* 5   تیر    در گذر  تاریخ

*  رحلت فقیه و فیلسوف بزرگوارآیت ‏الله «میرزا احمد آشتیانی» (1354ش)
اشاره:
آیت‏الله میرزا احمد آشتیانی، فقیه و فیلسوف شیعی، کوچک‏ترین فرزند میرزا حسن مجتهد آشتیانی،
فقیه سرشناس روزگار ناصرالدین شاه و
مظفرالدین شاه قاجار، در حدود سال 1261ش (1300ق) در تهران به دنیا آمد.
وی پس از تحصیل علوم مقدماتی، چندی به درس فقه و اصول پدر خویش حاضر گشت و پس از رحلت او،
در حوزه درس استادان دیگری چون شیخ مسیح طالقانی و سید عبدالکریم لاهیجی حضور یافت.
ایشان همچنین پس از مدتی حکمت مشاء، حکمت متعالیه، عرفان نظری، طب و ریاضیات و نجوم را آموخت و به مقاطع بالای علمی رسید. آیت الله آشتیانی در چهل سالگی رهسپار نجف گشت و افزون بر کسب فیض از
محضر استادانی چون میرزای نائینی و آقاضیاءالدین عراقی، خود نیز مجلس درس فلسفه دایر ساخت.
ایشان پس از اقامت ده ساله در نجف، به ایران
باز گشت و بقیه عمر را در تهران به تدریس فقه و اصول و علوم عقلی، تألیف کتاب و ارشاد مردم گذراند.
این عالم ربانی علاوه بر احاطه بر علوم عقلی و نقلی، در طبِّ قدیم و دانش ریاضی نیز دست داشت و خط را به نیکویی می‏نوشت. وی عارفی خوش خلق، متواضع، سلیم النَّفس، متعبّد و پارسا بود. از میرزا احمد آشتیانی آثار متعددی به جای مانده است که نامه رهبران، لوامِعُ الحقائق، مقالات احمدیه و کلمةُ الطیبَه و نیز بیش از سی حاشیه و
شرح بر اکثر کتب مهم فقه و اصول و فلسفه و حکمت و عرفان، از آن جمله‏اند.
سرانجام این عالم ربانی در 5 تیر ماه 1354 ش
برابر با 15 جمادی الثانی 1395 ق در نود و پنج سالگی
در تهران درگذشت و در صحن حرم حضرت عبدالعظیم(ع) در ری به خاک سپرده شد.
میرزا احمد آشتیانی به هنگام وفات، متصدی مدرسه علمیه مروی، بزرگ‏ترین حوزه علمیه تهران بود.