* مرگ «آغامحمدخان قاجار» اولین پادشاه خونخوار قاجاریه در گرجستان (1176 ش)
اشاره:
آغامحمدخان قاجار فرزند بزرگ محمدحسن خان قاجار قوانلو از اهالی استرآبادِ گرگان در مازندران بود. وی در کودکی پس از جنگی که بین قبیله‏اش با خانِ افشار روی داد مقطوع النسل گردید و پس از دربدری فراوان با اکرام کریم خان زند، به مدت شانزده سال زندگی خوشی داشت.
آغامحمدخان به محض اطلاع از بیماری شدید وکیل الرُّعایا زند، از شیراز گریخت و برای تشکیل حکومت و کسب قدرت، وارد عرصه جنگ و مبارزه شد. وی نیرومندترین رقیب خود یعنی لطفعلی خان زند را به زحمت شکست داد و سرزمین‏های قلمرو ایران را که به علت ضعف حکومت مرکزی، توسط
 حاکمان محلی، اعلام استقلال کرده بودند به تصرف خود درآورد. وی در صدد ایجاد حکومتِ مرکزی مقتدر، از هیچ جنایتی فروگذار نکرد و حتی برادرانش را نیز به قتل رساند.
آغامحمدخان قاجار در طول هفده سال، تمام مدعیان سیاسی خود را از میان برداشت و با قساوتی تمام، منظور خود را عملی ساخت. لشکرکشی‏های آغامحمدخان قاجار به مناطق گوناگون و قتل عام‏های کرمان، تفلیس و دیگر نقاط، اوج سفاکی و بی رحمی او را به
 نمایش گذاشت.
آغامحمدخان پس از گذشت سال‏ها از کسب قدرت، در سال 1174 ش به طور رسمی در تهران تاجگذاری کرد و با اعلام تأسیس سلسله پادشاهی قاجار خود را پادشاه ایران نامید، ولی هنوز مدتی از سلطنت رسمی وی نگذشته بود که طی لشگرکشی جدیدی که به قفقاز و گرجستان داشت توسط دو تن از خدمتکارانش به قتل رسید و زندگی ننگین وی در 63 سالگی به پایان رسید.
 آغامحمدخان قاجار در طی سال‏های حکومت خود، قسمت اعظم خاک ایران را تحت انقیاد و اطاعت خود درآورد. وی مردی سنگدل، خشن و کینه‏توز بود و برای رسیدن به منظور خود از انجام هیچ جنایتی پرهیز نمی‏کرد.
* درگذشت حسن مشحون، موسیقی شناس و نویسنده
(تولد 1285 شمسی)
اشاره:
حسن مشحون در سال 1285 متولد شد.ایشان پس از طی تحصیلات متوسطه ،در سال 1313 از دانشسرای عالی موفق به اخذ درجه لیسانس در رشتۀ تاریخ و جغرافیا شد. وی پس از فعالیت های آموزشی در دبیرستانهای شهرهای همچون تهران و همدان و ... در سا ل1331 به مدت یک سال از سوی دولت به آمریکا اعزام شد و پس از بازگشت به ترتیب در مقامهای ریاست ادارۀ فرهنگ استان مازنداران،
 ریاست ادارۀ محاکمات وزارت فرهنگ و مدیریت کل باستان شناسی کشور به خدمت اشتغال داشت.مرحوم حسن مشحون در سال 1359 چشم از جهان فروبست. قابل ذکر است کتاب» تاریخ موسیقی ایران «تألیف مرحوم حسن محشون ، در دوره سیزدهم کتاب سال جمهوری اسلامی ایران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان کتاب سال برگزیده شد. گروه : علوم انسانی رشته : تاریخ تحصیلات رسمی و حرفه ای : حسن محشون تحصیلات متوسطه را در دبیرستان دارالفنون به پایان رساند. در سال 1313 از دانشسرای عالی موفق به اخذ درجه لیسانس در رشتۀ تاریخ و جغرافیا شد. زمان و علت فوت : مرحوم حسن مشحون در سال 1359 چشم از جهان فروبست. فعالیتهای آموزشی : حسن محشون پس از چند سال فعالیت آموزشی در شیراز، همدان و مشهد مجدداً به تهران آمد و در دبیرستانهای البرز و دارالفنون به تدریس پرداخت. در سا ل1331 به مدت یک سال از سوی دولت به آمریکا اعزام شد و پس از بازگشت به ترتیب در مقامهای ریاست ادارۀ فرهنگ استان مازنداران، ریاست ادارۀ محاکمات وزارت فرهنگ و مدیریت کل باستان شناسی کشور به خدمت اشتغال داشت. وی پس از بازنشستگی در سال 1347،
حدود دو سال در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تدریس تاریخ موسیقی پرداخت. جوائز و نشانها : کتاب» تاریخ موسیقی ایران «تألیف مرحوم حسن محشون ، در دوره سیزدهم کتاب سال جمهوری اسلامی ایران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان کتاب سال برگزیده شد.
