مهمترین مساله مغفول مانده در مساله امر به معروف و نهی ازمنكر تعیین حدود آن در نظام ولایی جمهوری اسلامی است. 

نگاهی به تاریخ اسلام نشان می دهد عباسیان گروهی بودند كه به اسم اهل بیت وارد حكومت شدند اما خود آنان اهل منكرات بودند، گرچه نامشان اسلامی بود.
در دوره عباسی امور حسبیه وجود داشت و حكومت كاری به دین نداشت و مردم هم می دانستند كه ظاهر حكومت دینی است اما باطن فاسدی دارد. البته توده عادی مردم به قوانین مربوط عمل می كردند و در درون خودشان هم امر به معروف و نهی از منكر را اجرا می كردند و نسبت به مساله حكومت هم می دانستند، این امر هیچ فایده ای ندارد. پس در حقیقت، تكلیف روشن بود و توده مردم در امر به معروف حدودی داشتند كه حدود حكومتی بود و آنها در آن دخالت نمی كردند چون در آن صورت سر و كارشان با دستگاه عباسی بود. حكومت هم در اموی كه ما تحت عنوان حرام می شناسیم وارد نمی شد.
در دوران معاصر نیز، حكومت پهلوی، كاملا ضد اسلامی بود. در آن دوران امر به معروف یك بخش عمومی مردمی داشت و یك بخش هم مقاومت ضد حكومت طاغوت به این لحاظ، متدینین از رادیو و تلویزیون استفاده نمی كردند یا برخی مغازه داران به افراد بی حجاب جنس نمی فروختند. اما در هر صورت در هر خیابانی مشروب فروشی وجود داشت و كسی هم نمی توانست كاری بكند.
با وقوع انقلاب اسلامی، نظام جمهوری اسلامی همه چیزش امر به معروف است و نهی از منكر و با توجه به حكم این امر، همه می توانند امربه معروف كنند؛ از فرد عادی گرفته تا راس حكومت. بنابراین در چنین نظامی این امر یك نظام می خواهد. اینكه فرد در كجا می تواند به ولی امر مسلمین امر به معروف و نهی از منكر كند كه شئونات حفظ شود؟ یا به رئیس جمهور چگونه می توان امر به معروف و نهی از منكر كرد؟
از طرفی در دستگاه های دولتی این امر را چگونه باید محقق كنند. در درون حكومت امربه معروف گونه باید انجام شود. یك كارمند در اداره چگونه می تواند امر به معروف كند.
آیا امور حسبیه كفایت می كند یا شرایط عوض شده است. نكته بعد در این موضوع، شرایط امر به معروف در میان مردم است. نكته ای كه در اینجا باید درباره امر به معروف مود توجه قرار بگیرد این است كه می گوییم «امر» به معروف نه تذكر دادن و به فرموده امام راحل امر به معروف «قوه آمره» می خواهد.
این قوه آمره چطور محقق می شود؟ آیا مردم این قوه آمره هستند یا حكومت؟ و اگر این وظیفه حكومت است حدود این آمره بودن تا كجاست؟
اگر كسی خلاف كرد كه منجر به جرم شد مردم باید خودشان وارد شوند یا اینكه این وظیفه قوه قضائیه است كه در این زمینه وارد شود. لذا در این امر در 31 سالی كه اصل هشتم قانون اساسی مغفول مانده است مشكلات قانونی در راه امر به معروف و نهی از منكر توسط مردم وجو داشته است. یعنی اگر فردی خلافی را دید باید این را اثبات كند.
اینكه حدود امر به معروف و نهی از منكر در جمهوری اسلامی چیست دولت چه كند، مردم چه كنند و نهادها و ساختارهای حكومتی چه وظیفه ای در این زمینه دارند موضوعی است كه باید بدان پرداخت و حدود آن را مشخص كرد.
 
منبع: خبر آنلاین