جام جم آنلاين: باور اين كه حاشيه‌هاي هميشگي فوتبال به واليبال رسيده براي اهالي اين رشته قابل هضم نيست. اين روزها همه در انتظار اتفاق‌هاي عجيب و غريب در ليگ برتر هستند. از بي‌احترامي و حاشيه‌سازي سكوها گرفته تا جنجال‌هاي بازيكنان داخل زمين.
اين چيزي نبود كه در واليبال سابقه داشته باشد، ولي كم‌كم به يك عادت تبديل مي‌شود؛ يك عادت بد. به نظر مي‌رسد اتفاقي كه در شروع دور برگشت هنگام بازي شهرداري اروميه و ميزان مشهد رخ داد جرقه‌اي بزرگ در اين راه بود. اتفاقي كه يك هفته بعد تكرار شد و بازي نماينده اروميه با آمل را به تعطيلي كشاند.
در بندرعباس، گنبد و بسياري شهرهاي ديگر هم از اين اتفاق‌ها به چشم مي‌خورد. حتي بازيكنان هم بي‌توجه به احترام‌هاي هميشگي كه در واليبال وجود داشته به يكديگر مي‌تازند و از اين سنت‌شكني ابايي ندارند. خيلي‌ها اتفاق‌هاي اخير را يك هشدار بزرگ براي واليبال مي‌دانند.
اين‌طور استنباط مي‌شود كه واليبال در مسير فوتبال گام بر‌مي‌دارد. دستمزدهاي چند‌صد ميليوني در اين رشته جاي مستحكمي پيدا كرده و توهين‌ها، بي‌احترامي‌ها و بي‌تعصبي‌ها آرام‌آرام در اين رشته ريشه دوانده است.
جبار قوچان نژاد سرمربي تيم ميزان مشهد كه در نيم فصل اول نتايج دور از انتظاري را با تيمش كسب كرده بود، در گفت‌وگو با ما به طور مفصل در رابطه با اين موارد صحبت كرده است.
به نظر مي‌رسد شما از تصميم‌هايي كه در فدراسيون واليبال و سازمان ليگ در خصوص حاشيه‌هاي اخير گرفته مي‌شود، دلخور هستيد و معتقديد بين تيم‌ها تبعيض قائل هستند؟
نه، منظور من اين نبود. من از طرفداران واليبال اروميه گله‌مند هستم. در همه جاي ايران اين اتفاق‌ها وجود دارد. اين يك نوع كم‌لطفي به ورزش است و نبايد اين‌طور باشد. از فدراسيون خواستم شدت عمل بيشتري در اين باره به خرج بدهد تا مثل فوتبال دچار مسائل حاشيه‌اي نشويم. يك بحث ديگر هم هست كه به مبلغ قراداد بازيكنان ربط پيدا مي‌كند. داريم به سرنوشت فوتبال دچار مي‌شويم. فحاشي‌ها در استاديوم‌ها زياد شده. در فوتبال، فضا بزرگ است و كمتر مورد توجه قرار مي‌گيرد يا شايد هم تازگي ندارد، ولي در يك سالن خيلي وحشتناك است. مثل آوار اين اتفاق‌ها روي سر ما مي‌ريزد.
اما مي‌گويند در سالن شما در مشهد هم اين اتفاق‌ها رقم مي‌خورد؟
بله، در سالن مهران هم مسائل حاشيه‌اي داريم، ولي نه به اين شكل. اصلا اجازه فحاشي يا توهين نمي‌دهيم. خودمان بعضي مواقع از تماشاچي‌ها مي‌خواهيم كه جو بدهند، ولي اين ربطي به توهين يا بي‌احترامي ندارد. اصلا از فحاشي خبري نيست و جلوي هر بي‌احترامي را مي‌گيريم. ممكن است همان بازيكن يا مربي سال بعد بيايد و براي تيم مشهد بازي كند. اصلا غير از اين چرا بايد توهين كنيم؟ مگر اين راه شكست‌دادن حريفان است؟ وقتي بزرگ واليبال ايران ـ آقاي كارگرپيشه ـ در سالن نشسته چطور اجازه مي‌دهند تماشاچي‌ها يكسره فقط توهين كنند؟ البته يكي از مضرات مربي خارجي همين است ديگر. مربي اروميه كه نمي‌داند تماشاچي‌ها دارند چه كاري انجام مي‌دهند! آن روز ما از نظر اعتماد به نفس و روحي در وضع خيلي خوبي قرار داشتيم، ولي آنها مستقيم ناموس بازيكنان را هدف قرار دادند. اين رسم جوانمردي است؟
چرا ناظر بازي برخورد نكرد؟
اصلا همه حرف من همين است. چرا ناظر مسابقه‌ها تحمل كرد؟ آقاي اكرمي داور مسابقه چقدر ناسزا شنيد؟ آنها گيم‌هاي اول و دوم را با همين حربه بردند، ولي گيم سوم بود كه به بچه‌ها گفتم همه فحش‌ها مال من! شما براي شخصيت و هويت خودتان بجنگيد كه ديديم باران سنگ و پيچ و مهره شروع شد. حتي من اشيا را به دوربين‌هاي تلويزيوني نشان دادم كه ديدم كل سالن به من توهين مي‌كردند. در ست پنجم هم كه 4 بر يك از ميزبان پيش بوديم، ولي آن شرايط را پيش آوردند تا بازنده شويم. حتي توپي كه نيم متر بيرون از زمين بود داور خط داخل اعلام كرد. باور كنيد جوي كه آن روز راه افتاد، جوري بود كه ما اگر برنده مي‌شديم شايد كشته هم مي‌داديم!