چگونگی عرضه آثار : کتاب تاریخ موسیقی ایران حاصل 40 سال تلاش حسن محشون بوده است که پس از فوت ایشان و
«گذشت 20 سال، به اهتمام خانم دکتر کریمی (امیری فیروزکوهی) انتشار یافت.
آثار : 1 تاریخ موسیقی ایران ویژگی اثر : تألیف،این کتاب در دوره سیزدهم کتاب سال جمهوری اسلامی ایران ،از طرف وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی معرفی و برگزیده شده است.آشنایی با کتاب: «تاریخ موسیقی ایران»: تاریخ موسیقی ایران (دو جلد)؛ حسن مشحون؛ تهران: نشر سیمرغ، با همکاری نشر فاخته، 1373. هنر یکی از عوامل مهم ابراز احساسات و بیان زیبایی است که بشر با الهام از طبیعت به آن دست یافت و از زمانی که توانست انفعالات درونی خود را به وسیله صدا نمایش دهد، و وزن را از صداهای منظم و مختلف طبیعت به دست آورد، موسیقی را به وجود آورد.
در ایران که مهد هنرش نامیده اند، موسیقی نیز ریشه ای دیرینه دارد و غرض از نگارش این کتاب، بیان سرگذشت موسیقی ایران در طول تاریخ و شمه ای از چگونگی آن، نیز شرح تحول، تغییرات، عوامل و حوادثی است که در دورانهای گوناگون در ترقی و تنزل و رکود این فن مؤثر افتاده است.
 همچنین ذکر نام و شرح احوال و آثار بزرگانی که با آشنایی عملی و نظری نسبت به موسیقی، با نوآوریها و تصرفات خود در توسعه و تکمیل آن کوشیده اند از دیگر مواردی است که مؤلف کتاب استفاده از مدارک موجود در ارائه آن کوشیده است. مرحوم حسن مشحون چندین سال از عمر خود را صرف تألیف این کتاب کرد که اجل مهلت نداد تا انجام آن را ببیند. پس از مرگ او، کتاب نشیب و فرازهای بسیاری را پیمود تا بالاخره به اهتمام
خانم امیری فیروزکوهی به چاپ رسید

* اولتیماتوم «محمدعلی شاه»
 به مجلس برای تبعید چند تن
 از رهبران مشروطه (1287 ش)
اشاره:
پس از آن که محمدعلی شاه قاجار خود را برای وارد ساختن ضربه نهایی بر پیکر مشروطه آماده ساخت و برای حمله به مجلس تدارک دید، با اولتیماتومی به مجلس شورای ملی، خواستار دستگیری فوری هشت تن از رهبران و سخنوران مشروطه شد. ملک المتکلّمین که از خطبای مشهور بود و به هر مناسبتی در سخنان خود به سرزنش محمدعلی شاه و اقدامات وی می‏پرداخت؛ میرزا جهانگیر خان شیرازی که با انتشار روزنامه صور اسرافیل با شاه در افتاده بود؛ سید محمد رضامساوات که در روزنامه‏اش به محمد علی شاه به شدت انتقاد می‏کرد، سید جمال الدین واعظ نیز که سابقه طولانی در تهییج مردم و ایراد سخنان کوبنده و ضد استبدادی داشت و چند نفر دیگر، از جمله افرادی بودند که محمدعلی شاه خواهان دستگیری و تبعید آنان شده بود.
 به هرحال، مجلس از پذیرفتن اخطار شاه سرباز زد و بدین ترتیب، شاه که بهانه لازم را برای انهدام کامل مجلس و مشروطه به دست آورده بود، دستور تهیه مقدمات انهدام ساختمان مجلس را که نماد آزادی و حکومت مشروطه بود صادر کرد و این ماجرا پنج روز بعد، در دوم تیر 1287 اتفاق افتاد.

