخست وزیری مفید می‏دانست با اتخاذ تصمیمی قاطع، بازگشت مصدق به نخست‏وزیری را خواستار شد. آیت‏الله کاشانی تهدید کرد، در صورتی که قوام کنار نرود اعلام جهاد کرده و کفن می‏پوشد و پیشاپیش مردم حرکت خواهد کرد. احمد قوام که مردی وابسته به استعمار و در خدمت دستگاه استبدادی بود، بلافاصله پس از نخست‏وزیری، نغمه شوم جدایی دین از سیاست را سر داد و لبه تیز حملات خود را متوجه رهبری نهضت یعنی آیت الله کاشانی و نیروهای مسلمان کرد.
آیت الله کاشانی با انتشار اعلامیه‏ای به صدور فرمان نخست‏وزیری قوام السلطنه به شدت اعتراض نمود. به این ترتیب وقایع سی‏تیر شکل گرفت و قیام عمومی مردم مسلمان، در شهرهای مختلف ایران آغاز شد.
هرچند این تظاهرات به وسیله عوامل شاه به خاک و خون کشیده شد، اما در نهایت، شاه، عقب‏نشینی کرد و چون در رضایت و تطمیع آیت‏الله کاشانی توفیقی به دست نیاورد، مجبور شد، قوام را برکنار کرده و بار دیگر مصدق را به نخست وزیری مأمور سازد و وزارت جنگ را نیز به او بسپارد. مصدق پس از به دست‏گیری مجدد قدرت، سرلشکر وثوق عامل کشتار مردم بی‏گناه در جریان قیام را به معاونت وزارت جنگ منصوب نمود و چون آیت الله کاشانی به این عمل اعتراض کرد، مصدق در نامه‏ای، از آن روحانی مجاهد خواست تا در امور سیاسی مداخله ننماید. این عمل، پشتیبانی مردم را از مصدق برداشت و دولت مصدق که برای دومین بار در اثر مبارزات پیگیر مردم روی کار آمده بود، بیشتر از سیزده ماه دوام نیاورد و سرانجام با کودتای آمریکایی 28 مرداد سال 1332 شمسی، سرنگون شد.

*حسین همدانیان سرمایه دار معروف و صاحب چند کارخانه در اصفهان توسط بازپرس اعزامی دیوان کیفری بازداشت شد (1353ش)
* درگذشت خطیب شهیر
شیخ «احمد کافی» (1357 ش)
اشاره:
حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ احمد کافی یزدی در سال 1307ش برابر با
 سال 1347 ق در مشهد مقدس به دنیا آمد. وی پس از پایان دروس مقدمات و ادبیات عرب،
 به دلیل شوق و علاقه شدید به منبر، به وعظ و ارشاد مردم پرداخت.
شیخ احمد کافی در حالی که بیش از پانزده سال از عمرش نمی‏گذشت، در شب‏های جمعه برای صدها نفر از زائران امام رضا(ع) با شور و حال خاصی دعای کمیل می‏خواند و فضایی معنوی ایجاد می‏کرد.
 وی در شانزده سالگی برای تکمیل تحصیلات علوم اسلامی به نجف اشرف عزیمت کرد و از محضر آیت الله خویی و آیت الله سید اسدالله مدنی و... استفاده برد. از آن پس برای تبلیغ به اکثر نقاط ایران مسافرت کرد و در همه جا مورد استقبال مردم قرار گرفت.
حجت الاسلام کافی سرانجام در تهران رحل اقامت افکند و به خدمات دینی و انجام وظایف مذهبی همت گماشت. وی، واعظی متدین و خطیبی غیور و در امور دینی، جدّی و بسیار مبارز و مجاهد و در مقابل انحرافات و منکرات و برخورد با تبلیغات مسموم دشمنان دین، مقاوم و محکم بود.
 این خطیب بزرگ، از به میدان آمدن و مبارزه کردن با بی‏دینان هراسی نداشت و تقیه نمی‏کرد. وی در سفرهای متعددی که به مکه و مدینه داشت، بارها، سخنان مهمی ایراد کرده و از حریم ولایت آل محمد، به ویژه امام علی(ع)، در مقابل خفّاشان حقیقت گریز وهابی، دفاع نموده است. در حالی که بردن نام حضرت امام خمینی(ره)، در دوران حکومت رژیم پهلوی جرم محسوب می‏شد، حجت الاسلام کافی در مجامع عمومی از حضرت امام به بزرگی و عظمت یاد می‏کرد.
 سرانجام این محبِّ اهل بیت (ع) چند ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی درسی تیرماه 1357 در 50 سالگی در سانحه‏ای مشکوک دار فانی را وداع گفت و به دیدار معبود شتافت.