سازمان اروپایی پژوهش‌های هسته‌ای(CERN) قصد دارد به زودی میزان دسترسی به داده‌های "برخورد دهنده هادرونی بزرگ"(LHC) را افزایش دهد، اما تقریباً غیرممکن است که این سازمان بتواند مجموعه داده‌های خام خود را منتشر کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، سازمان اروپایی پژوهش‌های هسته‌ای(CERN) یا سازمان تحقیقات هسته‌ای اروپا، دسترسی بیشتری را به داده‌های آزمایش‌های "برخورد دهنده هادرونی بزرگ"(LHC) باز می‌کند.

این داده‌ها براساس یک سیاست به روز شده، حدود پنج سال پس از جمع آوری منتشر می‌شوند و "سرن" امیدوار است که با پایان آزمایش‌های مورد نظر، این مجموعه داده‌ها را به صورت عمومی منتشر کند.

لازم به ذکر است که همه همکاران اصلی "سرن" این حرکت را تأیید کرده‌اند.

"سرن" داده‌های سطح ۳ را در دسترس عموم قرار می‌دهد که به همگان امکان می‌دهد "تجزیه و تحلیل‌های با کیفیت بالا" را بر روی اطلاعات به دست آمده از آزمایش‌های "برخورد دهنده هادرونی بزرگ" انجام دهند.

طبق گفته "سرن"، داده‌های سطح ۳ مربوط به داده‌های بازسازی شده و کالیبره شده با سطح جزئیات مفید برای مطالعات الگوریتمی، عملکردی و فیزیک است.

بنابراین، این سازمان داده‌های خام خود را منتشر نخواهد کرد. خط مشی جدید انتشار داده‌ها بیان می‌دارد که دسترسی به داده‌های خام حاصل از آزمایش‌های "LHC" ممکن نیست. این به دلیل پیچیدگی داده‌ها، نرم افزار و فراداده‌ها و مشکلات دسترسی به انبوه اطلاعات ذخیره شده در کنار برخی عوامل دیگر است.

حتی شرکای "LHC" نیز دسترسی عمومی به داده‌های خام آن را ندارند. در عوض، مونتاژ داده‌های سطح ۳ بصورت متمرکز انجام می‌شود.

"سرن" تاکید می‌کند که داده‌های سطح ۳ می‌توانند به عنوان مثال، تحقیقات فیزیک ذرات را تقویت کنند و همچنین اینکه این مجموعه داده می‌تواند برای تحقیقات علمی رایانشی نیز مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال، محققان می توانند برای بهبود روش‌های بازسازی یا تجزیه و تحلیل مبتنی بر تکنیک‌های یادگیری ماشین، از این داده‌ها استفاده کنند.

این سازمان خاطرنشان می‌کند که این رویکرد برای آموزش و اعتبارسنجی به مجموعه داده‌های غنی نیاز دارد.

نمونه‌هایی از داده‌های سطح ۱ و سطح ۲ از قبل در دسترس بود. داده‌های سطح ۱ مربوط به داده‌های پشتیبانی کننده برای نتایج منتشر شده در مقالات علمی است. در عین حال، داده‌های سطح ۲ مجموعه داده‌های اختصاصی را نشان می دهد که برای اهداف ارتباطی و آموزشی طراحی شده‌اند.

"سرن" یا سازمان اروپایی پژوهش‌های هسته‌ای، بزرگ‌ترین آزمایشگاه فیزیک ذره‌ای جهان است که در سال ۱۹۵۴ در بخش شمال‌شرقی شهر ژنو در کشور سوییس در مجاورت مرز فرانسه ایجاد شد. در حال حاضر بیست کشور اروپایی عضو این سازمان بوده و بیش از ۲۶۰۰ کارمند به‌طور تمام وقت و همچنین در حدود ۷۹۳۱ دانشمند و مهندس به نمایندگی از ۵۸۰ دانشگاه و مؤسسه تحقیقاتی از ۸۰ کشور جهان در آن مشغول به کار هستند.

فعالیت اصلی "سرن" ساخت افزارهای شتاب دهنده ذرات و دیگر زیربناها و ابزارهایی است که برای پژوهش‌های فیزیکی در انرژی‌های بالا استفاده می‌شوند. چهار آشکار ساز بزرگِ "سرن" حاصل همکاری‌های بین‌المللی هستند. مقر اصلی این سازمان واقع در "میرن" -یکی از شهرهای تابع ژنو- شامل یک مرکز رایانه‌ای نیز هست. این مرکز دارای امکانات پردازشی قدرتمندی است و به گونه ویژه‌ای برای بررسی داده‌های حاصل از آزمایش‌ها ساخته شده‌ است.

"سرن" به عنوان یک تأسیسات جهانی، نه تحت حوزه قضایی و حکومتی دولت سوییس و نه تحت نظارت دولت فرانسه اداره می‌شود. این آزمایشگاه به شکل دایره است و قطر این دایره حدود ۶۰ کیلومتر است.

"برخورددهنده هادرونی بزرگ"(Large Hadron Collider) یا به طور مختصر "ال‌اچ‌سی"(LHC) نیز یک شتاب‌دهنده ذره‌ای و برخورد دهنده مستقر در سازمان تحقیقاتی "سرن" است. این پروژه در ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۸ میلادی(۲۰ شهریور ۱۳۸۷ هجری شمسی) پس از ۲۰ سال آماده‌سازی، آغاز به کار کرد. هدف از ساختن آن شناخت اجرام ماده در حد فاصل ۱۰ به توان منفی ۲۳ سانتی‌متر، آزمون مدل استاندارد ذرات، کشف اجزای یافت نشده مدل استاندارد، آزمون نظریه ابرتقارن و نظریه وحدت بزرگ است. از دیگر اهداف مهم این پروژه نیز کشف ذره بنیادی "هیگز" است که فیزیک‌دانان ذرات بنیادی، وجود آن را پیش‌گویی کرده‌اند. ذره هیگز یا بوزون هیگز، در ایجاد جرم در ذرات بنیادی دخیل است.

در این آزمایشگاه، پروتون‌ها در یک تونل ۲۷ کیلومتری شتاب گرفته و به اندازه ۱۴ تریلیون الکترون ولت انرژی می‌گیرند و با هم برخورد می‌کنند تا این برخورد، ردی از "بوزون هیگز" را نشان‌دهد.

همانطور که گفته شد، این شتاب‌دهنده در تاریخ ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۸ راه‌اندازی شد ولی ۹ روز بعد به علت نقص فنی و بالا رفتن دمای آهن‌رباهای ابر رسانا که باید در دماهای پایین کار کنند، متوقف شد. این شتاب‌دهنده بعد از ۱۴ ماه وقفه در تاریخ ۲۱ نوامبر ۲۰۰۹ مجدداً راه‌اندازی شد.

مرکز کنترل "سرن" هرگونه کنترل و سازماندهی اساسی را بر روی این شتاب‌دهنده انجام می‌دهد. در برخورد دهنده هادرونی بزرگ، تونل‌ها طوری طراحی و برنامه‌ریزی شده‌اند که در سراسر مسیرِ حلقه‌ای شکل، چهار برخورد برای پروتون‌ها صورت گیرد که این نقاط، محل قرارگیری آزمایش‌ها هستند.