مهارت هاي اجتماعي و سياسي شامل مهارت در تشخيص خصوصيات گروه، برقراري ارتباط با گروه، مهارت خوب گوش دادن، همدردي و مهارت براي رسيدن به قدرت از راه مسالمت آميز و رقابت سالم است.به گزارش خبرگزاری مهر، تربيت اجتماعي و سياسي فرآيند بسيار پيچيده و دشوار و ابعاد بي شماري برآن مترتب است كه يادگيري مهارت هاي اجتماعي و چگونگي بر قراري ارتباط اصولي با ساير افراد يكي از ابعاد مهم آن است. اين مهارت ها در محيط هاي غير رسمي به طور طبيعي و در محيط هاي رسمي با آموزش و تكيه بر اصول تربيت اجتماعي و يا به كارگيري دانش روان شناسي و علوم تربيتي به كودكان آموخته مي شود.
كسب مهارت هاي اجتماعي از عناصر اساسي تربيت اجتماعي و سياسي است، كه در چند دهه اخير مورد توجه دانشمندان و محققان علوم تربيتي و جامعه شناسي قرار گرفته است. اين مهارت ها استعدادهايي هستند كه جهت بروز رفتارهاي مثبت يا منفي تقويت مي شوند، نه رفتارهايي كه مورد تنبيه قرار گرفته و خاموش مي شوند.
مهارت هاي اجتماعي و سياسي شامل مهارت در تشخيص خصوصيات گروه، برقراري ارتباط با گروه، مهارت خوب گوش دادن، همدردي، مهارت در ارتباط غير كلامي، مهارت در تشخيص احساس ها و كنترل خويش، مهارت كسب آگاهي هاي بيشتر و مهارت براي رسيدن به قدرت از راه مسالمت آميز و رقابت سالم است.
شخصي كه داراي مهارت هاي سياسي و اجتماعي است، مي تواند به انتخاب و نمايش رفتارهاي مناسب در زمان و وضعيت معين دست بزند. به همين دليل نمي توان سمت و سوي آموزش مهارت هاي اجتماعي و سياسي را از زمينه هايي كه رفتار در آن واقع مي شود، جدا كرد. اين واقعيت باعث مي شود كه در آموزش اين مهارت ها بر توانايي فرد براي توجه به زمينه هاي اجتماعي تاكيد كنيم.يعني آن توانايي را در فرد رشد دهيم كه نشانه هايي را كه مبين حالت و وضعيت افراد گروه است به درستي تشخيص و هر يك را درجاي خود قرار دهد.
عوامل تعيين كننده ي مهارت هاي اجتماعي و سياسي را اساسا مي توان شامل دو دسته "شناختي" حل مساله، قدرت تحليل، استنباط و غيره و "رفتاري" توانايي مقابله با حوادث، برنامه ريزي، قدرت سازگاري و غيره دانست، كه نحوه رشد و بازپروري اين مهارت ها مستلزم تلفيقي از عوامل كنترل شناختي، رفتاري و عاطفي است.
"روشي" كه در پرورش اين مهارت به كار مي رود. مخصوصا در دوره كودكي روش "ايفاي نقش" است. اين روش باعث كاهش اضطراب مي شود و به صورت تعيين كننده در رفتارهاي مقابله آميز عمل مي كند. ايفاي نقش، نمايشي است كه فرد در آن چگونگي كنترل رفتار خويش را تجربه مي كند.
آموزش مهارت ها نیازمند اصولی است برخی از آنها عبارتند از :
-رشد مهارت هاي اجتماعي، بخشي از جريان اجتماعي شدن فرد است و هرگونه آموزش بايد بر اساس يافته هاي علم روان شناسي و علوم تربيتي در خصوص تربيت اجتماعي صورت گيرد.
-موضوع آموزش مهارت هاي اجتماعي بايد از محدوده ي كوچك بازپروري اجتماعي كودكان عقب مانده ذهني خارج شده و ساير گروهها ا نيز در بر گيرد.
-آموزش مهارت هاي اجتماعي بايد علاوه بر كودكان نوجوانان،جوانان و بزرگسالان را در بر گيرد.
-هدف اصلي آموزش مهارت هاي اجتماعي مانند آموزش همگاني بايد شكوفايي استعدادها و رشد و توانايي ها و رفتار و شخصيت فرد و "حسن تفاهم اجتماعي" را مد نظر قرار دهد،كه از آن مي توان به سعادت فردي و اجتماعي تعبير كرد.
در نتيجه نياز به آموزش مهارت هاي اجتماعي زماني احساس مي شود،كه مساله يا نقصي پيش آيد. آموزش مهارت هاي اجتماعي در حقيقت كمك به كودك درترك برخي رفتارها و انتخاب رفتارهاي پسنديده تر به جاي آنهاست. اكثر رفتارهاي مشكل كودكان قابل تبديل به رفتارهاي مطلوب هستند.