قبيله «پيراها» در آمازون برزيل، شامل گروهي حدود 700 نفر است که در شرايط شبه کوچ‌نشيني در دهکده‌هاي کوچکي متشکل از 10 تا 15 نفر بزرگسال در طول رودخانه مايسي از شاخه‌هاي آمازون زندگي مي‌کنند.
بيشتر افراد هنگامي که کودک هستند، شمردن را مي‌آموزند؛ اما شگفتي‌آور آن است که همه زبان‌ها، واژه‌هايي براي شمارگان ندارند.

به گزارش ايسنا،‌ مقاله‌اي که به تازگي در مجله علمي «علوم شناختي» انتشار يافته است، نشان مي‌دهد که برخي زبان‌ها، فاقد واژه‌هايي براي شمارش بوده و در نتيجه افرادي که در اين فرهنگ‌ها زندگي مي‌کنند، براي انجام کارهاي شمارشي يا کمّي رايج دچار مشکل هستند؛ اين يافته‌ها ديدگاه‌هاي تازه‌اي را درباره چگونگي کسب دانش، درک و استدلال توسط انسان فراهم مي‌آورد.

قبيله «پيراها» در آمازون برزيل، شامل گروهي حدود 700 نفر است که در شرايط شبه کوچ‌نشيني در دهکده‌هاي کوچکي متشکل از 10 تا 15 نفر بزرگسال در طول رودخانه مايسي از شاخه‌هاي آمازون زندگي مي‌کنند.

«کلب اورت»، متخصص زبان‌شناسي انسان‌شناختي از دانشگاه ميامي مي‌گويد: پيراهايي‌ها نمي‌توانند اندازه‌هاي دقيق را بيان کنند؛ چرا که زبان آنها تنها سه واژه مبهم براي بيان کميت دارد؛ «Hَoi» به معناي «اندازه يا ميزان کم»، «Hoi» به معناي «به نسبت، ميزان بيشتري» و «baàgiso» نمايانگر «سبب جمع شدن يا بسيار».

زبان‌شناسي، زبان‌هايي را که فاقد واژه‌هاي معيني براي شمارگان است با عنوان زبان‌هاي غيرعددي مي‌شناسد.

«اورت»، استاديار بخش مردم‌شناسي از کالج هنرها و علوم دانشگاه ميامي مي‌افزايد: پيراهايي‌ها گروه فوق‌العاده جالبي هستند، زيرا که شايد فقط يک يا دو گروه در همه دنيا باشد که به راستي غيرعددي است. اين ممکن است يکي از موارد بسيار افراطي زبان باشد که به راستي چگونگي انديشيدن افراد را محدود مي‌كند.

مطالعه وي با عنوان «شناخت کميت در ميان سخنگويان به يک زبان غيرعددي»، نشان مي‌دهد که واژه‌هاي شمارگاني ابزارهاي اساسي براي تفکر بوده که براي حل حتي ساده‌ترين مشکلات کمّي، مانند تناظر يک به يک، مورد نياز است.