شهادت روحاني مجاهد، آيت ‏اللَّه "حسين غفاري" در زندان رژيم پهلوي (1353ش)

آيت‏اللَّه شيخ حسين غفاري در سال 1295 ش برابر با 1335 ق در آذرشهر تبريز متولد گرديد. وي در ابتدا در كنار تحصيل، كار مي‏كرد و زندگي فقيرانه‏اي داشت. ايشان پس از مدتي تصميم گرفت براي بهره‏گيري از استادان حوزه علميه قم راهي اين شهر گردد. از اين رو، وارد حوزه علميه قم شد و از محضر استاداني چون محمدفيض قمي، سيدمحمدتقي خوانساري، سيد شهاب الدين مرعشي نجفي، علامه طباطبايي، سيد احمد خوانساري، سيد حسين بروجردي و امام خميني(ره) بهره‏هاي وافر يافت و به درجات بالاي علمي رسيد. اين روحاني والامقام كه در كمال سادگي و قناعت زندگي مي‏كرد، به خاطر ظلم و ستم رژيم وابسته پهلوي، با انتشار مجله و تأليف كتب متعدد، به مبارزه با رژيم شاه پرداخت. وي در كنار عالمان مجاهدي همچون عبدالرحيم رباني شيرازي، سيد محمود طالقاني، سيد محمدعلي قاضي طباطبايي، سيد اسداللَّه مدني، علي قدوسي و مرتضي مطهري و... مبارزات خود را ادامه داد و تهديدات رژيم، هراسي به دل او نيافكند. ايشان همچنين با سخنراني‏هاي متعدد، مظالم و مفاسد رژيم شاه را افشا كرد. آيت‏اللَّه غفاري در جريان نهضت مقدس امام خميني(ره) بارها به زندان افتاد و شكنجه‏هاي سختي را متحمل شد. مزدوران پهلوي براي در هم شكستن اراده اين عالم مجاهد، فرزندان، برادر و همسرش را نيز دستگير كردند اما آيت‏اللَّه غفاري، چونان كوه استوار و پرصلابت ايستادگي مي‏كرد و اين رنج و درد را در راه هدف والا و مقدمش، به جان خريد. به طور كلي حبس‏هاي ايشان از سال 1340 آغاز و تا پايان عمر به مدت سيزده سال ادامه يافت. آيت اللَّه غفاري در طول سال‏هاي سياه زندان در برابر انواع شكنجه‏هاي روحي و جسمي مقاومت مي‏نمود و وقتي در زندان، نظر ايشان را درباره امام خميني(ره) سوال كردند گفت: من فكر مي‏كنم تنها كسي كه مي‏تواند ايران را نجات دهد، آيت اللَّه خميني است. و نيز جمله شجاعانه و قهرمانانه او كه فرمود: "دشمن خميني كافر است" كمر استبداد شاهي را شكست. در نهايت، رژيم كه از به زانو درآوردن اين اسوه پايداري نااميد شده بود تصميم به شهادت ايشان گرفت. سرانجام اين مجاهد سخت‏كوش و روحاني مبارز، پس از تحمل شكنجه‏هاي وحشتناك عوامل مزدور پهلوي، در هفتم دي ماه 1353 ش 58 سالگي به شهادت رسيد و در قم به خاك سپرده شد.

فرمان امام خميني براي تشكيل نهضت سوادآموزي (1358ش)

در هفتم دي ماه 1358، حضرت امام، فرمان بسيج عمومي براي مبارزه با بي‏سوادي در كشور و تشكيل نهضت سوادآموزي را صادر كردند. در اين فرمان، به همه مردم ايران، توصيه شده بود كه در اين نهضت مردمي شركت كنند و در باسواد كردن افراد بي‏سواد، بكوشند. براساس آخرين گزارش‏هاي منتشره، ميزان با سوادي در ايران به طور چشمگيري افزايش يافته و ايران اسلامي از چهارچوب كشورهاي بي‏سواد جهان خارج و در رديفِ كشورهاي باسواد قرار گرفته است. در سال 1355 تنها 47 درصد جمعيت شش سال به بالا با سواد بوده‏اند كه اين رقم در آغاز دهه سوم انقلاب اسلامي، هشتاد درصد مي‏باشد.