واليبال چرا به اين سمت كشانده شد؟
بردن به هر طريقي را برخي مي‌خواهند. ما تا حالا چنين چيزي نديده بودم. يك بخش از اين اتفاق‌ها به تماشاچي برمي‌گردد، ولي بازيكن‌ها وقتي داخل زمين به يكديگر توهين مي‌كنند و خودشان عامل تحريك تماشاچي‌ها مي‌شوند ديگر چه بگوييم؟
به نظر مي‌رسد اين موضوع در حال تبديل‌شدن به يك اپيدمي است. هر هفته يك اتفاق را بايد از ليگ واليبال منتظر بود؟
اين اتفاق‌ها از دو نظر قابل بررسي است؛ هم فني و هم رواني. من مثالي مي‌زنم. همان بازي با اروميه كه آن اتفاق‌ها رخ داد، باعث شد بچه‌ها شام نخورند و اصلا نخوابند. ما 24 ساعت معطل شديم تا به مشهد برگرديم. خستگي جسماني داشتيم كه از نظر روحي هم داغان شديم. حاصل آن باخت خانگي ما در بازي بعدي بود. در همان بازي ديديم يك تماشاچي پارچه بزرگي نوشته بود عليه بازيكنان اروميه و به سالن آورد كه جلوي آن را گرفتم. منظورم اين است كه اينها باعث مي‌شود تماشاچي ساير شهرها تحريك شوند.
چه كار كنيم اين اتفاق‌ها رخ ندهند؟
من به شما گفتم كه بايد برخورد شديد كرد. اگر مي‌خواهيم ريشه‌كن كنيم بايد از همين حالا جلوي اين اتفاق‌ها را بگيريم. ما در فرهنگسازي خيلي مشكل داريم. فقط اسم باشگاه‌هاي خودمان را گذاشته‌ايم «فرهنگي ـ ورزشي!»
پيشنهاد شما فقط جريمه است؟
به هرحال بايد با بداخلاقي‌ها برخورد جدي كنيم. درست مثل جريمه راهنمايي و رانندگي در اروپا. فكر مي‌كنيد اروپايي‌ها خيلي با فرهنگ‌تر هستند؟ نه اصلا اين‌طور نيست، ولي جريمه‌هاي سنگين باعث شده تا به اين سمت كشيده شوند. داور ممكن است اشتباه كند، ولي حق نداريم او را مورد اهانت قرار دهيم. پارسال در يك بازي، يك تماشاچي ما بطري آب پرتاب كرد كه ما را محروم كردند. در بازي بعد كه تماشاچي نداشتيم، فهميديم چقدر حضور آنها يك اهرم فشار روي حريفان است و براي همين است كه به بازيكنانم اجازه نمي‌دهم به تماشاچي يا بازيكن حريف بي‌احترامي كنند. بازيكنان بدانند اگر مرد هستند بايد در ميدان عمل خود را نشان بدهند.
به نظر شما رقم‌هاي شگفت‌انگيز قرارداد‌ها هم در اخلاق بازيكنان تاثير گذاشته است؟
مطمئن باشيد كه اين‌طور است. بازيكن مي‌گويد من حرفه‌اي هستم، ولي بايد حد و اندازه‌هايش را بداند. نبايد اين پول‌ها را به آنها بدهند. مگر يك كارمند يا كارگر چقدر مي‌گيرد؟ اصلا آنها كه تحصيلات عاليه دارند چقدر مي‌گيرند؟ همه درآمد آنها در طول 30 سال كه بازنشسته شوند هم به اندازه قرارداد يك فصل بازيكن‌ها نمي‌شود. امسال همه جا صحبت از 500 ميليون و 600 ميليون تومان بود. نمي‌دانم واليبال به كجا مي‌خواهد برود؟
قبول داريد اگر سقف قرارداد تعيين كنند مثل فوتبال اوضاع بدتر مي‌شود؟
اصلا با سقف قرارداد موافق نيستم، اما بايد فرهنگسازي كنيم. مقصر خود باشگاه‌ها هستند. آنها بايد جلوي اين كار را بگيرند. ما خودمان قوانيني در باشگاه داريم. يك بازيكن وقتي كارت زرد مي‌گيرد در باشگاه هم به او كارت زرد مي‌دهند و جريمه مي‌كنند. بايد اين مسائل در باشگاه‌ها حل شود.
جداي اين مسائل، ليگ امسال را چطور مي‌بينيد؟
امسال ليگ خيلي سخت شده و بازي‌ها خيلي هيجان دارد. تعداد تيم‌ها كم شده و بازيكنان هم پخش شده‌اند. كيفيت كار خيلي بالا رفته. اصلا نمي‌توانيد بازي‌ها را پيش‌بيني كنيد. ما خودمان از نظر هزينه شايد يك‌چهارم بعضي تيم‌ها نباشيم. بازيكن ملي‌پوش و ستاره هم نداريم، ولي انگيزه‌هايمان زياد است. امسال ليگ، ليگ بااراده‌هاست. هر كسي با اراده بيشتري بازي كند نتيجه مي‌گيرد. خودمان هم اگر جزو هشت تيم بشويم راضي هستيم.
شما هم با اين نظر كه خارجي‌ها كيفيت كار را بالا برده‌اند، موافقيد؟
بله، به نسبت پولي كه مي‌گيرند بازيكنان خوبي در اختيار تيم‌ها قرار گرفته‌اند. البته به نظرم فدراسيون بايد كاري كند كه فقط تيم‌هاي متمول نتوانند خارجي بخرند.
علي رضايي - جام‌جم