طفل از طريق مادر با جهان آشنا مي شود و از طريق او راه زندگي فردی و اجتماعی را می آموزد و مادر نخستين فرد مورد توجه كودك است که اطلاعات و روش و سبک زندگی را از او می گیرد.
به گزارش خبرگزاری مهر، كودك در حالی به دنيا مي آيد كه نسبت به اين جهان غريب و زنداني ذهن خويش است، در دنيايي محدود و بسته زندگي مي كند، تنها چشم به آشناي خود يعني مادر دارد. از راه نگاه، از طريق شنيدن، لمس كردن به شناختن و مقايسه كردن مي پردازد و به كمك مادر ذهنش از زندان و محدويت نجات پيدا مي كند. كودك دائم در حال ياد گرفتن است و سعي دارد اطلاعات را از گوشه و كنار جهان جمع آوري كند. شك نيست كه نخست از محيط اطراف خود شروع مي كند و از نخستين فرد نزديك خود يعني مادر در اين امر كمك مي گيرد.

كودك تشنه شناختن دنياي پيرامون خويش است و دائم در تلاش وكنجكاوي براي كسب اطلاعات است و اين امر براي آينده او ضروري است. كودك بايد بتواند مسائل دنياي اطراف خود را بشناسد و در راهي مناسب شئون حياتي خود گام بردارد. بر اساس تحقيقات، آن صفات و ملكاتي بيشتر در كودك راسخ مي شود و پايدار مي ماند كه در ماههاي اول زندگي و حدود تا سه سالگي از مادر كسب شده باشد.

معمولا طفل از طريق مادر با فرهنگ جامعه آشنا مي شود و از طريق او راه زندگي وفلسفه اجتما عي جامعه در مي يابد. مادر نخستين فرد مورد توجه كودك است هر گونه اطلاعات از شستشوي دست وصورت تا راه و رسم رفتار، از خداشناسي تا شناخت اصول و فروع از طريق او به كودك منتقل مي شود. مادر كسي است كه جهان اطراف و پديده هاي آن را براي كودك توجيه مي كند و آنچه در اطراف اوست براي او معرفي مي نمايد. وضع جامعه را براي او تبيين مي كند، افكار و عقايد او طرز فكر اقتصادي و اجتما عي او، آداب ورسوم، ايده آلها و آرزوهاي او را رنگ و جهت مي دهد. وضع تربيت او جنبه ديني و اخلاقي او، جنبه هنري او وابسته به مادر است.

اين اشتباه است كه مادر فكر كند تربيت فرهنگي كودك منحصرا توسط اجتماع است. البته اين سخن غلطي نيست كه مدرسه نقش مهمي در انتقال ميراث فرهنگي به كودك دارد، ولي نقش مادر در اين زمينه اساسي است، به خصوص آن قسمت از فرهنگ كه به صورت عادات و رفتار به كودك منتقل مي شود.

آنچه كه مادر بايد ومي تواند به كودك بياموزد بسيار و پردامنه است که مواردی چون آشنايي با جهان، درك روابط بين اشيا، آشنايي با وظايف، اداره امور، قانون ومقررات اجتماعي، مفهوم زمان ومكان از ماه وسال و هفته و روز و دنياي كميت ها، مكان جغرافيايي، فقر و ثروت، بيماري، مرگ و نقش زن و مرد را شامل می شود.

در آشنا كردن طفل به جهان خارج از زمينه پرسش هم مي توان استفاده کرد. كودك درباره امري كه مورد لزوم است سوالي مطرح نكند اين با والدين و مادر است كه به گونه اي اين سوالات را در ذهن او مطرح كند و او را تشويق به فراگيري آن نمايد. جاي بحث نيست كه مادر نمي تواند به همه سوالات طفل جواب دهد، ولي رهاكردن او درست نيست. عشق به فراگيري را در كودك نبايد از بين برد بلكه هميشه روح تفكر علمي را بايد در او زنده نگاهداشت. اگر به سوالات كودك جواب ندهيم و او را دلسرد كنيم او ديگر نخواهد پرسيد، ولي ممكن است او آرام نگيرد. اطلاعات مورد نظر را به نحوي از ديگران بدست آورد و اين بايد با آموزش همراه باشد منظور اين است كه طفره رفتن از سوال و سركوب كردن آن سزاوار نيست.

هنگامي بايد مطلبي را به كودك آموخت كه در او زمينه آمادگي بوجود آمده باشد و شرايط تعليمي براي او فراهم باشد. منظور اين است كه آموزش همزمان و همگام با رشد باشد. راه تربيت هميشه از راه بوسه و ابراز احساسات و گذشت ونرمي نيست، در برخي موارد لازم است كه از طريق روش های تربيتي و حتي تحميل اطلاعات او را با مسائل ومشكلات موجود آشنا نمود.