روز سوادآموزي

سوادآموزی، تنها فرایند یادگیری مهارت های خواندن، نوشتن و حساب کردن نیست؛ بلکه کمک کردن به آزادسازی انسان و رشد کامل اوست. سوادآموزی، شرایط مناسب را برای کسب آگاهی انتقادی از تضادهای جامعه ای به وجود می آورد که فرد در آن زندگی می کند. همچنین، سوادآموزی انسان را برمی انگیزد تا با مشارکت فعال و بهره گرفتن از نیروی نوآوری، طرح هایی بیافریند که می تواند در متحول ساختن جهان مؤثر باشد. در مجموع، سوادآموزی حق اساسی هر انسان است. سوادآموزی و به طور کلی آموزش و پرورش، یکی از ابزارهای اصلی برای تمام دگرگونی های اجتماعی است. سوادآموزی، عملی سیاسی است؛ یعنی مشارکت انسان، در ساختن هدف ها و ایجاد محیط و شرایط مناسب زندگی. سوادآموزی در ایران، از سال 1315 شمسی، با تشکیلات سازمان تعلیمات اکابر آغاز شد. در آن زمان، این بخش از وظیفه سوادآموزی، از ادارات مربوط به وزارت معارف به شمار می رفت، ولی پس از مدتی، چون توفیق چشم گیری نداشت، منحل شد. سرانجام بعد از انقلاب به رهبری امام خمینی رحمه الله نهضت سوادآموزی پایه گذاری شد و فصل جدیدی را در تاریخ انقلاب ما گشود. این نهضت در ابتدا در قالب نهادی مستقل کار خود را آغاز نمود و سپس در سال 1361، به آموزش و پرورش پیوست. همکاری این نهاد انقلابی با آموزش و پرورش، به صورت کار مشترک آغاز و سبب شد که تلاش وسیع تری در مجموع کشور شروع و خوش بختانه دستاوردهای بزرگی نصیب ملت شایسته و انقلابی ایران شود.

تولد عالم شهير و دانشمند بزرگ ايراني خواجه نصيرالدين طوسي(597 ق)

محمد ابوجعفر مشهور به خواجه نصيرالدين طوسي معروف به محقق طوسي و استاد البشر در طوس زاده شد. پس از آن كه عطش علمي وي در زادگاهش برطرف نگرديد راهي نيشابور گرديد و از اساتيد آن سامان بهره گرفت. بعدها به ري، اصفهان و قم و سرانجام به عراق عزيمت نمود و خوشه چين معارف آنان گرديد. محقق طوسي پس از حمله‏ي وحشيانه‏ي مغول به ايران، به دعوت يكي از حكام فرقه‏ي اسماعيليه راهي قُهِستان شد و در مدت 26 سالي كه در اين قلعه‏ها به سر برد، كتاب‏هاي متعددي را به رشته‏ي تحرير درآورد. پس از حمله‏ي مغول، هلاكوخان وي را در شمار بزرگان خود قرار داد و خواجه با استفاده از اين موقعيت از قتل عام مردم، علما و نيز ويران ساختن اماكن علمي و فرهنگي جلوگيري مي‏نمود. خدمات گسترده‏ي خواجه بسيار وسيع و در سطوح مختلف انجام گرفته است. سرانجام اين عالم نستوه در 18 ذي قعده 673 ق در بغداد وفات يافت و در جوار مرقد مطهر حضرت امام موسي كاظم(ع) در خاك آرميد.

تأسيس "بنگاه گالوپ" معتبرترين و بزرگترين مؤسسه آمارگيري جهان (1935م)

از جمله روش‏هاي آماري در روان‏شناسي اجتماعي، مراجعه به عقايد و آراء عمومي است. روان‏شناسان اجتماعي تلاش كرده‏اند با استفاده از فنون و روش‏هاي آزمايشي، راه‏هايى براي اندازه‏گيري و توجيه رفتار انسان‏ها به دست آورند. در اين راستا، منشاء پيدايش و چگونگي شكل‏گيري عقايد و افكار، تأثير روابط بين‏المللي بر افراد و مسائلي از اين قبيل مورد توجه قرار مي‏گيرد. به عبارت ديگر، امور اجتماعي، سياسي و اخلاقي به طور عام و يا وضعيت رفتار و اخلاق يك فرد، به طور خاصْ ضمن مراجعه به مردم آن جامعه مورد بررسي قرار مي‏گيرد. استخراج عقايد و آراء عمومي به اين صورت، به ويژه در امور سياسي و تجاري، رواج يافته و فراگير شده است. بر اين اساس، جورج هاوس گالوپ يكي از متخصصين استفاده از روش‏هاي آماري در مطالعه افكار و عقايد عمومي، در 27 دسامبر 1935م مؤسسه استخراج عمومي را بنياد نهاد كه به نام خود وي گالوپ خوانده مي‏شود. مخارج اين مؤسسه از حق اشتراك مؤسسات تبليغاتي و توليدي در ايالات متحده امريكا تأمين مي‏شود. بسياري از كشورهاي جهان در مواردي گوناگون، جهت اطلاع از افكار عمومي به اين مؤسسه مراجعه مي‏كنند. با اين حال گالوپ به عنوان بزرگ‏ترين و معتبرترين مركز آمارگيري جهان در رابطه با افكار عمومي، غالباً در خدمت اهداف و منافع قدرت‏هاي سياسي و اقتصادي امريكا قرار گرفته و در جهت مطامع آنان گام برمي‏دارد.