كودكان با توجه به اینکه تجربه كمی در زندگی دارند نمی توانند درک کنند که وضعيت غیرعادي و تنشها موقتی هستند، به همین دلیل در روایدادهای ناراحت کننده بيشتر از بزرگسالان دچار سردرگمي و فشار روانی شوند.به گزارش خبرگزاری مهر، كودكان نیز تقریبا مانند افراد بزرگسال از فشار رواني و هيجانهاي ناراحت كننده رنج مي برند. كودكاني كه ناگهان علاقه و توجه خود را به فعاليتهايي كه قبلا آنان را جذب خود مي كرده از دست مي دهند يا آنكه به نظر مي رسد در وضع ثابتي باقي مانده اند وهيچگونه پيشرفتي نمي كنند، ممكن است به موقعيت ها و رويدادهايي واكنش نشان مي دهند كه قبول كردن آنها برايشان مشكل است.

برخلاف اعتقاد عموم، فشار رواني چيزي نيست كه فقط بزرگسالان از آن رنج ببرند. حتي كساني كه با كودكان سروكار دارند نيز ممكن است اين تصور اشتباه را داشته باشند و معمولا فشار رواني را به عنوان پيامدي در ارتباط با رويدادهایي مانند طلاق، بيكاري، مشكلات كار و ناسازگاري زناشويي ببینند، اما واقعیت این است که کودکان نیز از هیجانات منفی تاثیر می پذیرند.

نشانه هاي فشار رواني و غمگيني در كودكان

شايد به سختي بتوان تشخيص داد كه كودك مشكل دارد، مخصوصا اگر در مراحل ابتدايي باشد كودكان مانند خود ما خلق وخويي متفاوت دارند.همچنين روزهاي خوب وبد دارند، از مردم دور و به آنان نزديك مي شوند، وبنا به دليلي واضح، بهتر يا بدتر مي خوابند. با وجود اين، اگرعلايم واقعي آنان را ناديده بگيريم، ممكن است بعدها با پيامدهاي جدي تري روبه رو شويم. ما بايد بتوانيم زماني كه فرزندمان چه در خردسالي و چه در زمان كه بزرگ مي شود شروع به اوقات تلخي مي كند علتش را تشخيص دهيم.

بعضي از شايع ترين علائم فشار روانی عبارتند از:
- خلق غمگين و ناخرسند كه به مدت بيش از دو يا سه روز ادامه مي يابد.
- گوشه گيري، عدم تمايل به فعاليت هاي عادي روزانه، يا بيش از اندازه غرق در تلويزيون يا بازي هاي كامپيوتري شدن.
- داشتن الگوهاي متفاوتي در زمينه خواب راه رفتن درخواب يا به سختي به بستررفتن، تظاهر به خستگي، بي هيچ دليل ظاهري.
- داشتن الگوهاي متفاوت براي خوردن و آشاميدن، دل درد، احساس بيماري، از دست دادن اشتها ونياز به آشاميدن بيشتر براي رفع عطش سيراب نشدني خود.
- بي ميلي و امتناع از رفتن به مدرسه، لباس پوشيدن با بي حوصلگي و ميل به بازگشت سريع به خانه پس از پايان مدرسه.
- خيس كردن رختخواب، ناخن جويدن و انگشت مكيدن.
- نشان دادن عدم همكاري بيشتر وپرخاشگري در خانه و مدرسه، از جمله از بدرفتاري بدني و كلامي با والدين و خواهر وبرادر.
- درد وناراحتي خيالي در اندام ها يا سر وگردن، براثر تنش.
- وابستگي و چسبيدن زياد به كسي .
- مشكل داشتن در تمركز، بي توجه شدن و به آساني از دست دادن تمركز.
- پناه بردن به خيال پردازی و اعتقاد داشتن به جهاني كه آنها در آن همه چيز را تحت كنترل دارند.
- بروز دادن عزت نفس ناچيز، انتقاد از خود، افكار يا رفتار حاكي از تمايل به خودكشي، يا تلاش براي كمال گرايي نابجا.

كودكان وقتي مرگ يكي از اعضاي خانواده، طلاق والدین، از دست دادن دوستان يا درگير شدن با آنان، غيبت كوتاه يا بلندمدت پدر يا مادر، تغيير مدرسه يا خانه، امتحان، فشارهاي والدين و رويدادهاي مشابه را تجربه مي كنند به فشار رواني دچار مي شوند.