براساس آيه ﴿ولَقَد كَرَّمنا بَني ءادَمَ وحَمَلنهُم فِي البَرِّ والبَحرِ ورَزَقنهُم مِنَ‏الطَّيِّبتِ وفَضَّلنهُم عَلي كَثيرٍ مِمَّن خَلَقنا تَفضيلا﴾(1) خداي كريم به انسان هم كرامت داده است و هم فضيلت. كرامت، ناظر به شرافت ذاتي شي‏ء است كه ويژه اوست و مقايسه با غير در آن لحاظ نمي‏شود؛ برخلاف تفضيل كه مقايسه با غير، ركن آن است. ذات اقدس الهي افزون بر تكريم انسان، وي را بر بسياري از موجودات برتري داده است، بنابراين مقصود از فضيلت انسان نسبت به بسياري از مخلوقات، اين است كه هر چيزي كه به آنها داده شده، بيشترش به انسان عطا شده است و ممكن است چيزي به انسان داده باشد كه اصلاً اندكي از آن را به حيوان نداده باشد.

1. سوره اسراء، آيه 70.
تفسير انسان به انسان، ص216