* رحلت فقیه برجسته و عالم مجاهد آیت الله «سید احمد خسروشاهی» (1356 ش)
اشاره:
آیت الله سید احمد حسینی خسروشاهی در سال 1291 ش (1330 ق) در تبریز به دنیا آمد. پس از آن که دروس مقدماتی علوم اسلامی را در زادگاه خود فراگرفت، در سال 1314 ش، پدرش به علت مخالفت با ماجرای کشف حجاب و دیگر اقدامات ضد دینی رضاخان پهلوی، به اتفاق عده‏ای از روحانیون مبارز تبریز، به سمنان و سپس به مشهد تبعید شد. سید احمد نیز به مشهد رفت و از محضر استادانی چون حضرات آیات: حاج آقا حسین قمی، میرزا ابوالحسن انگجی و میرزا محمد آیت الله زاده خراسانی استفاده کرد.
 سپس بعد از اقامتی دو ساله در تبریز، راهی قم شد و در درس شیخ عبدالکریم حائری یزدی و استادان دیگر حوزه حضور مستمر یافت وی پس از سالیانی به مدارج عالی علم و کمال و فقاهت دست یافت و خود نیز سال‏ها به تدریس فقه و اصول و کلام و اخلاق پرداخت. آیت الله خسروشاهی سپس به دعوت پدر به تبریز مراجعت نمود و تا آخر عمر، رسالت خود را در آن جا ادامه داد. این فقیه بزرگوار در آغاز قیام امام خمینی(ره) در سال 1342 ش، از جمله علمای مبارزی بود که در تبریز به طرفداری از جنبش اسلامی امام پرداخت و در این راه، بارها توسط عمّال پهلوی در تبریز، دستگیر، زندانی و تبعید شد. آیت الله سید احمد خسروشاهی سرانجام در 28 خرداد 1356 ش برابر با 30 جمادی الثانی 1397 ق در 65 سالگی دارفانی را وداع گفت و برحسب وصیت در صحن مطهر امام رضا(ع) دفن گردید. برخی از آثار علمی و قلمی ایشان بدین قرار است: رسالةُ فی المواعظ، حاشیه بر کتاب تبصره علامه حلی و حاشیه برعروةُ الوثقی و... .

* ثبت مسجد جامع اردبیل
از دوران سلجوقی و ایلخانی
 به شماره 248 در فهرست
آثار ملی ایران
اشاره:
مسجد جامع اردبیل ازمهمترین وقدیمی‌ترین مساجد اسلامی ایران و آذربایجان به شمار می‌رود. دوره ساخت مسجد مربوط به سلجوقیان می‌باشد.
در بدنه مناره مسجد فرمان اوزون
حسن آق قویونلو و کتیبه‌ای که تاریخ ۸۷۸ هجری را دارد و ابعاد آن ۸۰/۹ ‍‍‍‍× ۵۰/۱۲ متر می‌باشد. سازه اصلی مسجد از نوع آجر می‌باشد.

* درگذشت فهیمه رحیمی ، نویسنده و رمان نویس  معاصر  (1392ش)
اشاره:
این نویسنده ایرانی تجریه کار در زمینه خبرنگاری ورزشی و ادبیات کودکان را نیز دارد. نخستین فعالیت ادبی جدی فهیمه رحیمی نوشتن قطعه‌ای ادبی با عنوان «دلم برای پروانه می‌سوزد» در 9 سالگی بود و اولین کتاب خود را با عنوان «بازگشت به خوشبختی» در سال 1369 منتشر کرد. وی 23 عنوان رمان نوشته و منتشر کرده ‌است که بسیاری از آن‌ها بارها تجدید چاپ شده‌اند. البته فعالیت او در راستای ادبیات کودکان هم بود اما رحیمی 23 اثر برای کودکان نوشت اما برای چاپ آن‌ها اقدام نکرد. فهیمه رحیمی در 17 سالگی ازدواج کرده که حاصل آن، یک پسر و یک دختر است.
 اتوبوس، عشق و خرافات، کوچه باغ یادها، برجى در مه، خلوت شب‌هاى تنهایى، روزهاى سرد برفى، خیال تو، عالیه، رز کبود، شیدایى، بانوى جنگل، حرم دل، آریانا، پنجره، بازگشت به خوشبختى، تاوان عشق، پاییز را فراموش کن، ماندانا، زخم‌خوردگان تقدیر، هنگامه، ابلیس کوچک، اشک ستاره و... از جمله آثار فهیمه رحیمى هستند. ایشان صبح
روز 28 خرداد 1391 در بیمارستان مهر تهران در سن 61 سالگی درگذشت.