مشكلي كه به اين زودي حل نمي‌شود
تغييرات آب و هوايي
جام جم آنلاين: اجلاس جهاني آب و هواي سازمان ملل متحد در شرايطي ديروز در دوربان آفريقاي جنوبي آغاز به كار كرد كه 190كشور شركت‌كننده در آن، از همين ابتدا به دو گروه موافق و مخالف روند كاهش گازهاي گلخانه‌اي تقسيم شده‌اند و به نظر هم نمي‌رسد در طول دو هفته برگزاري اين اجلاس، توافق نظري در ميان اين دو گروه حاصل شود.
اجلاس دوربان به منظور پيدا كردن جايگزيني براي پيمان كيوتو ـ كه دوره اجرايي آن سال آينده به پايان مي‌رسد ـ و با هدف كاهش توليد گازهاي گلخانه‌اي براي كنترل روند گرم‌شدن زمين برگزار شده است.
البته آن طور كه به نظر مي‌رسد در نهايت نبايد از آن راه‌حلي اساسي را انتظار داشت چرا كه كشورهاي كوچك در حال توسعه كه بيشتر در معرض خطرات گرم شدن زمين هستند، خواهان برطرف شدن موانع موجود بر سر راه امضاي توافق‌نامه جديد كاهش گازهاي گلخانه‌اي و از سرگيري فوري مذاكرات هستند.
مالديو به نمايندگي از اين كشورها خواهان كاهش سريع تر توليد گازهاي گلخانه‌اي در كشورهاي صنعتي است ولي در نقطه مقابل چند كشور بزرگ صنعتي در پي عقب انداختن مذاكرات بين‌المللي درباره توافق‌نامه جديد جهاني در اين رابطه هستند.
سردسته اين كشورها ايالات متحده آمريكا، ژاپن، كانادا و روسيه هستند كه نمي‌خواهند چنين توافقي زودتر از سال ۲۰۱۵ اجرايي شود.
كشورهاي مختلف در شرايطي هر كدام بنا بر مصلحت خود با اين توافق‌نامه برخورد مي‌كنند كه سال‌هاست زنگ خطر عواقب ناشي از توليد اين گازها در اقصي نقاط جهان به صدا درآمده و به موازات گسترش مخاطرات، بارها و بارها سازمان ملل متحد درباره تهديد تغييرات آب و هوايي براي امنيت جهان در آينده هشدار داده است.
همين موضوع باعث شده تا دبيركل سازمان ملل موضوع تغيير آب و هوا را نيازمند واكنشي فوري بداند و در عين حال تاكيد كند موضوع تغيير آب و هوا تنها موضوعي محيط زيستي نيست بلكه مساله‌اي است كه عوارض اجتماعي و اقتصادي جدي را هم به دنبال دارد.
بان كي مون، خواهان فعاليت قطعي بين‌المللي براي رسيدگي به اين موضوع شده و در عين حال معتقد است تغييرات نظام آب و هوا ،حقيقتي انكارناپذير است كه متاسفانه به دليل فعاليت‌هاي انساني در حال وقوع است.
معناي درخواست «بان كي مون» اين است كه در واقع براي رسيدگي به موضوع تغيير آب و هوا نياز به انجام اقدام مشترك در مقياس جهاني است و با وجودي كه گفته مي‌شود براي رسيدگي به اين بحران قريب‌الوقوع، انتخاب‌هاي فراواني از نظر استفاده از علوم و فناوري‌هاي مختلف وجود دارد ولي براي بهره‌برداري از آنها به اراده و خواست سياسي مشترك نياز است.
از جمله اين‌كه كشورهاي توسعه‌يافته براي كاهش انتشار گازهاي گلخانه‌اي و تشويق استفاده بهينه از انرژي مي‌توانند اقدامات گسترده‌اي انجام دهند.
اين كشورها همچنين مي‌توانند از توسعه پاك در اقتصادهاي به سرعت در حال رشد و از تدابير و برنامه‌هاي كشور‌هايي كه با بزرگ‌ترين دشواري‌ها بر اثر تغيير آب و هوا مواجه هستند براي سازگاري با آن حمايت به عمل آورند.
در اين ميان كشورهاي در حال توسعه هم لازم است همزمان با ادامه و حفظ برنامه رشد اجتماعي ـ اقتصادي و ريشه‌كني فقر، در امر رسيدگي به مساله تغيير آب و هوا مشاركت بيشتري داشته باشند.
بهاره صفوي -