يک محقق ايراني دانشگاه برکلي و ژنان بائو از دانشگاه استنفورد در دو تحقيق مجزا موفق شدند با استفاده از فناوري نانو يک پوست مصنوعي فوق حساس ايجاد کند که هزار برابر حساس تر از پوست انسان است و قادر است روباتها را هر چه بيشتر به انسانها شبيه کند.
به گزارش مهر ، علي جاوي دانشمند ايراني دانشگاه برکلي در سال 2006 دکتري خود را در رشته شيمي از دانشگاه استنفورد دريافت کرد و در سال 2006 وارد برکلي شد.
تحقيقات وي بر روي کاربردهاي پيشرفته نانوالکترونيک ، الکترونيک انعطاف پذير، حسگرهاي شيميايي، انتقال الکترون در مقياس نانويي، گردهمايي سلسله مراتبي نانوساختارها و نانوسازه ها متمرکز شده است.
علي جاوي از دانشگاه برکلي و ژنان بائو از دانشگاه استنفورد در دو تحقيق مجزا که نتايج هر دو در مجله علمي «نيچر مواد» منتشر شده موفق شده اند اين پوست مصنوعي را که e-skin نام دارد توسعه دهد.
e-skin که با استفاده از فناوري نانو به دست آمده هزار برابر حساس تر از پوست انسان است. اين پوست مي تواند در آينده در روباتهاي با حساسيت بالا مورد استفاده قرار گيرد و اين روبات ها را هر چه بيشتر به انسان نزديکتر کند.
از ديگر کاربردهاي e-skin استفاده از آن به عنوان روکش پروتزهاي نسل جديد و توسعه فناوري هاي نوين صفحه لمسي است.ماده جديدي که توسط گروه ژنان بائو توسعه داده شده از حسگرهاي نسل جديد فشار تشکيل شده که روي يک لايه بسيار انعطاف پذير پليمري قرار گرفته است.
e-skin تيم تحقيقاتي علي جاوي برپايه يک کريستال نيمه رساناي غيرآلي قرار گرفته است. اين پژوهشگر ايراني نانوسيم هاي سيليکون/ ژرمانيوم را بر روي يک سيلندر قرار داده و سپس اين سيمها را به دور يک نوار زيرلايه پليمري پيچيده و آنها را بر روي يک الگو قرار داده است.
اين دانشمندان برکلي و استنفورد در اين خصوص توضيح دادند:«حسگرهاي ما بسيار حساستر از پوست انسان هستند. يک لايه پوست انسان مي تواند فشاري حدود 1/0 گرم را بر روي يک ميليمتر مربع از سطح تحمل کند. درحالي که حسگرهاي ما هزار برابر حساسترند و مي توانند فشار يک پشه بسيار کوچک به وزن 20 ميليگرم را درک کنند».
اين اولين بار نيست که بر روي پوست مصنوعي کار مي شود. تاکنون بسياري از گروه هاي تحقيقاتي در دنيا بر روي اين فناوري تحقيق کرده اند اما افتخار بزرگ براي کسي است که بتواند حساس ترين و انعطاف پذير پوست ممکن را که از توانايي هاي پوست انسان برخوردار باشد ايجاد کند.
از ساليان قبل در فناوري هاي روباتيک بر روي حسگرهايي که حواس پنجگانه انسان را تقليد مي کنند کار شده و تاکنون در عرصه توسعه حواس بينايي و شنوايي گام هاي بزرگي برداشته شده است. اين درحالي است که کار بر روي حواس لامسه و بويايي بسيار پيچيده تر و دشوارتر است.
اکنون بنظر مي رسد که اين پژوهشگر ايراني و «ژنان بائو» در مبارزه براي توسعه يک فناوري حساس مثل پوست انسان به يک موفقيت دست يافته اند.
اين دو دانشمند توانسته اند با استفاده از متدها و فناوريهاي مختلف و حسگرهاي لمسي فوق حساس اين پوست را ايجاد کنند.
جان بولاند از کالج ترينيتي دوبلين در مجله نيچر در خصوص اين دو تحقيق مجزا نوشته است:«مي توان پوست مصنوعي را به حسگرهاي دما و رطوبت نيز مجهز کرد و يا حتي حسگرهايي ايجاد کرد که حساسيت فوليکول هاي مو را تحريک کنند».
وي افزود:«فضاهاي کاربردي اين فناوري بسيار گسترده تر از پروتزها و روباتيک است به طوري که پوست مصنوعي مي تواند براي درک کردن بهتر دستگاه هاي دقيق در جراحي نيمه باز استفاده شود. همچنين کاربردهاي بالقوه ديگر اين پوست مصنوعي استفاده از آن در فناوري هاي صفحه لمسي است. اين حسگرها هزينه کم و فوق حساس
هستند و بنابراين کاري که علي جاوي و ژنان بائو انجام داده اند مي تواند در توسعه فناوري هاي لمسي فوق حساس يک رويداد بسيار بزرگ باشد».