جام جم آنلاين: عرق پا به تنهايي بوي چندان نامطبوعي ندارد؛ مشكل وقتي است كه باكتري‌ها و قارچ‌هاي روي پوست پا شروع به شنا در حوضچه طبيعي حاصل از عرق كرده، براي ايجاد واكنش‌هاي شيميايي به يكديگر بفرما مي‌زنند.
افرادي كه اين حوضچه‌هاي طبيعي را در پاهاي خود فراهم مي‌آورند، معمولا خود متوجه بوي آن نمي‌شوند و درد با درمان اينجاست!.
ديگران در محذوريت‌هاي ادبي، تعارفي و... به جاي تذكر و يادآوري، آدم را بي‌مبالات و كثيف دانسته، به مرورِ نسبت‌هاي موجود در شجره افراد در ذهنشان روي مي‌آورند! براي حفظ آبروي خود و شجره خود به انجام اين اعمال و مناسك روي آوريد:
پوشيدن جوراب نخي، عرق و ورق مرده پوست را، همراه با باكتري و قارچ يكجا جذب مي‌كند و تا حدودي مانع نشر بو مي‌شود.
به محض دست دادن فرصت، پاهايتان را با آب خنك و صابون بشوييد. آب خالي بي‌فايده است، زيرا استخر و جكوزي بهتري براي شناي باكتري‌ها فراهم مي‌آورد اما صابون اگر معمولي باشد، كافي است.
هنگام شست‌وشو، لاي انگشتان پا را نيز با آب و صابون بشوييد. پس از شست‌وشو، حتما پاها و بويژه لاي انگشتانتان را خشك كنيد. از پوشيدن كفش در حال خيسي پا پرهيز كنيد.
اين كار سبب تسريع و تشديد بو مي‌شود. كفش‌هاي مناسب بپوشيد. كفش‌هاي كتاني و ساخته شده از چرم طبيعي به سبب انتقال بهتر هوا، براي جلوگيري از تعرق پا و تشديد بو بهتر است.
كفش‌هايي از جنس پلاستيك و لاستيك نيز به سبب نگه داشتن حرارت و افزايش تعريق، از بدترين كفش‌ها محسوب مي‌شود. دو يا سه بار در هفته كفي كفشتان را درآوريد و پس از شست‌وشو، آن را در معرض هوا و آفتاب قرار دهيد. اگر كفي را با جنس موكت تعويض كنيد، بهتر است.
از پودرهاي رفع بوي پا استفاده كنيد كه انواع آن در بازار موجود است. پودر زاج نيز خاصيت بوگير دارد. اسپري‌هاي ضدعرق و ضدعفوني‌كننده نيز مناسب است.
در صورت در دسترس نبودن هيچ يك از اينها، هر شب كمي جوش شيرين را درون كفش خود بپاشيد. وجدان داشته باشيد و از درآوردن كفش‌هايتان در محلي كه ديگران حضور دارند، مثل دفتر، اداره، خودروهاي مسافربر و... خودداري كنيد!(جام جم)