شناخت انسان راههاي مختلفي دارد؛ ولي طريق «معرفت انسان به انسان» بهترين است؛ همانند برهان صديقين كه بهترين راه معرفت در خداشناسي است و البته «طريق معرفت انسان به انسان»، آيت برهان صديقين خداست، همان‏گونه كه خود انسان برترين نشانه تكويني و خليفه خداست.
البته برهان صديقين در خداشناسي، انسان‏شناسي و قرآن‏شناسي به معناي اصطلاحي و تحقيقي‏اش براي اثبات اصل هستي است؛ ولي مراد از تشبيه راه شناخت در عرصه‏هاي معرفتي انساني و قرآني به برهان صديقين، بيان اين معناست كه طريق معرفت در آنها خود انسان و نيز خود قرآن است، همان‏گونه كه راه معرفت خدا خود خداست و هيچ شناسنده‏اي بهتر از خود او، وي را نمي‏شناساند.
معرفت انسان به انسان حيطه‏هاي مختلف و به تناسب هر يك، روشهاي گوناگوني دارد. در بحث تبيين هويت و ماهيت انسان، بهترين روش معرفتي بررسي كلام انسان آفرين يا همان روش قرآني است و در بحث تطبيق اين ماهيت معروف قرآني بر خود به منظور شناخت خويشتن و شناسايي متشابهات و محكمات درون و ارجاع متشابهات به محكمات نيز بهترين روش، شكوفا كردن انسان‏شناسي فطري است كه روشي شهودي و حضوري است.

تفسير انسان به انسان، ص127-128 .